Kendimi savunamıyorum, eziklerin efendisiyim (6. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: CVenturas

Psikiyatrik ilaçlar kimyasal desteği verir gerisini sana bırakır. Psikolog da anca laf yetiştirir. Sandalyede 20dakika muhabbet etmekle kimse karakteristik özelliklerini değiştirmene yardımcı olamaz. Yaşam koçu gibi bir halt anca bu konuda sana yardımcı olabilir ama o da samimiyetsiz. Çünkü sen gibi 50 tane adamla konuşuyor ve kimi karakterler bunu buram buram hissettiği için yine faydalanamaz. O karakterlerden biri de ben oluyorum. Yardımcı olamaz mı dersen seni tanımıyorum ondan kesin konuşamam. Neyse gel gelelim nolursa olsun bu işler çok uzun sürer.

Sana 5 yıl demesinin bir diğer nedeni de en kötü ihtimali söylemesidir. Onun üstüne ihale kalmasın diye başka manada. Uzundan kastım illa 5 yıl olacak demek değil yinede. Süreç zor o nedenle 4 ay bile uzun ondan zor diyorum.

İyileşmek için kendinle mesaiye kalman lazım. Kafa mesaisi. Düşüneceksin. Her gün saatlerce belki de. Zor gelse de kusacak olsan da düşüneceksin. Ayağa kalkmak için bunlar şart. Neler sana zarar veriyor, hayatta her şeyin olması gibi olmadığı açık, senin buna karşı ne yapman gerekiyor da sen yapmıyorsun. Bunları düşüneceksin. Nereden başlayabilirsin, yapman gerekenler karakterine uyuyor mu? Uymuyorsa neden karakterin böyle? Karakterine uyacak şekilde nasıl davranabilirsin? Soru çok. Bu soruları bile kendin bulmalısın aslında. Gerçekten kendi kendine ayağa kalkmak bu şekilde oluyor. Öte yandan buna başlamak için bazı temel ıvır zıvırların yerinde olması lazım. Aşağıda değineceğim.

Çünkü psikoloji dediğimiz zıkkım gerçekten aşırı kişisel. Başkasının mutlu olduğu şartlar-davranışlar, başkasına uyan tavsiyeler seni kusturadabilir. Bu şu anki halinde dahada fazla seni etkiler çünkü hassassın.

Bu yaşta bu sorunları yaşamanın bir diğer sebebi yediğin darbeler. Bu yaşta diyorum çünkü yaşıyorsan da çoktan aşmış olman lazımdı. Özgüvensizleşmişsin. Kendine belki de çoğu şeyi hak görmüyorsun. Hala daha yanlışların seni kovalıyor ve çoğu sefer sobeleniyorsun. Bunun nedeni kendin hakkındaki gerek bilinçaltı gerek bilinçli düşüncelerin. Ne olacak? Daha sen bile kendine hak ettiğini vermiyorken bir de insanlar mı verecekti? İnsanlar her zaman senin sana karşı olduğundan daha kötü olacaktır. Bu belki benliğin bir sonucu, belki de düşüncesiz insanların oluşturduğu toplumun eşekliği. Bu eşekliği ben de yapıyorum ki istemeden de olsa yakın zamanda yaptım , belki sen de yapıyorsun. Ama bunu değiştirmek mümkün değil. Bu her zaman olacak. Çözüm kendinde. Klişe olabilir, çözüm kendinde hehe diye zırlıyor gibi görünebilirim ama klişe demek yanlış demek de değildir. Gerçekten kendinden başlayacaksın. Geçmişle, hatalarınla yüzleşirken kendine hakkını teslim etmediğin için acı çekiyorsun ve bu yüzleşme senin kabusun olmuş. Kendine hakkını versen bile sonuçta yüzleştiğin şey yanlışların olduğu için zorlanacaksın, sen bir de kendinin karşısındasın. Aklının köşesine bunları okurken yüzsüzlük mü yapacağım, hatalarımdan ders almayan uyduruk bir insan mı olacağım gibisinden fikirler gelebilir. Demek istediğim o değil. Objektif olacaksın ama kendini de imha etmeyeceksin. Allah bile kullarının yanlış yapacağını söylüyor ve ben affederim diyor. Sen kimsin de Allahın bile affettiği şeyler için kendini affetmiyorsun Gerçekten böyle. Yanlışları kenara ders alınması gerekenler olarak koyacaksın, dersini alacaksın. Ama hakkını da teslim edeceksin. Zaten yanlışlarından dolayı yeterince acı çekiyorsun, yeterince zarar görüyorsun. Bence yeterli. Tadında bırak artık. İnsan yüzleşmediği şeyden korkar. Aniden gözünün önüne gelen olaylar var ya. Bırak onların gelmesini, sen onlara git ev kurcala incele. İyice düşün taşın ve galip gel. Yeterince bence geç kalmışsın. Özgüvenini kazan, kendine hak ettiğini ver. Ondan sonra inan bu dışarı da yansıyacak ve yansıdığı anda insanlar seni zayıf göremeyecek. Sonuç olarak ortada bir zayıflık yoksa kimse zayıflığından da yararlanamayacak. Şimdilik aklıma gelenler bunlar.