İnsanın Bir Amacı Olmadığı Zaman Hayatın Anlamı Ortadan Kalkıyor mu?

Soru başlıktadır.

anı yaşamayı seçen insan, sahip olduğu potansiyele hakaret etmiş oluyor bence. biz bu kadar basit canlılar değiliz. büyük etki yaratmamız gayet mümkün, bu fırsatı her insan kullanmalı (mı?).

İlginç bir durum ama dedikleriniz aklıma yattı hocam.

Hayatın anlam ve amacını epeyce sorgulamıştım. Önceden amacı 'mutlu olmak' şeklinde belirlemiştim. Fakat sorgulama devam ettikçe yanıt değişti. Biz bunu bilsek de bilmesek de amaca hizmet ediyoruz. Yani hayatı deneyimliyor ve bilincimizi yükseltiyoruz. Bunu farkında olarak yaparsak daha çok mesafe de kaydedebiliriz.

Ölüp gideceksek, bunun ne faydası var diye düşünenler de olabilir. Ölünce bilincimiz de geliştiği haliyle neyse, o şekilde bizimle oluyor. Yani fiziki beden ölüyor ama akıl ve ruh bilincin gelişmesi yoluna devam ediyor. Fakat öte tarafta gelişim çok yavaş olduğu için, bu dünya hayatının zorluklarının içine doğuyoruz.

Yani insan bir amacı olmadığını düşünse de ana amaç kendiliğinden devam ediyor. Daha yavaş ya da daha hızlı şekilde...

Uzun, çok yönlü araştırmalarım beni bu sonuca ulaştırdı.

İnsanın bir amacı olması gerektiğine inanmıyorum, ölürken düşünme fırsatın olursa ölümünü kabullenip tatmin olmuş bir şekilde ölürsen "anlamlı" bir hayat yaşamış olursun diye düşünüyorum.