hoş sohbet biri olmak isterdim

hoş sohbet biri değilim. İnsanlarla konuşacak konu bulamıyorum bu yüzden fazla arkadaşım yok. Olan arkadaşlarımda benle fazla vakit geçirmek istemiyorlar sanırım. Biriyle karşı karşıya oturduğumuz zaman 3-5 konuştuktan sonra tükeniyorum aklıma konuşacak hiç bir şey gelmiyor. İyi bir dinleyiciyimdir fakat iletişim sadece dinlemekle gerçekleşmiyor, 2 taraflı işleyen birşey al ver hesabı. Karşı tarafın anlattığı şeye bir iki yorum yapıyorum tekrar konuşacak şeyim kalmıyor. Ortamda bir sessizlik oluyor sonra karşı tarafın iç çekmeye başladığını görüyorum. Belli bir süreden sonrada zaten yanımdan ayrılıyorlar. Keşke böyle olmasa

biraz okumaya yönelsen konuşacak konuların yeterince oluşur, gündemi takip et, kitap oku. oku yani, ilk ayetin dediği gibi.

aslında gündemi takip ederim fakat fazla kitap okuduğum söylenemez. Ne kadar gündendem yada ondan bundan konuşsamda sanırım pek pozitif bi havam olmadığı için karşımdaki bunu sezip benden sıkılyor. İnsanlar benle aktivite yapmak istemiyorlar

karsi tarafin soyledigine yorum yapmak yetmez. sorular sorman gerekiyor. mesela salliyorum gecen hafta tenis turnuvasi kazandim mi dedi, aa oyle mi ne guzel tebrik ederim ben de cocukken tenis oynardim biraktim demek yetmez. tenise ilgin ne zaman basladi, takip ettigin tenisciler var mi, bireysel sporlar ve takim sporlarini kiyasladiginda hangisi senin icin daha iyi vs vs onlarca soru bulabilirsin soracak. unutma ki insanlar kendilerinden bahsetmeye bayilirlar.

hocam şöyle bir problem var, benim fazla arkadaşım yok ve bu durumdan hiç memnun değilim. Konuşkan biri olmadığım ve sohbet ve muhabbetimin iyi olmadığı için insanları sıktığımı düşünüyorum ve arkadaşımın olmamasının sebebini de bu olarak görüyorum. İnsanlarla yakın ilişkiler kurmakta zorlanıyorum çünkü kendimi iyi anlatamıyorum, iyi anlatsam da beni sıkıcı buldukları için arkadaş olarak tercih etmediklerini düşünüyorum. Olduğum gibi davranınca yani sessiz biri olunca insanlar benden uzaklaşıyor, test ettim bu durumu

klasik önerilerin hepsini yapıyorum ama insanın içinden gelmeyince olmuyor. bu sadece bişey bilmekle alakalı değil, sizin geveze olmanızla alakalı. kendiniz gibi insanlarla beraber olmaya çalışın. önce kendinizi tanıyın.

kendim gibi kimse yok hocam, herkes bi arkadaş grubunda yada en az 1-2 çok yakın arkadaşı var. Benim gibi olan insanların bile belli bir arkadaş çevresi var, kendimi sudan çıkmış balık gibi hissediyorum. Öneriler işe yaramıyorsa yanlızlığı kabul edip delirmeli miyim tek çözüm bumu

hocam bende kendimi kabullenip böyle yaşamak istiyorum fakat yanlızlıktan insan kafayı sıyıracak gibi oluyor. Adam akıllı arkadaşım yok edinemiyorum da bu yüzden

İzmir'de olsan dertleşirdik hocam :)

Yine de istersen yaz PM'den.

