Aç mı Kalalım Karanlıkta mı? (3. sayfa)

Aç mı Kalalım Karanlıkta mı? - Sayfa 3

Fiyaka1903 · 2019-01-08T23:14:40.0000000+03:00

merhaba, 7 yıldır üniversite öğrencisiyim mühendislik 3.sınıftayım. Hemen kızmayın bana sebeplerim var. En büyüğünden başlayalım, mutsuzum hem de çok mutsuz. Hiç alakamın olmadığı bir bölümü zoraki okumak zorunda bırakıldım. Hayalim diyetisyen olmaktı puanım yetmedi 2010 yılında girdiğim sınavda, tekrar denedim yine yetmedi zira hayat mücadelesi her daim sağolsun yalnız bırakmamıştı peşimi olabilir herkesin başına gelebilir ben başarabilenler kadar güçlü değilmişim demek ki.. Yüksek lisans ile diyetisyen olma ihtimali olduğundan dolayı okurum hem yüksek yapar şansımı denerim diyerek gıda mühendisliğine gittim 40 bin küsür sıralama ile. Henüz 2.sınıfta çok başarılı bir şekilde okurken devlet yolda atını değiştirip diyetisyen olma hakkımızı iptal etti ve büyük bir boşluğa düştüm bir iki yılım bocalayarak geçt, genç ve tecrübesizdim yine de pes etmedim, tekrar sınava hazırlandım bu defa yeterli puanı aldım fakat acaba yanlış mı yapıyorum hissi oluştu bünyemde zira diyetisyen arkadaşlarımın neredeyse tamamı askerde kalmayı büyük bir fırsat olarak görüyorlardı. Mantar gibi her köşe başına açılan dershanelerin ilk açtığı bölümlerden biriydi diyetisyenlik. Ne olacak ya iki masa bir tartı tamam işte herkes diyetisyen olabilir. yine de azmettim daha büyük bir şehirde daha büyük bir üniversiteye gıda mühendisi olarak yatay geçiş yaptım. Mutsuzum evet çünkü her gün sürünerek gidip gelmeye başladım derslere, hayal kırıklığı nedir bilir misiniz? bir çoğunuz biliyordur, insan hiç bir şey yapmak istemez ya bazen sadece boşlukta oradan oraya savrulur öyleydim işte. 2010-2014 yılları arası fetö dolayısıyla yaşanan sınav mağduriyetleri ortaya çıktıkça daha çok sövmeye ve kendimi ümitsizliğe itmeye başladım. Ösym merkezine çekilen kırmızı kablolar, verilen sorular kopyalar vs vs. bizzat ben dershane hocamın bize gel bir kez daha istediğin yere gönderelim seni teklifini ben kul hakkı yemem diyerek reddetmiştim 2010 yılında, biliyorum yani işin iç yüzünü. O dönem sınava girenleriniz bilir 7/24 çalışsan da asla 160 dakikada yapamayacağın nitelikte sorulardan oluşan bir dizi sınavlara girdik biz, gel de aileye anlat tabi bu durumu neyse.. zaman ilerledikçe ailenin sağlık problemleri, onlardan doğan maddi problemler, yüce devletimizin dershaneleri kapatarak yerine koyduğu 10bin liradan başlayan dershaneler ve küçük kardeşlerin mecburen bunlara gitmek zorunda kalması... derken yiyecek ekmek alamayacak günler yaşamaya başladım sadece kafamı sokabilecek bir çatıya sahiptim Allah'a şükürler olsun ki. Elin ayağın tutuyor çalışşsaydın demeyin sakın, çalıştım. Hem de it gibi sabahlara kadar çalıştım! saati 5 liradan köpek gibi kafelerde barmenlik, baristalık, garsonluk yaptım. Günde 16 saat düğün salonlarında garsonluk adı altında, bulaşık yıkadım, yerleri sildim, çatal bıçak ayıkladım hem de binlerce üzerine garsonluk yaptım. 16 saat kısmında asla abartıya kaçmıyorum emin olun. Bunların hepsini tek bir gün sigortam yatmadan yaptım devlete ait kuruluşlarda bile! Şehrin en büyük otelinde garsonluk yaparken şef garsonun ekstracı olarak dışarıdan gelen gariban çocuklara ana avrat sövdüğünü görüp tepki gösterip tartıştığım için işten atıldım. şehrin büyük gece klüplerinden birinde içeride uyuşturucu satıldığını farkedip ihbar ettiğim için hem dayak yedim hem işten atıldım mekan hala tıklım tıkış. Büyük bir eğlence merkezinde müdür yardımcısı iken tek bir gün sigortalarımız yatmadığı ve bunu talep ettiğim için, yazılı sözler de almama rağmen bir sonuç alamayınca devlete şikayet ettiğim için işten atıldım. Büyük bir kahve zincirinde( evet ilk akla gelen) evli vardiya müdürünün öğrenci bir kız arkadaşımızı fiziksel taciz ettiği, kimseye derdini anlatamayan kızcağız yanımda hüngür hüngür ağlayıp dayanamam sonucunda vardiya müdürünü kamera kayıtlarına bakıp onaylayıp dövdüğüm için işten atıldım. Gerekli şikayetler yapıldı sonuç ne mi oldu sizce? o genç kız da işinden atıldı. 