Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
önceki
|
Hızlı 
Bildirim
Annemi kaybettim, ama kabullenemiyorum. (6. sayfa)
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
quote:
Orijinalden alıntı: Target Human
2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
düzgün bi kız arkadaş.tabi abazalık anlamında değil.sevgi anlamında.anne sevgisine benzer.belki birazda olsun hafifletir seni
şakam yok.
-
Allah rahmet eylesin. Çok zor bir durum. Kabullenmek mümkün mü 
Allah sabır versin, başın sağolsun hocam.
-
Abim Allah sabır versin,mekanı cennet olsun.
Okurken harbiden çok kötü oldum,annemi düşündüm ve ben bunu kaldıramam böyle bi şey olursa atlatamam.Allah bu acıyı yaşatmasın kimseye. -
Allah sabır versin, mekanı cennet olsun, ışıklar içinde uyusun inşallah! -
quote:
Orijinalden alıntı: inexyz
sürekli ölüm korkusuyla ve sürekli birşey olacakmış birini kaybedekmişim gibi yaşıyorum. bu türlü bir duruma nasıl dayanabilirim düşünmek bile istemiyorum.
kendim ölsem umrumda değil ama tanıdıklarımı kaybetme korkusu çok zoruma gidiyor.
geceleri kabuslar görüyorum. ölen birilerini duydum mu dikkat kesiliyorum nasıl öldüğünü soruyorum.
normalde hiç bu tür şeyleri takmazmış gibiyim. hiç ağlamıyorum ama ben çok büyük acı çekiyorum.
inançlı biriyim. Öldükten sonraki hayata inanıyorum ama ölümü kabullenemiyorum.
Allah sıralı ölüm versin derler ya, kim ölecekse yaşlanınca ölsün belki daha az zoruma gider.
Allah rahmet eylesin.
Hayatınızda yaşadığınız en acı deneyimi bizimle paylaştığınız içinde teşekkürler. Citizen'in dediği gibi annenize ait ne varsa yok etmek yerine onun hatırasını yaşatmalısınız.
Ailemden ayrı yaşıyorum ve onlar olmadan her geçen günü boşa yaşamışım gibi geliyor.
BİRE BİR AYNI DURUMDAYIZ
KARDESİM ALLAH RAHMET EYLESİN BU ARADA ALLAH SİZLERE SABIR VERSİN
-
Başın sağ olsun. -
Kardeş başın sağolsun.
Teselli etmek çok zor ama zamanla alışacaksın bu duruma.
Bi laf var; ''Ve zaman usulca fısıldadı:'Bana bırak.' diye yapacak bir şeyin yok.
@Target Human -
Başınız sağolsun annelerin yeri dolmaz
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Başınız sağ olsun.Rabbim sabrını versin.Zamanla acınız gitmese de sabrınız ağır basacaktır.Zor bi durum. -
quote:
Orijinalden alıntı: Target Human
2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
inanını yitirme.hayat amacını bildiğin ölüm kavramının son olmadğını bildiğin sürece metanetini korursun.bolca oku annenin arkasından en hayırlı evlat bu şekilde olursun. en çok faydan bu şekilde oulr.
-
Şu an sadece kelimelerin güçlü olmasını dilerdim çünkü bir şeyler söylemekten başka bir şey yapabileceğimi sanmıyorum.
Keşke acını hafifletebilecek bir şeyler gelse elimden...
Başın sağolsun.
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > -
başın sağolsun kardeşim. arkadaşların dediği gibi zaman herşeyin ilacidir. Allah ne yazdıysa o dur herkes birgün o acıyı tadacak sonuçta. Yeterki sen kendini bırakma hayata sımsıkı sarıl. arkadaşlarında bizlerle birlikte ol herzaman konuşuruz -
Allah rahmet eylesin, zaten kotuydum agladim okuyunca.Cidden zor bir durum ben de bazen dusunur aglarim , kendimin daha once olmesini isterim ama annem buna dayanamaz diye dusunuyorum.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Allah rahmet eylesin. Allah kalanlara sağlıklı uzun ömür versin. Bazen benimde aklıma geliyor annemi kaybedecek olmam. Heralde o gün bende ölürüm. -
quote:
Orijinalden alıntı: Target Human
2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
başın sağ olsun kardeşim
-
Tüylerim diken diken oldu..Bir an kendimi düşündüm, aslında düşünemedim bile.
Rabbim size sabır, Anneciğinize de rahmetini versin. Çok üzüldüm ve diyecek bir şey bulamıyorum.
Başınız sağolsun. -
Target Human
kullanıcısına yanıt
Hocam seni tanımam etmem ama annen öyle güzel bir insanmış ki senin gibi bu memlekete en büyük katkıda bulunacak doktor bir evlat yetiştirmiş.
Valide haklı büyük sensin. Kardeşlerin sana emanet. Onlara ne kadar iyi bakarsan emin ol annen de bunu bilecek ve yüzü gülecek.
Başın sağolsun kardeşlik. -
quote:
Orijinalden alıntı: Target Human
2 yıl önceydi. Köyümüzden bir komşumuz telefon etti bana. Annemin son günlerde hiç evden çıkmadığını, sürekli yattığını söyledi. Halbuki sık sık ziyaret ederdim ve telefonla konuşurdum bana hep iyi olduğunu söylerdi. Annem ortaokul yıllarımdan beri bana ve kardeşlerime hem annelik hem babalık yaparak bizi yetiştirmiş, beni doktor edip şark hizmetine göndermişti. Hasta olduğu zaman bile bizi üzmemek için bunu saklardı hep.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.
1999 yılında kanserden annemi kaybettim, sen en azından nasıl biri olduğunu bilip onu tanıma fırsatı bulabildin. ben ise tamamen boşum bu konuda, kafamda hayal etmeye çalışıyorum nasıl davranır, tepki gösterirdi olaylar karşısında diye...
zor be çok zor, annesiz bir çocukluk geçirmek çok zor ve sonrasında işte ölümlere acılara herşeye karşı duygusuzlaştım, hepsi bana vız geliyor.
-
Allah rahmet eylesin hocam...
Insan egosu her seyi benimsedigi icin, elden ciktiginda cok uzulur.. Eskiden Benim dedigi simdi yok...
O yuzden her kaybettigimizde uzulur, elimize her gecen yenilere seviniriz..
Sabir denen surec - sizin her defa uzulurek sonrasinda bu uzuntunun aliskanlik haline gelmesi ve daha az sonrasinda daha....daha az uzmesi ve sonunda buna alismaniz ve uzulmemenizdir.
Ve bu surecte sihhatinizden cok sey kaybedersiniz.
Sizi uzen duygusalliginizdir.. Mumkun oldugunca butun kararlari aklinizla vermege calisin. Hatiralari aklinizdan silin en azi bunu icin calisin. Hatiralar - cehennemdir, yakar.. Her hatirladiginizda yakilirsiniz.. Aklinizi devreye sokun! Sizi uzen seyleri aklinizla didikleyin, neden uzuyor diye arasdirin!
Kadin yakinlariniz, kadin akrabalarinizdan bir sure uzak durun.hep Onu hatirlatirlar. Hem sozlu hemde dusunceleriyle uzerler.. Erkek arkakdaslarla takilin.. Guçlü olun!
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
