''hocam yalvarırım bana yol gösterin 26 yaşımdayım böyle biri olmak istemiyorum nolur size yalvarıyorum insanlık namına bana yol gösterin.''
daha 26 yaşında paniğe girmene gerek yok.
Çevremde 30-40 yaşlarında hem evlenmemiş hem de boşanmış birçok insan var. Bu kitlede tanıdığım erkek ve kadınların durumlarını kısa kısa yazayım.
25- 33 YAŞ ARALIĞI
Geleneksel ailelerden gelip, bakış açısını geliştirememiş erkekler ''vakit de geçiyor, geç kaldım'' gibi cümlelerle kafa ütüleyip, resmen vampir gibi insanın enerjisini yiyiyor. İstiyorlar ki sizde onlar gibi panikleyin. İş ortamında sırtlan gibi kadınları gözetliyorlar, sürekli birini gözüne kesitirip çevresinde dolanıp ayarlamaya çalışıyorlar ama çok deneyimli olmadıklarından dolayı karşı tarafın hareketlerini de yanlış yorumlayıp bir sonuç alamıyorlar.
Hele fırsat buldular mı size sardırıyorlar, ''aga dışarı çıkalım, aga şuraya gidelim'' diye diye bezdiriyorlar. Bunun sebebi de gezme veya sizi sevdiklerinden değil, genelde amaç ortama gidip birini kaldırma çabası oluyor ama tek başlarına bunu yapamayacaklarından dolayı yanlarına bir yandaş arıyorlar. Bir diğer sebebi ise sizin arkadaş çevrenizde olan kadınlara sarıdırıp, ''aga şunu ayarlasana'' bana demek.
Kadınlarda ise tutucu ailelerden gelenler evliliği özgürlüğe kavuşma bileti olarak görüyorlar. Diğerleri ise yine erkeklerlerdeki gibi ''yaşım geçiyor'' paniğine kapılıyor. İki tipte ortak gözlemleiğim durum biriyle ilişkiye başlayacakları/başladıkları sırada hemen ''oyalanacak zamanım yok, ciddi düşünmüyorsan devam etmeyelim'' diyerek tavrını belli ediyor. Çoğunun ilişkileri bu sebepten erkek tarafına baskı uyguladığından dolayı bir süre sonra patlıyor.
27-35 YAŞ ARALIĞI
Bir diğer grup ise yaşı filan dert etmiyip keyfine bakıyor. Zaten çoğunun da düzeni iyi kötü oturmuş oluyor. Ha olmuş ha olmamış çok önemsemiyorlar. Bu önemsemenin verdiği rahatlıkla kendilerini kasmadıkları için kadın/erkek iletişimleri daha kolay ve rahat oluyor. İki tarafta ekmek çıkarsa götürüyor. Bir süre takılıp ayrılıyorlar. Bir kısmı da birkaç kişiyle takıldıktan sonra uyum sağladığı birine denk gelip evleniyor. Genelde iş ortamı ya da arkadaş çevresinde dönüyor bu durum.
Erkekler işin daha çok ekmeğinde, kadınların çoğu ise anca zengin birine denk gelirse evleniyor.
Hatta eski çalıştığım yerde samimi olduğum bir kadın ''bu saatten sonra anca çok imkan sağlarsa evlenirim, öteki türlü zaten kendi düzenimi kurdum, kafamı şişiremem'' demişti.
BOŞANMIŞ TAYFA
Boşanmış olan erkekleri söylemeye gerek yok, birçoğu evlilik pişmanlıktır der. Tinder, minder kovalıyorlardı. Durumu iyi olanların zaten kadınlar konusunda sıkıntısı olmuyordu.
Kadınlarda ise denk geldiklerimin çoğu bir yandan nafaka yerken bir yandan da adam yiyiyordu açıkçası.
Benim çevremdekilerin durumları böyle, aslında çok daha fazla mevzu var ama genel özetleri bu.