5 yıldızlı büyük bir otelde açık büfeci olarak çalışırken bayramda yapılan erzak yardımının parasının maaşımdam kesildiğini fark edince bunu sorguladığım için işten atıldım. Karaktersiz olamadığım için, kayıtsız kalamadığım için bu vb onlarca akıl almaz sebeple çalıştığım onlarca yerden atılmak zorunda kaldım. Özgeçmişimi görseniz ağzınız açık kalır bu şirketlerden neden ayrıldın nasıl ayrıldın dersiniz de Türkiye maalesef kurumsal adı altında köle aranan bir ülke. Unutmadan söyleyeyim son iş yerimden üretimde sahtecilik yapmak için 'yazılı talimat' veren patronumu devlete şikayet ettiğim için açıldım. Ondan önceki stajımda et ürünlerine toynak karıştıran işletmeyi üstüme bildirdiğim için stajımı yaktım. Uzar gider bu liste. Bu süreçte çalışmak zorunda olduğum için okulumu bitiremedim, çoğu derse gidemedim bile biliyorsunuz 1 gün izin almak bile o kadar zor ki bu ülkede henüz çalıştığım hiç bir firmada anlayışlı birilerine denk gelmedim. Bu konuda kişisel gözlemim şu şekilde; müdür veya şef vb konumlara gelen insanlar her zaman itilmiş kakılmış kötü muamele görmüşler ve bir şekilde makam kazanınca aynı muameleyi altlarındaki garibanlara yapıyorlar. Bu ülkede kimse sevginin gücüne inanmıyor kimse bir işi ve iş yerini severek yaparsak daha verimli olacağımızı algılayamıyor.. Çok çalıştım cebimde her zaman üç kuruş para oldu daha fazla değil dedim ya saati 5/6 liradan köpek gibi çalışıyorsun garibansan, muhtaçsan.. Annemin babamın bana gönderebilecekleri 50 liraları bile yoktu çoğu zaman çok hayati değilse her sorduklarında var baba param merak etme dedim evde aç aç karın ağrısıyla uyudum, sağlığım da bozuldu, psikolojim de bozuldu. 3.5 yıl beraber olduğum durumumuz biraz daha iyiyken yanımdan ayrılmayan o güzel kız okulu bitirip işe başladı ve daha ilk haftasında seni daha fazla taşımak istemiyorum dedi bana, hiç düşünmeden. Hırslandım, dört elle büyük adam olmak üzere derslerime sarıldım maaleef çok kısa sürdü. Bir gün iş görüşmesine gitmek için otobüse binmek istedim baktım ki kartımda bir kuruş yok, cebime baktım bomboş, iki buçuk saat yürüyerek iş görüşmesine gittim ve utanmaz bir adam bana okulu bitir gel 1000tl veririz aç kalmandan iyidir diyebildi karşılık olarak. Çok kısa sürdü hırslanmam maalesef para yoksa evden dahi atılıyorsunuz beş yıl günü gününe kira ödemiş olmanız anlamsız bir kez ödeyemedin mi kapı önündesin. Sokakta yattık ev arkadaşımla-onun durumu da farklı değil- Düşününce gözlerimi en çok dolduran anıdır -4 derece havada bim'den 3 liralık paket çiğ köfte alıp parkta buz gibi bir banka oturup birlikte onu yiyerek karnımızı doyurmaya çalışmamız o son lokmayı ikimiz de kanka bu aralar sen pek yemedin sen ye diyip sonunda ikiye bölüşümüz. Öyle işte zor zamanlar yaşadık başımızı sokacak bir yer bulana kadar sağda solda sokakta da yattık. Kitaplarla yaşamak istiyorum ben, okul kütüphanesinde iş istedim vermediler, kalacak yer istedim vermediler babam emekli öğretmen olduğu için bizi varlıklı sandılar. Bir süre sonra ne oldu biliyor musunuz? fark ettim ki hissizleşiyor insan, hiç bir şey garip gelmiyor hiç bir şeye şaşırmıyor artık insan. Namusumla yaşamaya çalıştıkca işlerin daha da kötüye gitmesi, yapabilecek hiç bir şeyimizin olmaması, pes etmişlik, tükenmişlik hissediyor insan ve bırakıyor kendini. Bırakmadım ben, Limon sat onurlu yaşa demişler, pazar pazar gezdim limon satmak için, her pazar, her köşe başı birilerine peşkeş çekilmiş inanın bana. Ya dayak yiyorsunuz ya zabıta el koyuyor malınıza. yine köpek gibi dişimi sıkarak çalışıp para