Şimdi Ara

Psikiyatriye gitmeli miyim?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
18
Cevap
1
Favori
3.229
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
1 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Oncelikle merhaba. Yaklasik 1 senedir asiri derecede mutsuz ve yorgunum. Fakat temmuz ayindan beri bu durum cigrindan cikmis durumda. Daha 18 yasinda olmama ragmen elime gecen paranin neredeyse tamamini alkole yatiriyorum. Buldugumda veya musait oldugumda icebildigim kadar iciyorum cunku ancak bu sekilde kafami bosaltabiliyorum. Kafamda gun boyunca bir cok dusunce oluyor artik dusunmekten kafam bedenime agir geliyor ve asiri derecede yoruluyorum. Duzenli bir sekilde uyku uyuyamiyorum dusunmekten. Sabah kalktigimda asiri sekilde yorgun oluyorum. 2 gecede bir kabus gorerek uyaniyorum. Hicbir sekilde mutlu degilim, beni bu hayatta mutlu eden tek sey kopeklerim onlardan da uzagim belki ayda bir gorebiliyorum, oynayabiliyorum onlarla da. Arkadaslarim var, asosyal degilim, kiz arkadasimdan kendi istegim ile ayrildim ve eger istersem yeni bir kiz arkadasim olmamasi gibi bir durum da soz konusu degil. Insanlari sevemiyorum, yanlarindayken bana cok yapmacik geliyorlar, cikar icin birlikteymisiz gibi sanki. Egleniyorum fakat mutlu degilim. Insanlardan surekli duydugum tek sey ne oldu, birisi bir sey mi soyledi, suratin neden asik, moralin mi bozuk? Hayir normal halim boyle diyorum fakat nasil ya diye bir tepki ile karsilasiyorum. Insanlarin bunu sormasindan yoruldum artik. Belki acizlik gibi gelecek size fakat zaman zaman intihar dusuncesi bulunuyor aklimda. Fakat ailem var ve geride onlari ve onlara bu kadar buyuk bir aci birakmak istemiyorum. Bunu onlara yapamayacagimin farkindayim en azindan. Bu durumda olmamin kendimce sebepleri var diyemiyorum cunku ne kadar cabalarsam cabalayayim ortaya bir sey cikartamiyorum. Bazen kendi kendime konusurken buluyorum kendimi, durduk yere guluyorum ya da agliyorum. Ara sira ellerim titriyor. Sizce gitmeli ve destek almali miyim?

    Ozet cikarabilecegim bir sey degil, okuyup fikirlerinizi paylasirsaniz sevinirim.


    Edit: Bugun gittim ve yaklasik yarim saat boyunca soru cevap seklinde konustuk. Basini anlayamadigim bir sey psiko baslangici var baslamadan durdurmamiz gerekiyor dedi. Ilac tedavisi gorecegim 15 gun boyunca. 15 gun sonucunda cekildigim eg ve verdigim kan tahlilleri ile ne dozda devam edecegim belli olacak. Verdigi ilaclar akinetor(anti depresan), norodol (anti depresan) , rexapin(depresyona bagli uyku problemleri icin). Eger yazdigim seyler sizin de hayatinizda oluyorsa gec olmadan bir psikiloga veya psikiyatra gidin, dertlerinizi anlatin.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Uçan Hipopotam -- 10 Kasım 2014; 21:04:35 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • git bir sey kaybetmezsin
  • Belli dönemlerde oluyor böyle şeyler ama uzun zamandır varsa bence gitmelisin.En nihayetinde bu da kol kırılması gibi bir durum.Doktora gitmelisin bence.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Senin sorunun hayatta bir amacının olmaması

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Benzer bir durumu daha agır bir sekilde yasadım hala da yasamaktayım. Ailem benden habersiz psikiyatrdan randevu aldı, teshisler koyuldu ve günde 3 farklı ilac kullanmaya basladim. İlaclara bir süre devam ettim. Kullandigim süre boyunca salak gibi gezdim ve kendimce sebeplerden ötürü bir anda kestim ilacları. Her sey daha da boka sardı, öfke kontrol problemim basladı, sık sık dalmaya basladım, düsünmeye basladıgımda veya aklımda bir sey oldugunda ellerim titremeye basladı, öfke patlamaları yasadım sık sık, kız arkadasımı, en yakın 2 arkadasımı ve babamı kaybettim. Simdi düsününce diyorum ki keske bu kadar ilerlemeden psikiyatra degil de psikologa gitseydim veya herhangi biriyle oturup konusup icimi dökseydim.

