oyun bağımlılarının pişman olacak olması

o zaman tv izlemekde pişmanlık, kahvede oturmakda,boşboş sahilde yürümekte

Zaman öldürme işi bu hacı, neyden zevk alıyorsan onu yapmak pişmanlık değildir.Hayatı bir şekilde geçireceksin.

Ben öyle düşünmüyorum.Belki kazançda olabilir oyun oynamasa belkide dışarıda sağda solda takılıp çocuk sigarayada başlayabilirdi.

bir çok ihtimal var, neye göre pişmanlık?? çünkü oynamasaydı ne yapacağını tahmin edemiyoruz ki?

online oyun cidden bağımlılık yapar daha iyi olmaya çalışırsın her zaman senden iyileri çıkar rütbe sistemleri falan filan ama single player bir oyun oynamak hikayesi yüzünden film dizi izlemek gibi öyle bağımlılık yapmaz single oynamak daha iyi.

İlgimi çeken kitapları okurum, dizileri ve filmleri izlerim, oyunları oynarım. Bana kalırsa bunlar çok masum hobiler hatta hobi bile sayılmazlar. Yapı olarak içe dönük biri olduğum için bunlarla çok keyifli vakit geçirebiliyorum. Bana da insanların sürekli kafe kafe dolaşması, 5000 kişi ile beraber bangır bangır müzikle ufacık plaja doluşması saçma geliyor ama gidip onları kendime benzetmeye çalışmıyorum.

E yani hocam ? Bir metanın para kazanmak için üretilmesi onun sanat tarafının değerini yok mu eder ? Tüm sanatçılar sanat için mi sanat yapıyor sizce ? Film ve diziler hayrına mı çekiliyor ?

"Pasif yapılabilen TV veya dizi izlemenin, kitap okumanın, oyunlarla aynı kategoride bağımlılık sayılabileceğini düşünmüyorum."

Haklısın, belki bunun üzerine daha çok basmalıydım. Evet, madde bağımlılığı gibi kontrol edilemeyen bir şey değil, ama bunlarla aynı da değil.

İstediğin zaman aktiviteye sonlandırıp sonra devam edebilmen, kumar etmenleri olması, başka insanlara karşı kazanma kaybetme durumu olması tabi ki çok farklı. Hatta genel olarak kendime güvensem de hayatta yaptığım iki şey var bağımlılıkla ilgili. Alkolü sadece arkadaşlarımla tüketirim, eve hiçbir zaman kendim içmek için alkol almam, ve kumara hiç girmem. Kimse zannettiği kadar özel değil sonuçta, ortada o kadar kötü örnek varken bana bir şey olmaz diyip kumara girmem hayatta  Zaten bireysel olarak da loot box, rng olaylarına aşırı gıcığım. Bir oyun DLC'sine para veririm, çok sevdiğim oynadığım oyunun skinine de para veririm ama loot boxa vermem. Çocukların oynayabildiği herhangi bir oyunda loot box olmasına da %100 karşıyım. Avrupa'da birkaç varyasyonu yasaklanmıştı diye biliyorum, tamamen yasaklanmalı. Çocuklar gazinoya nasıl giremiyorsa bu şekilde de kumara erişememeli.

Olay tabi loot box ile de sınırlı değil. Lol oynarken de 5 arkadaş olarak oynamazsan iyi bir deneyim olmuyor. Bulunduğun rankten iyi oynuyorsan ve oyunların %55'ini kazanıyorsan 100-200 oyun oynarsan kesin yükselirsin, çünkü istatistik elde yeterince tekrar varsa kendini gösteriyor, ama bu o 200 oyun sırasında bir sürü oyunun tamamen şansa bağlı olarak elinden gittiği gerçeğini değiştirmiyor. Hak ettiğinin baya altında değilsen, mesela silver-gold'da oynayan bir diamond değilsen, pek çok oyun senin kontrolün dışında gelişiyor. Tekrar tekrar oynayarak yükseliyorsun, ama o aralardaki kontrolsüzlük hissi hoş değil, zaten o yüzden bıraktım ben de.

O yüzden bir adım geri atıp gençlere single player veya coop oyunlar oynamalarını önereyim  Bu sınırlamayla birlikte okuduğum kitaplardan pek bir farkı kalmıyor.

