En Son İzlediğiniz Film ve Yorumlarınız (4953. sayfa)

Hapishane Müdürü - Çok güzel bir hapishane filmi. Kesinlikle tavsiye ederim. Sonu da hiç beklenmedik bir şekilde bitiyor. 7/10

Tenet

30 dakika dayanabildim. 8-9 sene önce yani inceptiondan 1-2 sene sonra çıksa biraz daha ilgimi çekebilirdi. aslında hzlı bir giriş yapıyor ama aşırı ruhsuz bir film. yönetmeni görünce şaşırdım. belki sonra açılıyodur ama bu devrin filmi değil pek

Guillermo del Toro, bu adamın bir tane normal filmi yok.

Gizli Takıntı

Açıklama bile yapmayacağım. Klişelerle dolu berbat bir film. İzlemeyin, zaman kaybı. 0/10

aşırı iyi bir seri hiç sıkmıyor bölüm 9 dakika diğer bölüm 16 dakika sırasıyla gıdıyor

çok aklımda kalan bölümü var grafikler animasyonlar falan müthişti ama çok popüler olmadı niyeyse

The Lighthouse, The Killing of a Sacred Deer gibi filmlere bakabilirsiniz.

Çok teşekkürler. Netflix veya Amazon'da yok bu filmler maalesef, eklenirse izleyeceğim mutlaka.

The Wolf of Snow Hollow (2020)

Gerilim desen gerilim değil, komedi desen komedi değil; tamamen absürt bir film. 90'ların sonu 2000'lerin başında geceleri yayınlanan yaratıklı televizyon filmleri tadında biraz. Yine de görece sonunu merak ettirmesi ve hızlı tempo-kısa süresi ile (80 dk) aylak kaldığınız bir akşam izlenebilir.

"Cerrahi Kesim"

Harikulade bir belgesel, henüz stajer hekim olduğum için daha da ilgimi cekti ve ilk oturumda, üç bölümü heyecanla bitirdim. Medikal, eğer ilginizi çekiyor ise kesinlikle izlemenizi tavsiye edeceğim bir yapımdır.

https://www.netflix.com/tr-en/title/81004466

Aslında MUBI'de filmler mevcut ancak nasıl izleyebiliyorum bilemiyorum. Birçok bulamadığım filmleri MUBI'de buldum ancak fragman haricinde filmi oynatamıyorum. Gecenlerde abonesi oldum ama yine oynat butonunu bulamadım.

Firma ile iletişime gectim ve nasıl izleyebileceğimi sordum; "günün filmini izleyebiliyorsunuz.." tarzında bir yanıt aldım. Nasıl bir platform anlamış değilim.

MUBI biraz daha ileri düzey sinema izleyicileri için anladığım kadarıyla. Sinemayı yalayıp yutmuş, ana akım filmlerin hemen hepsini zaten izlemiş daha çok "arthouse" diye tabir edilen içeriklerle ilgilenen kitle. Filmler de MUBI'ye festival tarzı gidip geliyor. 1 ay falan izleyebiliyorsunuz sanırım gelen filmleri, her gün yeni bir film ekleniyor. Netflix gibi herkese hitap etmek yerine izleyeceğiniz filmi onlar sizin yerinize seçiyor gibi.

Yanlış biliyor da olabilirim, kendim kullanmadım. Araştırdığım kadarıyla böyle görünüyor. Yanılıyorsam kullanan arkadaşlar düzeltir.

Parasite (2019)