    Psikiyatr yerine psikologa gitmeni öneririm ilac kullanmamak acısından, ha eger olur da ilaca baslarsan kesinlikle bir anda kesme ilacları. Psikologa gitmek ayip bir sey degil.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hepsi birer düzmece.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: erkurt02

    Senin sorunun hayatta bir amacının olmaması

    Çok doğru diyor
  • erkurt02 kullanıcısına yanıt
    Hocam kendime bir amac koyuyor bir hedefim oluyor fakat bunu basarabilecegime inanmiyorum. Bu bugune kadar boyle degildi, kucukken cok derecelerim, basarilarim oldu, defalarca ailemi gururlandiracak seyler yaptim fakat ne olduysa bu 1-2 senedir oldu. Dipsiz bir kuyuya dustum icinden hicbir sekilde cikamiyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • önce bi iyi hissetmek oku sonra psikoloğa git ama adam gibi oku yada Evinizdeki Terapist
  • Ss4Gogeta kullanıcısına yanıt
    Aileme acmayi dusunuyorum bu konuyu, zamaninda kuzenimi annem ve babam psikologa goturmuslerdi bizim yanimizda kaldigi zaman. Faydali olmustu onun icin. Onlardan da yardim almaya calisacagim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: BuyingLife

    Aileme acmayi dusunuyorum bu konuyu, zamaninda kuzenimi annem ve babam psikologa goturmuslerdi bizim yanimizda kaldigi zaman. Faydali olmustu onun icin. Onlardan da yardim almaya calisacagim.

    Ailene simdiye kadar coktan acmıs olman gerekiyordu konuyu.

    Anksiyete bozukluğu'nu bi araştır istersen.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Küçük yaşlarda bu tarz şeylerle karşılaşman oldukça doğal. Bir amacının olmaması olayına katılıyorum.Gerçekten sana farklı gelebilecek aktiviteler içerisine girmen lazım. Yani örneğin müzik.Bir enstrüman çalmayı başarırsan kendi kendine hem bir uğraş bulursun hem de müzik yaparken kendini dinlersin ,mutlu olursun inan bana.Psikoloğa git derdini anlat.Yalnız ilaç kullanma insanı mal ediyor o ilaçlar.
    Düşünüyorum demişsin neyi takıyorsun bu kadar kafaya ?
    Çevrende elbette yapmacık insanlar olduğu kadar ,aklı fikri yerinde iyi insanlar da olacaktır şu an sadece ergenlik dönemindesiniz.Düşün kimsenin karakteri tam olarak oturmuş değilki.
  • Ss4Gogeta kullanıcısına yanıt
    Ailem ile konustum az once. Daha once belirtmistim zaten fakat ilk mesajda yazdiklarimin hepsini soylemedim, sadece basit olanlardan bahsettim endiselenmemeleri icin. Ayni sehirde degiliz ve kendilerinin zaten bir suru problemi var bir de beni dusunup dursunlar istemedim. Eger gideceksen buraya gelirsin bir psikologa gideriz bize anlatmak zorunda degilsin dediler. Onumuzdeki hafta icinde gidecegim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • anlattığın şeyler ergenlikte olabilecek şeyler ruh hastalığı var gibi gelmedi bana belki psikoloğa gidebilirsin ama eline geçirdiğin bütün parayı alkole yatırıyorsan bu büyük bir sorun ve bunun için şehrinde vardır AMATEM'e gidebilirsin.
  • Hocam psikiatriye gitmeyin verdigi ilaclar daha beter yapiyor beyni uyusturuyor asalak gibi dolanirsiniz ortalikta.Size tavsiyem psikolog ile gorusmenizdir.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: BuyingLife

