OĞLUM DAYAK YEMİŞ! (5. sayfa)

quote:

Orjinalden alıntı: Darkstrom

Hocam aynen böyle devam et. Adanalı olmayan arkadaşlar burada anca atıp tutarlar. Doğu kültürünü veya şöyle diyeyim... insanlarını bilmeden konuşanlar çocukluğunda ezilmiş tiplere benziyorlar. Türkiye gerçeği budur. Ben 12 yaşına kadar hiç kavga etmedim. İlk kavgamda dayak yemiştim (4 vs1 okul çıkışı, kız meselesi ). Babama gidip söyledim ve adamın tek dediği laf "dayak yediğin gibi at" oldu. Anneme söylemedim gözlerin morluğunun ne sebepten olduğunu, sadece dediğim klasik kapıya çarptım oldu.

İlk dayağını yemeyen nasıl dayak atacağını öğrenemez. Öyle karate, kick box falan hikaye. Herkesin kendi tekniği var kendisi geliştirir.

Neyse ben hırs yapıp evin garajında içi kum dolu karton kutuya yumruk atmaya başladım yani kısaca dedim nasıl veya nereye yumruk atmayı öğrenmem gerektiğini düşündüm. hatırlamıyorum ama (19 sene geçti) yaklaşık 3-4 ay garajda okul çıkışları çalıştım. Babamın kitaplıkta anatomi kitabı vardı onu bile okudum vallahi. Okuldan bu muhatap olduğum kişiler dalga falan geçiyordu ezik mezik diye ama kendimi korumayı öğrenince tek tek okul ortasında patakladıydım. O zamanlar çocuktuk ama şimdi birisi kafa tuttuğunda o cesareti ufakken aldığım için rahat davranıyorum.

Kavga ederken herkezin tekniği farklıdır dedim ya... işte ilk öncelik savunmadır. Genelde birkaç yumruktan sonra rakip yorulur. Sıkı rakipse eğer yapacak birkaç şey vardır. Birincisi vücudun önemli yerlerine vurmak. İkincisi rakip ataklarından sıyrılmak. Üçüncüsü ise kaçmaktır .

Tutturabilirseniz yumruğunuzu normal olarak değilde orta parmağı hafifçe ileri doğru çıkararak (yumruk sıkılı halde tabiki sadece orta parmağı eklem yerlerini 60 derece açıyla sıkıca ileri çıkaracaksınız.) rakibin tamda çizilen yerin ortasındaki boşluğuna vurmaktır. Tabi sertçe değil. Bu durum rakibi 90 derece pozisyona sokup (dömelme olayı) yaklaşık olarak 7 ila 10 sn arası nefesinin kesilmesini sağlar.

Sadece sürenin bitmesini ve rakibin doğrulmasını bekleyerek, kalkan rakibinizin tam sol böbreğinin üstüne sertçe yumruk sallayarak iptal edebilirsiniz.

Veya daha kısa yoldan rakibin kulağına yarım yumruk yapıp hava kalmayacak şekilde oturtursanız rakibin kulağındaki denge sıvısı dağılıp dengesi bozulacaktır. Sonrası sizin insafınıza kalmış. İster o haldeyken öldürene kadar dövün isterseniz o halde bırakıp 3-5 dk maymun gibi yanyan gitmesini izleyin.

İnsan vücudunda sinirlerin toplandığı yerler vardır veya organların çalışmasını sağlayan fonksiyonların toplandığı bölümler vardır. Onları etkisiz hale getirirseniz rakibiniz veya rakiplerinizi tek vuruşta serebilirsiniz. Nakavt olayı yani. TV de koskoca adamları izliyorsunuz bunlar hayal değil. Tek yumrukla rakibi yığanlar çoğunlukta. Buyrun kendim yaptığım detaylı olmayan bir şekil.

Bunları ben heyecan veya kendimi birşey biliyormuş edasıyla yazmıyorum. Sadece bu bölgelerden birisine gelebilecek herhang bir darbe çocuğunuzun, kardeşinizin veya arkadaşınızın kısa süreli iptal olmasına, kramp girmesine, felç geçirmesine hatta ölmesine bile yol açabilir.

Kavga kötü birşeydir. Ama enayi gibide dayak yemek daha kötüdür. Sonuçta insan toplumsal bir hayvandır.

quote:

Orjinalden alıntı: filidor

ADANADAYIZ YİĞİDİM. BÖYLE DESTEK VERMEZSEM DAHA ÇOK DAYAK YER. KENDİNİ KORUYABİLMESİ ŞART

quote: Orjinalden alıntı: Dark Forest bu nasıl bir destek böyle

quote:

Orjinalden alıntı: Darkstrom

quote:

Orjinalden alıntı: kadango

Küçük yaşta çocuğu dövüş sporlarına göndermek iyi olmaz.En iyi yüzme,tabi kendi düşüncem...Orta okula geçtiğinde gönderirsiniz uzakdoğu sporlarına,bu arada yaptığınız davranışı doğru buluyorum.Malesef ki memlekette medeni kurallar uygulanmıyor.Dişe diş olmalı yani.Bu söylediğiniz söz üzerine çocuk kendisi düşünüp,gelişmeyi,karakterini oturmayı,hayata duruşunun sağlam olmasını sağlar.Asla yüz vermeyeceksin bu konuda çünkü hemen hemen herşey insan hayatında deneyimle öğreniliyor.Sanıyorum ki yetiştirme tarzından dolayı kendine güveni eksik,çünkü o yaşlarda can acıtacak herhangi bir etki kavganın bitmesine ve galibin ilanına neden olur.Olay üzerinden birkaç gün geçtikten sonra oturup konuşmalısınız tabi..Olay nasıl gerçekleşti,neden karşılık vermedin gibi sorular sormalısınız.Onu cesaretlendirmelisiniz.Küçükken fazla hırçın bir insandım önüme geleni döverdim fakat okula başladıktan sonra bu durum değişti,ta ki ortaokula kadar...Yani tamamen güvenle ve büyüdükçe biraz da arkayla ilgili...Oğlunuz ne kadar sağlam olursa arkası o kadar fazla olur,hele Adana gibi biryerde.Herneyse durum böyle yani ama bu yaşlarda dövüş sporları boşa para dökmekten başka bir işe yaramaz.Bu arada ben sizi Psikolojik danışman diye hatırlıyorum,acaba yanlış mı?

quote:

Orjinalden alıntı: filidor

psikolog-psk. danışman arasında çok ince fark var. vurguyu çocuk gelişiminin farkında olduğumu ifade etmek için oyle yaptım. Siz de bilrisiniz ki %85 aynı dersleri görüyoruz. Hatta psk. danışmanlar ekstra pedagojik formasyon dersleri alırken psikologlar da hastahane-klinik psikoloji dersleri alıyorlar, bu, fakülte, diploma-unvan dışında fark yok Psk. Danışmanlık daha populer oldu hatta psikolojiyi geçtiği gibi hukuk fakultesiyle kapışıyor puan olarak, o manada kullansaydım psk. danışman derdim. kısadan herkesin anlayacağı şekilde soylemiştim. tamam düelteyim. uzman psk. danışmanım. yani altında başka manalar aramayın.

quote: Orjinalden alıntı: kadango Küçük yaşta çocuğu dövüş sporlarına göndermek iyi olmaz.En iyi yüzme,tabi kendi düşüncem...Orta okula geçtiğinde gönderirsiniz uzakdoğu sporlarına,bu arada yaptığınız davranışı doğru buluyorum.Malesef ki memlekette medeni kurallar uygulanmıyor.Dişe diş olmalı yani.Bu söylediğiniz söz üzerine çocuk kendisi düşünüp,gelişmeyi,karakterini oturmayı,hayata duruşunun sağlam olmasını sağlar.Asla yüz vermeyeceksin bu konuda çünkü hemen hemen herşey insan hayatında deneyimle öğreniliyor.Sanıyorum ki yetiştirme tarzından dolayı kendine güveni eksik,çünkü o yaşlarda can acıtacak herhangi bir etki kavganın bitmesine ve galibin ilanına neden olur.Olay üzerinden birkaç gün geçtikten sonra oturup konuşmalısınız tabi..Olay nasıl gerçekleşti,neden karşılık vermedin gibi sorular sormalısınız.Onu cesaretlendirmelisiniz.Küçükken fazla hırçın bir insandım önüme geleni döverdim fakat okula başladıktan sonra bu durum değişti,ta ki ortaokula kadar...Yani tamamen güvenle ve büyüdükçe biraz da arkayla ilgili...Oğlunuz ne kadar sağlam olursa arkası o kadar fazla olur,hele Adana gibi biryerde.Herneyse durum böyle yani ama bu yaşlarda dövüş sporları boşa para dökmekten başka bir işe yaramaz.Bu arada ben sizi Psikolojik danışman diye hatırlıyorum,acaba yanlış mı?

quote:

Orjinalden alıntı: filidor

HEM DE CÜSSE OLARAK KENDİNDEN UFAK AMA AĞZINDAN KÜFÜR EKSİK OLMAYAN SOKAĞA BIRAKILMIŞ (BABA YOK, ANNE CAHİL) BİR VELETTEN. HENÜZ ANAOKULU SEVİYESİNDELER.. YAŞLARI HENÜZ 6.

DUDAĞINA YUMRUK YEMİŞ. KANAYINCA KORKMUŞ BİRAZ. AMA "ARKADAŞLARINDAN DAYAK YERSEN AĞLAYARAK YANIMA GELME!" DEDİĞİM İÇİN BANA DEĞİL, ANNESİNE SÖYLEYEBİLMİŞ.

KARAR VERDİM.
OĞLUMU SAVUNMA SPORLARINDAN BİRİNE YAZDIRARAK HEM SPORTİF OLMASINI HEM DE KENDİNİ KORUMAYI ÖĞRENMESİNİ İSTİYORUM. 6 YAŞINDA BİR ÇOCUK İÇİN ŞİMDİDEN BİŞEYLER YAPILMALI DİYE DÜŞÜNÜYORUM AMA HANGİ SPOR DALINA GÖNDERMEM GEREKTİĞİ KONUSUNDA KARARSIZIM. ARANIZDA SAVUNMA SPORUYLA İLGİLENENLER, TECRÜBELİLER, KENSİNİ KORUYABİLEN VEYA KORUYAMAYANLAR VARDIR MUHAKKAK. GÖRÜŞLERİNİZİ PAYLAŞIR MISINIZ?