Oscar'ı hak etti veya hak etmedi diye düşünmeden izledim. Bunu düşünerek izlendiğinde keyif vermeyeceğini düşündüm. Keza ödül sonrası pek çok yorumda da filmden ziyade hak edip hak etmediği tartışılmış. Yönetmenin eleştirel bir tarzı var. Okja'da da bunu göstermişti. Gisaengchung'ta da tarzını en iyi şekilde yansıttığı bir gerçek. -Parazit- olarak adlandırdığımız böcek ezmeden tutun da, sürekli "metafor" göndermesiyle filmdeki olayları birbirine bağlama işi çok iyi yapılmış. Öte yandan şahane bir evde çekilmiş harika bir görsellik sunuyor. Sınıf ayrımına sert bir değinme yapılmak istenmiş, nitekim son bölümde de yapılmış. Ancak filmin geneline bakarsak zengin ailenin aslında gerçekten iyi insanlar olduğu gerçek. Fakir ailenin de kötü insanlar olmadığı, yaşam şartlarının kendilerini bu olaya ittiği ortada. Film Kore filmi olmasa belki bu kadar psikopata bağlamazdı. Ortada "koku" olayı haricinde psikopata bağlanacak bir şey yok gibiydi. Malum sigara içme sahnesi çok vurucuydu, filmin en akılda kalıcı sahnelerinden biriydi. Büyük gibi gözüken fakat izlerken çok göze batmasa da olur diye düşündüğüm mantık hatalarına rağmen çok beğendim. Hele ilk bölümünde ailenin arsızlığından karnıma ağrılar girdi. "Başkası adına utanmak" duygusu bazen karnımı ağrıtıyor. Sadece Shameless izlerken böyle hissetmiyorum. Benzer bir aile olmasına rağmen Bay Kim'in ailesi karnımı ağrıtmayı başardı. "Bir plan yaparsan hayat o planı mutlaka bozar" yaklaşımıyla da Bay Kim kanıma girmedi değil.

A Rainy Day in New York (2019)

Bol bol güzel çekilmiş New York manzaralı, tipik bir Woody Allen filmi. Tipik diyerek küçümsemiyorum asla. Bu yaşta hala üretiyor olması şahane. Filmde klişeler var, ancak yine de sahneler dolu dolu. Tabi bu doluluk yine Woody Allen tarzında. Biraz sanat konuşuluyor, biraz piyano çalınıyor, müze geziliyor. Film içinde film muhabbeti var ve bu muhabbet tamamen 'sanatsal'. Küçücük bir sahnede ünlü bir oyuncu çıkıyor, şaşırtıyor. Güzel şeyler ama ben filmin başında "bu kız seni üzer" diye düşünmüştüm. Elle Faning gerçekten harika oynamış. Çok güzel, hanım hanımcık ama ne istediğini bilmeyen salak bir kız bu kadar iyi oynanabilirdi. Başroldeki kardeşimizi de ilk defa izledim ama sinemaya çok yakıştırdım. Selena Gomez'i de tam tersi hiç yakıştıramıyorum. Çiftin ilişkileri tamamen günümüzdeki ilişkilere bir eleştiriydi. Sonunu tam beğenip puanımı yükseltecektim ki; son sahnede çok klişeye bağladı. Bir de annenin hikayesi aşırı kötü ve zorlamaydı.

Soshite chichi ni naru (2013)

Aslında klasik bir konuyu Japon kültürü ve bakış açısıyla izlemiş olduk. Bir Türk filmi veya dizisi olsa çok klişe ve sıradan değerlendirilebilecek bu konu çok beğenilmiş. Ryota karakterinin işlenişini ben de çok beğendim. Yudai karakterinin işlenişini ise biraz eksik buldum. Zira ilk bölümlerde oldukça fakir ve para peşindeymiş gibi gösteriliyor. Sonrasında bununla ilgili tek bir ibare yok. Ryota karakteri ise donuk, katı kuralları var. Duygusal değil. Film boyunca içsel hesaplaşmalarıyla beraber duygusallığa evrilişini izliyoruz. Çocuk oyunculardan Keita'nın tatlılığı da herkesin dikkatini çekmiştir. Tempo düşük, anlatım yalın ve son derece doğal. En önemlisi de alışık olduğumuz duygu sömürüsü olayına hiç girmiyor. Duygulandırmaktan ziyade düşündürmeye yönelik bir anlatım barındırıyor.