yaşadığın karamsarlık görmeni engelliyor. kendinle barışık olmayı öğrenmen gerekli. kendini sosyal olmayı beceremeyen birisi olarak görüp, kendini kasmazsan işler değişecek. buna kendimi örnek verebilirim. senin üzerinde olduğun yollardan geçtim. istersen psikolojik destek de alabilirsin ama senin içinde cevher yoksa sadece ilaç etkisi ile gevşemeden öteye gidemez bu süreç. öncelikle ve şiddetle ana akım tv ve internet medyasını umursamayı bırak. önemli olaylar hariç seni gerçekten ilgilendiren bir şey yok. TV tamamen boş. İnternet laklak yuvası doldu. mutluluk, bazı somut şeylere bağlanıp yaşanılabilecek bir duygu değil. Öncelikle temel ihtiyaçlarını karşıla. bunlardan sonrası zerre önemli değil. akşam girip yattığın, yemeğini yediğin ve stabil şekilde süren bir ev hayatın varsa kendine bişeyler katmak olsun tek derdin. bu konuda , biraz ağır bir başlangıç olsa da, Martin Eden adlı Jack London un yazdığı kitabı okuyabilirsin. klasikleri okudukça dünyaya bakışın değişecek. ve özellikle duyduğun kaygı için gerek ilaç gerek bitkisel çaylarla destek alabilirsin. keyif almadığın sürece cinsel ilişki bile sana külfet gibi gelecektir bunu aklından çıkartma. Düşünsel hazlar, bedensel hazlara göre daha derin ve süreklidir. bedensel hazlar , kavuşulduğu an biter. o yüzden bedenden bedene koşarak seni unutmaya çalıştım derler.

ana akım sosyal medyayı bırak. 1000kitap gibi kitap üzerine kurulmuş ve , kusura bakmayın, kültürlü kişilerin olduğu platformlarda vaktini harca. çeşitli konularda bilgin ve tecrüben artıkça, içinden konuşma isteği ve buna bağlı kendinden eminlik gelecek. konuşkan dediğimiz çoğu kişi, benim gözlemimce, sosyapat kişiler. seninle oynuyorlar. sen ben insanları bu şekilde kullanmadığımız için çekiniyoruz. önemli olan sensin. kas yığını olsan, mavi göz sarışın 190 boy olsan, kişiliğinde yoksa olmuyor.

tek başına yapabileceğin, sıradan insanların bulaşmadığı şeyler yap. fotoğrafçılık gibi. 500px gibi sitelerde ücretsiz hesap alıp paylaşabilirsin. uç noktalara varmamak kaydıyla diğer insanları umursama. git bi parka şarjın bitene kadar resim çek.

kendini zorlamayı kestiğinde her şey değişecek.

ben de kendimin çok hoş sohbet olmadığını düşünürüm bazen ve öyle olsam keşke derim. yukarıdaki yorumların çoğuna katılıyorum. hakikaten insan kendisini doğal akış içerisinde(kasmadan) ne kadar geliştirirse, okursa, ilgi alanı olur ve vakit ayırırsa, o kadar sohbet edebiliyor, o kadar özgür ve rahat hissediyor. benim lise ve üniversite yıllarımın ilk seneleri ' ne kadar güzel konuşuyorsun, bu kadar çok şeyi nasıl biliyorsun, seninle konuşmayı çok seviyorum' sözlerini duyarak geçti ancak bakınız şu an bu sözleri hiç duymadığım gibi sizinkine çok yakın yalnızlık hissettiğim zamanlar oluyor. neden çünkü? o zamanlar sahip olduğum amacımı, beni yataktan kaldıran ve kendisi için koşturan hayat anlamını yıllar içersinde kaybettim. bu beni durunluğu, içime kapanmaya ve susmaya itti. daha az okudum, daha az merak ettim, daha çok söylenmeye ve problemleri görmeye başladım. bunun çok tehlikeli olduğunu, insanın hayatını çaldığını düşünüyorum. şimdilerde daha çok okuyorum, hayatla ilgileniyorum ve bir tık daha iyi gidiyor işler bu konularda.

+1

İnsanlar yorumlarda kitap oku,film izle,haberleri takip et falan demiş. Halbuki bunlarla alakası yok. Büyük ihtimal konu sahibi bir çok kişiden fazla yapmıştır bunları.

Bu iş Sadece genetik. Birazda çevre. Bazı insanların hisleri daha hassas oluyor. O yüzden canı kolay sıkılmıyor ve başkasına ihtiyaç duymuyor. Bu zamanla çocuğu sessiz,içe dönük yapıyor. Çocuk ergenliğe girince de karakteri olmuş oluyor. Tabii zamanla kişi işe girip çalışmaya başlayınca az çok laf yapmaya başlıyor ama geç kalıyor tabii.

Evrimsel biyoloji de de bunu avcılardan daha kolay kaçmak zor durumda (deprem gibi) kendini korumakta işe yarıyor. Yine ağzın laf yapmasında insan ilişkilerinde yükselmekte yarıyor.