Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
Annemi kaybettim, ama kabullenemiyorum. (5. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Bu yüzden hep annem babam ve abimden önce ölmek istemişimdir... -
Okurken ağladım. Hep böyle ölüm olaylarına şahit olsam aynı şeyi söylerim. Öbür dünyada yeniden buluşacağız.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Yorumların hepsini okudum. Çok teşekkürler. Tek diyeceğim hayatta iken anne-babalarımızın kıymetini bilelim. onlarla vakit geçirelim ki ileride vicdan azabı duymayalım. -
sorun sende
bizim komşunun babası öldü,aradan 10 gün geçti çocukları parti veriyor facede paylaşıyorlar
-
Başın sağolsun
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Basın sag olsun kardeşim. Şimdi sana ne desek de bos. Hicbir mesaj seni teselli etmeyecek ve acini dindirmeyecek. Annelerin mekani cennettir. O seni cennetten bir yerden izliyordur. Sen de onun son isteklerini yerine getir ve anneni üzme. O her zaman sizi bir yerlerden izliyor olacak.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
inna lillah ve inna ileyhi raciun.
Bu ayet sizi teskin edecektir.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
hekim kardeşim başın sağolsun mekanı cennet olsun her canlı ölümü tadacak sadece sıramızı bekliyoruz başka birşey değil malesef -
quote:
Orijinalden alıntı: TORSION
Ben de arefe günü bir yakınımı kaybettim,belki anne kadar yakın değil ama dedemi...Cansız bedenini gördüm,toprağa verdik...Enteresan,değişik bir durum.Duygusuz biri olduğum için,daha doğrusu kendim bile tam farkına varmadan içimde bir yerlerde üzüntüsünü duyduğumdan pek üzüntülü değilim.Bilemiyorum,kelimeler kifayetsiz kalıyor bu durumda.Biraz düşüncelerden,stresten uzak durup beklemek sindirmek için güzel oluyor.Annem,senin düşündüğün gibi düşünüyor;bir gün için neleri vermezdim diyor.Yapacak bir şey yok,kanun düzene devam etmek ve fazla etkilenmemek üzerine.Dik durmak,en azından öyle görünmek en doğrusu.Hem benim bakış açım farklıdır bu olaylara,çok üzüntü yaşadığımdan olsa gerek;ölüm ve yaşam benim için pek fark etmiyor.Kendimi sürekli ölüme yakın hissediyorum,sanki yabancı bir yer değilmiş gibi...
Benimde kaybedicek birşeyim yok sadece canım var oda zaten emanet olduğu için ölüme yakın hissediyorum,farklı duygular, birisinin öldüğünü duyduğum an sadece hiçbirşey duygusunu hissediyorum...
-
hocam başın sağolsun inan okurken gözlerim doldu.benim anneme bel fıtığı dedikleri zaman nasıl üzülüp ağladığımı anlatamam.çok şükür atlattı şuan çok iyi.nasıl bi duygudur bilmiyorum ama en azından hatıralarında yaşat onu.onun yapma dediklerini yapma :) çünkü o senin anneciğin.seni büyütmüş okutmuş.seni cennetten sevgi dolu gözlerle izliyordur :)
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Başın sağ olsun kardeşim, sözlerin bittiği anlardan birisi bu.30 yaşındayım annem astım hastası.son 1 yıldırda düzensiz bir biçimde gaz sancısına benzer ağrıları oldu 2-3 kere.Doktorlar gaz sancısı dedi ama son gittiği doktor şüphelendi.İnşallah basit bir şeydir.Anne başkadır, Allah sabır versin... -
Başın sagolsun arkadaşım
Ölüm Peygamber efendimizi bile bırakmamış ölümle sınavların en acılarını yaşamış efendimiz bütün evlatları sadece biri hariç kendisinden önce vefat etmiş acılarını hep yaşamış
Unutmazsın sadece bir anlık aklından gider ama mutlu ol mezarı var peşinden dua edecek evlatları var ya kimsesiz olsa
Allah sabır versin
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
quote:
Orijinalden alıntı: Target Human
2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
yaranı deşmek gibi olmasın ama
benim de annemde kalın bağırsaklarında yara vardı 90larda. o zamanlar küçüktüm ameliyat falan dediler , ilerlememesi için.
90lardaki imkanlar kısıtlıydı.
sonra babamın bir arkadaşı , alovera bitkisi ile bir tür ilaç ve alkol karışımı birşey önermiş. bizde 4-5 şişeye o denileni yaptık. o içkileri toprağa gömmüşlerdi ve birkaç ay beklemiştik. sonra o şişede bir tür mantar çıktığında içilmeye elverişli oluyor denmişti. onu içerek annem kalın bağırsak ameliyatına girmeden, iyileşmişti.
zor yıllardı.
ayrıca başın sağolsun.
-
Kardeşim başın sağolsun 
Okurken gözyaşlarım aktı vallahi ya allah yardımcın olsun ne diyebilirimki sana ne desem boş.
-
Başın sağolsun. Allah dayanma gücü versin
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Allah yar ve yardımcın olsun.
Senin gibi bir evladı olduğu için gurur duyduğuna eminim. Mekanı cennet olsun. -
Abi geçmiş olsun cidden çok üzüldüm. Annemin değerini çok iyi bilirim böyle şeyler aklıma geldikçe ağlayasım geliyor -
sizin için daha zor anlayabiliyorum bir tıp öğrencisi olarak.her gün gördüğün onlarca şeyi onlarca hastalığı ve onların tedavisini biliyorsun ama gene de yenemiyorsun ve yapacak birşey kalmıyor..
ben allaha şükür ki bir yakınımı kaybetmedim ama kaybedince oldukça zor olacak sanırım çünkü ara sıra aklıma geldiğinde bile kendi çaresizliğimi görüp kabullenmekte güçlük çekiyorum.
sonuç olarak sizinde bildiğniz gibi zaman her şeyin ilacı.unutmaya çalışmayın anısını güzel yaşatın.içinizden geldiğinde ağlayın...
arada belki yüzlerce kilometre olmasına rağmen şu an acınızı paylaşıyoruz.yalnız değilsiniz.
-
Basin sagolsun bende 3 gun once babami kaybettim ne soylesem bos kelimeler kifayetsiz sadece sabir diliyorum
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