Idiocracy (2006)

Güzel bir konu nasıl hiç edilir filmi olmuş. Aslında çok güzel olsun diye zorladıklarını da düşünmüyorum. Absürt komedi tarzında olması için uğraşılmış daha çok. Ancak espriler yine de çok kötü. 2006 için değil 2505 yılı için bile çok kötü. Süresi kısa olmasa yarıda kapattığım nadir filmlerden olabilirdi. Ayrıca film bildiğin çöp kokuyor. İzlerken o çöplerin kokusu burnuma geldi. Evet göndermeler güzel, bir öngörü olarak değerlendirirsek gerçekten başarılı bir düşünce diyebilirim. Hatta 500 yıl beklemeye bile gerek kalmayacak filmdekilerin gerçek olması için. Buna rağmen film iyi değil :)

Camp X-Ray (2014)

The Road To Guantanamo kadar sert bir film değil. Hikaye iki karakter ekseninde işlenmiş. İlk etapta Ali karakteriyle Er Cole karakterinin diyaloglarında çok anlam bulamamıştım. Bir "tutuklu" olan Ali’nin herhangi bir konudan da olsa konuşabilme ve insan kalabilme isteğini hissedebilmiştim. İkili arasındaki bağ ilerledikçe diyaloglar da derinleşti. Ali içeride zaten yalnız, kimsesiz. Amy Cole özgür gözükmesine rağmen en az Ali kadar yalnız. İkili arasındaki bağ buruk bir tat bırakarak nihayete eriyor. Sırf bu tat için bile izlenebilir.

Al final del Tunel (2016)

Son yarım saatinde gerim gerim gerildim. Sonu tahmin edilemez bir film oldu benim için. Çok akıllıca kurgulanmış. Hem gizem, hem gerilim hissiyatını sonuna kadar veriyor. Temposu da çok iyi ayarlanmış. Hafiften yavaşlıyor gibi olduğu anlarda bile vites yükseltip bir an olsun sıkmadan devam ediyor. 2 saat gibi "uzun" görülen bir sürede bunları yapabilmesi çok büyük artı benim için. Karısı ve kızını kaybetmiş, tekerlekli sandalyeye mahkum olmuş Joaquin karakterinin duygularının ajite edilmeden işlenmesini de çok beğendim.

Toc Toc (2017)

Ucuz bir afişi var. Genel olarak çok beğenilmiş ve övülmüş ama yarıda kapattım diyenlere de saygı duyarım. Yarısında kapatmayı düşündüm. Filmin başında zaten 6 karakterin takıntılarını gösteriyor. Sonra bu 6 karakter birbirlerine takıntılarını söylüyor. Sonra tekrar birbirlerine takıntılarından biraz daha detaylı bahsedip bağ kuruyor. Bu oldukça sıkıcı gözüktü. Bazı karakterleri de abartılı buldum. Ancak o kadar umudu kesmişim ki sonunu gerçekten beğendim ve izlediğime memnun kaldım. Taksici karakterini çok beğendim, özellikle onun sahneleri güldürdü. Hoş bir tat da bıraktı diyebilirim, yarıda kapatsaymışım eğer büyük haksızlık olurmuş.

Bad Moms (2016)

Anne olmanın zorlukları Amerikan kültüründe komedi diliyle anlatılmış. Ya da erkeklerin, babaların annelere ve kadınlara bakış açılarını biraz olsun değiştirmeye çalışmak hedeflenmiş de diyebilirim. Bu gibi çerezlik filmlerden beklentim düşük olur ama Carla karakteri gerçekten komik. Cinsiyetçiliği eleştirirken biraz cinsiyetçi gözüken bu filme yine cinsiyetçi bir yorum yapmış gibi olacağım ama Carla karakteriyle sinemada bir kadın karakterin gerçek anlamda komik olabileceğini görmüş oldum. Baştan sona eğlence, bol bol klişe içerse de keyif alarak izledim. Mila Kunis çok güzel. Kristen Bell’in yaşlı gözükmeye çalışırken bile yaşlanmaması da izlerken beni mutlu etti. Anneler gününde izlemiş olmam tamamen tesadüf oldu :)

Free State of Jones (2016)

İlgim olan bir hikaye değildi, konusunu da pek araştırmadan izledim aslında. Gerçek hikayeden uyarlama, çok daha vurucu olabilecekken çok etkileyici olamamış bana kalırsa. Bu yüzden olacak ki biraz gölgede kalmış. Bir de bazı yerlerde değinilmiş ve haklılık payı olan senaryo kopuklukları var. Geniş bir olay anlattığı için kısa geçişler yapıyor. 85 yıl sonrasında geçen mahkeme sahnesini pek anlayamadım ben. Bir de Newt amcamızla Serena yengemizin hikayesi çok iyi aktarılmamış bana kalırsa. Öte yandan dönemin atmosferini harika yansıtmış. Eksiklerine rağmen iç savaş içerisindeki bir ülkede, özgürlüğünün savaşını veren insanların hikayesi 2 saat 20 dakika boyunca sıkılmadan izleniyor.