biriktirdim biraz gittim belediyeden pazar yeri istedim vermediler. Forumda tişört satmaya başladım, gerçekten orjinal marka ürünleri burada bir fabrikadan bulup alıp sudan ucuz paraya verdim ki siz de kazanın ben de, onu bile yapamadık biliyor musunuz vergi mergi bir ton tantana çıktı başımıza. Her şeyi denedim inanın bana her şeyi denedim, anlatırken belki özet geçiyorum ama her şeyi denedim. Çok büyük değildi ulan hayallerim okulumu sağlıklı bir şekilde okumamı sağlayacak ev masraflarım dahil 1000tl para, bir parça mutluluk, bir parça insanlık belki de bir parça saygı. En kötüsü insanın kendine saygısını yitirmesi dostlar. Yine de pes etmedim fark ettim ki her şeyi denemiş bir tek okumayı gerçekten denememişim bunca zaman. Dört kolla sarıldım yeniden derslerime 2.sınıfı çok yüksek bir ortalama ile geçtim, açlığa zaten alışmıştım yemekhanede çıkan bir öğün yemeği sıcakları orada, soğukları akşam evde yemek üzere çantama atarak bölüştürüyor her boş vaktimde daha büyük işler yapabilmek için ders çalışıyordum. Hukuk sevdası düştü içime tanık olduğum onca hukuksuzluktan sonra, bir çok üniversitede devam zorunluluğu da yok bir ışık kafamda hemen beliriverdi. Kpss'ye çalışırsam belki herhangi bir yerde memur olurum, sınava hazırlanıp hukuk fakültesi kazanırım en azından çabalarım, kendi kendimi finanse ederek hem kendimi kurtarır hem bunca yıl benden güzel haber bekleyen büyüklerimin biraz yüzünü güldürürüm dedim. Lise kpss'ye girip 91 puan aldım arkadaşlar. Teknik lise mezunu değil iyi bir fen lisesi mezunuyum bu yüzden sadece düz memurluk vb şeyleri tercih edebilecektim. Heyecanla bekledim heyecanla bekledim kpss 2018/2 tercihlerini. Sayfayı ilk açtığım an yaşadığım şoka bile şaşıramadım biliyor musunuz? 1 milyon kişinin belki daha fazlasının girdiği sınavda yapılan düz memur alımı tamı tamına ''1 adet'' idi. Celal Bayar Üniversitesi Hizmetli. oraya 97 puanla bir arkadaşımız girmiş muhtemelen Türkiye derecesi yapmıştır. Bu yazı asla ve asla herhangi birinizden yardım isteme maksadıyla yazılmamıştır arkadaşlar çok şükür elimiz ayağımız tutuyor açlığa da alıştık yoksulluğa da belki Allah bizim şansımızı da yoluna koyar bir gün bilmiyoruz. Bu yazıyı gözlerim dolu dolu bir şekilde tüm saflığımla bizim gibi olan yüz binler için yazmak istedim belki sesimiz duyulur üç beş destek mesajı alırız da gözlerimiz daha çok dolar hayallerimiz için umutlanırız diye, ben ve benim gibi olan insanlar için yazdım. Güzel sözlerinizi esirgemeyin lütfen. Evimiz iki oda bir salon, final haftasındayız bir şekilde umutsuz da olsak okulu bitirmeye çalışıyoruz, çalışmamız lazım evimizde ışık yok, okula, kütüphaneye uzağız maalesef gidiş geliş kolay değil bizim için. Lambalarımız patladı alamadık bakın şaka değil var böyle hayatlar. İki kişi güçlerimizi birleştirip 11 lira 25 kuruş para çıkarabildik. (ev kiramız ve fatura masrafları harici, evet kredi ile geçiniyoruz). Bu parayla ya çiğ köfte alacağız ya da lamba, ya aç kalacağız bir gün daha ya da karanlıkta, çalışamadan. Hangisini tercih ederdiniz arkadaşlar? Hayallerimden vazgeçmedim. Bu ülkenin parmakla gösterilen öğrencilerinden biriyken bu konuma biraz hatalarım biraz imkansızlıklar sebebiyle düştüm bir gün elbet çıkacağım ama zor be dostlar. bizim ne içkimiz ne ekstra masrafımız ne sigaramız var. Her gün çabaladıkça daha fazla dibe batıyoruz. yine de inanıyorum ki bir gün her şey çok güzel olacak. hepinize sevgilerle.

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar

Editörün Seçtiği Fırsatlar

Daha Fazla

Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az

2 Misafir - 2 Masaüstü

5 sn

63
Cevap

6
Favori

8.119
Tıklama

Daha Fazla
İstatistik

Konu İstatistikleri Yükleniyor

Konuya Özel

78 oy

Öne Çıkar

Cevapla

Sayfa:

önceki 1 2 3 4

Giriş

Mesaj

0tt0m@n

Yüzbaşı

590 Mesaj