    Oncelikle merhaba. Yaklasik 1 senedir asiri derecede mutsuz ve yorgunum. Fakat temmuz ayindan beri bu durum cigrindan cikmis durumda. Daha 18 yasinda olmama ragmen elime gecen paranin neredeyse tamamini alkole yatiriyorum. Buldugumda veya musait oldugumda icebildigim kadar iciyorum cunku ancak bu sekilde kafami bosaltabiliyorum. Kafamda gun boyunca bir cok dusunce oluyor artik dusunmekten kafam bedenime agir geliyor ve asiri derecede yoruluyorum. Duzenli bir sekilde uyku uyuyamiyorum dusunmekten. Sabah kalktigimda asiri sekilde yorgun oluyorum. 2 gecede bir kabus gorerek uyaniyorum. Hicbir sekilde mutlu degilim, beni bu hayatta mutlu eden tek sey kopeklerim onlardan da uzagim belki ayda bir gorebiliyorum, oynayabiliyorum onlarla da. Arkadaslarim var, asosyal degilim, kiz arkadasimdan kendi istegim ile ayrildim ve eger istersem yeni bir kiz arkadasim olmamasi gibi bir durum da soz konusu degil. Insanlari sevemiyorum, yanlarindayken bana cok yapmacik geliyorlar, cikar icin birlikteymisiz gibi sanki. Egleniyorum fakat mutlu degilim. Insanlardan surekli duydugum tek sey ne oldu, birisi bir sey mi soyledi, suratin neden asik, moralin mi bozuk? Hayir normal halim boyle diyorum fakat nasil ya diye bir tepki ile karsilasiyorum. Insanlarin bunu sormasindan yoruldum artik. Belki acizlik gibi gelecek size fakat zaman zaman intihar dusuncesi bulunuyor aklimda. Fakat ailem var ve geride onlari ve onlara bu kadar buyuk bir aci birakmak istemiyorum. Bunu onlara yapamayacagimin farkindayim en azindan. Bu durumda olmamin kendimce sebepleri var diyemiyorum cunku ne kadar cabalarsam cabalayayim ortaya bir sey cikartamiyorum. Bazen kendi kendime konusurken buluyorum kendimi, durduk yere guluyorum ya da agliyorum. Ara sira ellerim titriyor. Sizce gitmeli ve destek almali miyim?

    Ozet cikarabilecegim bir sey degil, okuyup fikirlerinizi paylasirsaniz sevinirim.

    bende yaşardayım kardo hayırdır




  • Ilk mesaja guncelledim.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hocam ben de ara sira boyle seyler yasiyorum. Ama buyuk oranda astim diyebilirim. Sana sunu soyliyim. Sacma sapan uzulmeye degmeyecek konulari artik takmiyorum. Nasil mi? Empati kuruyorum. Su an ben sacma sapan seylere uzulurken millet gecim derdiyle, savasla, hayatin zorluklariyla ugrasiyor. Ve diyorum ki o zaman benim sirf sikintidan depresyona girmeye bile hakkim yok diyorum.

    Bu yapmacik tavirlar icerisindeki insanlari da hayatindan cikarmasan dahi fazla yanasma. Ve bu yapmacik tavirlari yapmamasi gerektigini soyle. Karsindaki de insan. Emin ol boyle yaparak sen yapmacikliktan hem de o arkadas bu dertten kurtulur ve daha samimi ortam olur. Ve kesinlikle saglam bir dost edin.

    Sinava hazirlanman gerekiyorsa sinava hazirlan. Okulu biraktiysan hosuna giden aktivitelerle ilgilen. Kitap oku. Ams sunu unutma bu durum gayet normal bir durum. Her insan hayatinin bir doneminde bunu yasiyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.