intihar oranlarının neden erkeklerde daha çok olduğunu düşündünüz mü hiç? bunun sebebini büyük oranda statü elde etme meselelerine bağlıyorum. 30 yaşına merdiven dayamış bir kadın bir erkek hayal edin. o yaşa kadar toplumda yer edinmek için gereken, toplumun adeta taptığı "kriter"leri sağlayamamış kişiler olsun bunlar. sizce hangisi intihara daha meyillidir? 

babamın çalıştığı fabrikada geçen bir olayı anlatayım, gerçi yeni şeyler değil bunlar ama maksat örnek olsun. genç, güzel bir kız akarbantta çalışıyor, fabrika sahibi ise akarbantları kontrol için gezdiği bir gün kızı görüp beğeniyor. hipergami ilkesini uygulaması için fırsatı ayağına gelen kız da durur mu tabi, oturuyorlar nikah masasına... alpay'ın fabrika kızı şarkısını bilenleriniz vardır bilmeyenler için özet geçeyim. cem karaca'nın tamirci çırağı'nda anlattığı genç erkeğin kadın versiyonu gibi düşünün. ekmeğini taştan çıkarmaya çalışan bir fabrika işçisi kızı anlatır. yukarıda anlattığım olaydaysa alpay'ın şarkısına konu olan "fabrika kızı" bir anda "fabrikatör karısı" olabiliyor bu kadar basit bir şekilde. 

kısacası erkek için statü atlamak çok çok zor bir olgu iken kadınlar bir anda erkeğin hayatı boyunca ulaşmaya çalıştığı noktaya gelebiliyorlar. bazılarınız şunu diyebilir bu kadar kolay bir sıçrayışın bedeli de olur, ne bileyim fabrikatör karısını boşar kadın da dımdızlak ortada kalır falan diye. ama böyle bir durumda bile hukuk bu tarz konularda kadını koruduğundan nafaka ile hasar almadan kurtulabilir durumdan. kaldı ki kadınsılığını şeytanca kullanıp adamın bir iki evini yazlığını üstüne geçirmediğini varsayıyoruz bu noktada..

bu ülkede özellikle şu dönemde vasıfsız erkek olmak çok çok zordur, hele bunu sürekli başınıza kakacak kişiler varsa etrafınızda. toplumdan kopuk hissedersiniz, intihar düşünceleri kaçınılmaz olur bir noktadan sonra. toplumun yok etme mekanizması aleyhinize işler çünkü.

kadınlarınsa hayata tutunmaya karşı umudunun tükenme eşiği erkeklere göre çok daha yüksektir. hele hele ülkemizde biraz da genetik olarak şanslıysa hiç tükenmez. amaaan elimi sallasam ellisi gibi laflar, her şeye rağmen zengin koca bulma umudunun oralarda bir yerde olması sizin çok kültürlü olduğunu düşündüğünüz kadınlarda bile bulunan klasik savunma mekanizmalarıdır.

Hocam çok saçma şeyler bunlar yani saçma konuşuyorsun.

İstatiklere bakmanı tavsiye ediyorum. Kadınlar da intihar girişimleri daha fazladır, erkekler de ise bu girişim sonucu ölümler.

Yazarlar orası ayrı

Ama o yazanlar cinsel dürtüden dolayı yazıyor, gidipte şununla evlenip bir ömür geçireyim diye yazmıyor.

Evlenme niyetinde olanlarda evliliğin ne kadar ciddi ve ne kadar külfetli ve masraflı bir şey olduğunu bilmiyor. Tiktok ta kaç tane kadın gördüm kaçıp evlenmiş fakat tokmakcısı-(kocası) çocuğu koyup kaçmış.

Bu ülkede zaten bir tane koca bulmak çok kolay zengini bulmakta biraz zaman alır.

Kadınların bir sıkıntısı yok ki bu ülkede akşama kadar evde koca parası yiyorlar.

https://forum.donanimhaber.com/bad-boy-cekicligi--148052265

Badboy dediğin yakışıklı oluyor işte çirkin olsa hiçbiri suratına bakmaz hatta şuan tacizden falan hapis yatıyor olurdu its over

Aşırı haklı bir tespit

Başka bir tespit ise

GENEL OLARAK

sosyal aktivitelerden

STK'lardan

Siyasi parti veya siyasetten

Dünya ve Doğadan

Bütün SPOR dallarından

Basit bir koşu, bisiklet, yüzme, dağcılık vb

BU KONULARLA HİÇ ZERRE ALAKALARI YOK

Belediyelerden, Şehirden, Park bahçeden

Ülkenin geleceğinden zerre umurunda değil

Forum siteleri, sözlükler vb

intagramda kaliteli Fotoğraf paylaşımları

Belgesel

Film çekimleri ile zerre alakaları yok

Feministle uzun uzun bu konuları tartışmıştık ama cevap veremiyor. Tek söylediği baskı altında olduklarını o yüzden bu alanlarda gitmekten çekindiklerini söylüyor. ama bu bahaneden öteye gidemez. Erkeklerde baskı altında bu işleri yapıyor.

HATTA MEME KANSERİ DERNEĞİNİ KURAN BİLE ERKEK

1987 yılında doçent olmuştur. 1989 yılında İstanbul Tıp Fakültesi Meme Ünitesi ve Meme Hastalıkları Araştırma ve Tedavi Derneği’nin kurucu üyesi oldu. 1989-1991 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri Tulane Üniversitesi Tıp Fakültesi Cerrahi Kliniği’nde  misafir ögretim üyesi olarak çalıştı.  Laparoskopik cerrahi girişimler ve meme kanseri konusunda 50’nin üzerinde mezuniyet sonrası kurslar düzenledi. 1995 yılında Profesör oldu.