Son yazdığın paragrafa dair de hayatımın en kötü dönemine dair bir şey paylaşacağım.

Üniversitede 4. senemdeyken çocukluk arkadaşım benle iki kere buluşmak istedi. Ailelerimiz taa biz doğmadan önceden tanışıyordu, üniversite arkadaşlarıydılar. Kampüslerimiz de baya uzaktı birbirine, ve benim ona gelmemi istiyordu, İstanbul'dayız tabi. Ben de açıkçası üşendim onca işin arasında. Birkaç ay sonra ansızın babam geldi kampüse, oğlum nerdesin bir kahvaltı yapalım birlikte dedi. Benim kampüs de Koç'tu, alakasız bir yerde, yolun düşmesi imkansız yani, babamın evden çıkıp trafikte saatlerce yol gidip gelmesi gerekiyor yanıma gelmesi için. Neyse dedim buluştuk kampüs içinde, kahvaltı yaptık, oturduk çay içiyoruz. Pazar günüydü yanılmıyorsam. Cuma günü o arkadaşımın yüksek sayıda hap içtiğini söyledi. Kızın annesinin onu yurdundan alıp hastaneye götürmesini anlattı. Aa daha lisede de benzer bir şey olmuştu dedim, evet dedi, çayımı yudumladım, sakindim. İki gündür hastanedeydik annenle dedi, aa o kadar kötü mü dedim, evet çok içmiş ve içtiği hap kötüydü dedi. Durdu. Sonra bu sabah onu kaybettik dedi ve birden ağlamaya başladı. Hayatımda hiç babamı ağlarken görmemiştim. Hayat durdu o an benim için.

Ben LoL gibi oyunlarda hiç toxic olmaktan ceza yemedim, ama bundan sonra 2 ay en çok oynadığım ve en toxic ve sinirli olduğum zamanlardı. O dönem tüm notlarım düştü, sosyal etkinliklere katılmamaya başladım, devamlı sinirli bir şekilde oyun oynadım. Unuttuğumu düşünüyordum. Bazen kaybedip masaya vuruyordum. Kız arkadaşım odama geldi, beni izledi, endişeliydi, ben bir şey yok diyordum. Oyunda biri trolledi, çok sinirlendim, duvara vurdum, kız arkadaşım çok korktu, yavaşça yanıma gelip bana sarıldı ve sonrasında 1 saat ağladım. İlk defa düşündüm, neler olduğunu anlamaya çalıştım. Sonrasındaki haftalarda yavaş yavaş analiz ettim olanları, ve vardığım sonuç şuydu, çocukluk arkadaşımı kurtaramadım, yardım istediğinde yardım eli uzatamadım, bari şu s****n oyununu kazanayım. Çok alakasız şeyler, birinin diğeriyle hiç alakası yok, ama insan beyni işte. Sonra yavaş yavaş kendime gelmeye başladım, ama dönem yine de üniversitede benim için kayıp dönem, tüm notlarımın o kadar berbat olduğu tek dönem.

Neden bunu anlattım? Belki herkesin durumu benimle aynı değildir, ama bunu yaşamış bir insan olarak inanıyorum ki pek çok insan bu tarz oyunları hayatlarındaki bir şeylerin yerine koymak, bir şeyleri telafi etmek için kullanıyor. Hayatlarında kazanamadıkları, kaybedemedikleri alanları bu oyunlarda kazanarak telafi etmeye çalışıyor. En telafi edilemeyen de ölüm tabi ki, telafi edemiyorsun çünkü hiçbir türlü.

Önceki mesajı yazarken de biraz bu vardı aklımda. LoL olmasa başka bir şey olurdu, her türlü o yaşayacaklarımı yaşayacaktım.

Bir god of war,civ 6,rdr2,elden ring için geçerli olmayan önerme.Tabi işi gücü bırakıp körü körüne oyunları oynamaktan bahsetmiyorum yapılacak bütün işleri yapmışsındır o gün sıcak bir yaz akşamı açar klimayı insan gece bu oyunların verdiği keyfi çok az şey verir.Denemenizi şiddetle tavsiye ederim uygun zamanlarda.