Pleasantville (1998)

İçimizdeki renkleri keşfetmemiz için çok net mesaj veren ve bunu çok zekice bir sinema anlatımıyla yapan başarılı bir film. Tek bir doğru ya da olması gereken olmadığını şahane bir dille anlatıyor. Hem 90lı yılların hem de 50li yılların atmosferi başarıyla yansıtılmış. O dönemde bir kısmı siyah-beyaz-gri, bir kısmı renkli sahneleri çekmek kolay olmasa gerek. William H. Macy’nin 20 yıl önce de yaşlı gözükmesi dikkatimi çekti. Hiç genç olmamış bir hali var. Başyapıt diyebilir miyim emin değilim ama kesinlikle sinema tarihinde önemli yeri olması gereken bir film.

Ghost in the Shell (2017)

Animesini mangasını bilmiyorum ama izlerken sıkıldığım, içine giremediğim filmlerden biri oldu benim için. Bilim Kurgu çok bana hitap eden bir tür değil, ancak aksiyon kısmından da hiç keyif alamadım. Hikayede kopukluklar olduğunu düşünüyorum. Ya da ben içine giremediğim ve izlerken zaten sıkılıyor olduğum için bana öyle gelmiş de olabilir. Scarlett olmasa bu kadar izlenmezdi bile bence. Oyuncu kadrosu da çok zayıf çünkü. Üzdü.

Gotcha! (1985)

Büyük sürpriz oldu benim için, çok beğendim. Gençlik filmi tadında başladı, klişe de olsa 80’ler Paris ve Berlin görüntüleri için bile izlenebilir olduğunu düşünüyordum. Sürprizi yaptı ve şaşırtıcı derecede iyi bir kovalamaca hikayesine dönüştü. Son 1 saati soluksuz izledim. Güldürmeyi başarabilen mizahi bir tarafı da var. Paris’te taksicinin araba kullanma sahnesi şahaneydi. Punkçıların yer aldığı sahneler güldürdü. Filmin şarkısı da başarılı. Bu film nasıl bu kadar gözardı edilmiş şaşırdım.

Five Feet Apart (2019)

Yaşanmış ya da yaşanabilecek bir hikaye olması etkileyici ama ben filmde fazlasıyla duygu sömürüsü olduğunu düşünüyorum. Daha önce benzerleri zaten çekilmişti. The Fault in Our Stars çokça benzetilmiş zaten. Ben ortalama bir film olduğunu düşünüyorum. Çok duygusal biriyim, garip sahnelerde hüzünlendiğim olmuştur ama bu baştan sonra "sizi üzeceğiz, hüzünlendireceğiz, ağlatacağız" diye yapılmış gibi olmuş, o yüzden bunun için yeterli duyguyu yansıtamadığını düşünüyorum. Hastanede geçen benzer filmler klasmanında It’s Kind of a Funny Story’yi çok çok beğenmiştim. Bu ise 6/10’luk bir film olarak hafızamda yer edindi.

Kurozu Explode (2014)

Doğru düzgün konusu olmayan, Japon liseli ergenlerin şekil yapıp birbirini dövdüğü bu seriyi izlemeyi seviyorum. Film boyunca yine aynı şekiller, aynı artistlikler ve Japonların olmazsa olmazı "küfür eder gibi konuşmak" mevcut. İlk iki filmin her açıdan çok gerisinde kalmış. 2 saat 10 dakika sürüyor ama doğru düzgün bir konusu yok. Hikaye yok, karakter derinliği yok. İlk iki filmde Genji, Serizawa, Rindaman karizma basıyordu. Burada Kaburagi ve Shibata fena karakterler olmasa da sadece Kaburagi üzerine yoğunlaşılmış ve bence yetersiz kalmış.