İstanbul'da Geçirdiğim 20 Gün ve Notlarım

Herkese selamlar. Bu forum, bu konularda daha aktif olduğu için buraya yazmak istedim. Belki pek de gündem değil fakat kendi İstanbul gözlemlerimi sizlerle paylaşmak istedim. Yazdıklarım hakkındaki yorumlarınızı, katıldığınız, katılmadığınız noktaları; en önemlisi de, bu konuların nasıl üstesinden geldiğinizi merak ediyorum.

Biraz sert bir giriş olacak, fakat kimse araç kullanmayı bilmiyor. Bunu makas atan, hız yapan kişiler bazında söylemiyorum, araba kullanmayı en iyi onlar biliyor(!) Bahsettiğim, kendi şeridinde bile gidemeyen, kurallara uymayan, yol önceliği kimde olur onu bile bilmeyen binlerce, yüz binlerce araç sürücüsü. Hangi araba daha büyükse, daha cesursa, burnunu önce kim sokuyorsa yol önceliği onun oluyor. Kavşaklarda yol vermediğimiz için kavşaklar tıkanıyor. Sinyal veren zaten yok ama aynaya bakanı da yok. Kaldırıma park eden, yaya geçidini kapatan arabalar. Sürekli korna çalan taksici ve minibüsçüler… Ters yöne dalan, arabalar arasında makas atan kurye motorları…

Belki de trafikle bağlantılı bir konu, karşılaştığım insanların çoğu kaba ve saygısız. Trafikte zaten yol vermeyen adam, AVM’de ya da caddede yürürken de yol vermiyor. Kapıyı açık tutuyorsun, yol veriyorsun, teşekkür de etmiyor. Halka açık yerde bağıra çağıra telefonda, hoparlör açık konuşanı, kavga edeni, müzik çalanı, oyun oynayanı. Çevresinde yüzlerce kişinin olduğu Kadıköy meydanında boğazını temizleyip yere tüküreni, 3 metre ilerideki çöp kovasına yürümek yerine, yere çöp atan anne ve yanında yürüyen beş yaşındaki çocuğu… Neler gördüm neler! Ayrıca fark ettiğim bir diğer konu da, insanların hiçbir şeye tahammülü kalmamış. En ufak bir yanlış anlaşılma, negatif davranış hemen sözlü atışmaya, bağırış çağırışa, kavgaya dönüşüyor.

Bunun dışında canımı sıkan, farklı gelen iki konu daha var.

Birincisi, kişisel verilerin korunması. Alışveriş yaptığım her mağaza ya telefon numaramı, ya da email adresimi istiyor, ya da telefonuma uygulama yükletmeye çalışıyor. Yılda belki 30 gün boyunca aktif olan Türk hattıma günde gelen spam çağrı ve sms’ler iki elimle sayabileceğimden fazla. En basiti, özel kargo şirketi bile adresimi, cep telefonumu, kimlik numaramı biliyor.

İkincisi ise, sosyal medyada, televizyonda gördüğüm her içeriğin ya bir şekilde propaganda yapıyor olması, ya da kavga-gürültü-saygısızlık üzerine kuruluyor olması. İzlediğim her haber, öyle ya da böyle ya birilerini övüyor, ya da birilerini kötülüyor. Bütün yarışma programları kavga gürültü, herkes birbirine bağırıyor, çağırıyor, hakaret ediyor. Dizi açıyorum, toksik ilişkiler, kaba saba insanlar, kültürsüz yaşamlar, sürekli tartışan aile bireyleri…

Hep negatif de değil konu. Kibar insanlar, yüzümü güldüren olaylar yaşamadım değil. Geçtiğimiz sene 15 dakika geçirdiğim küçük esnafın beni tanıyıp muhabbete başlaması, güler yüzlü servis sektörü çalışanlar, açık ve dürüst olarak konuştuğum insanlar... Herkes kötü, her yaşanılan negatif değil. Fakat bir elin parmaklarını geçmiyor sanırım bu insanlar. Bunlara rağmen ben 20 gün zor dayandım, siz nasıl sabrediyorsunuz?

2 sene evvel turist olarak gitmiştim o şehre.

Yolda yürürken taksini biri ayağımın üzerinden geçti, kendimi kaputa kapaklanarak kurtarabildim. Ardından taksiciye saldırdım ama "Özür dilerim abi görmedim" vs dedi ardından genç bir arkadaş gelip beni oradan uzaklaştırdı...

İstanbul'da en son insani yaşam 90'lardaydı. Zorunda kalmadıkça başta Taksim olmak üzere uzun yıllardır turistik ve kalabalık yerlere gitmiyorum.

15 sene önce İstanbul'da yaşıyordum aslında. Orta okulu, liseyi, üniversiteyi, yüksek lisansı İstanbul'da okudum. İş hayatıma İstanbul'da başladım.

İstanbul ve şehrin sakinleri belki hiçbir zaman kusursuz değildi, fakat bu bahsettiğim olaylar bu kadar yaygın değildi, gözümüze çarpardı. Şimdi genel toplum bu şekilde davranıyorŞ arada kibar, güler yüzlü, saygılı insanları saymak gerekiyor.

Taksim ucube bir yer, beyoğlu da öyle.

O istiklal caddesinde ne var bilmiyorum.

80 lerde de sevmezdim. Şimde de sevmem.

Hapçısı gaspçısı alkoliği kekosu tacizcisi ne ararsan orda. Ara sokakları zaten pislikten geçilmiyor. Buna rağmen hala ısrarla yığınla insan oraya gidiyor.

Şimdi hangi ülkedesiniz? Üslubunuz klasik "gurbetçi/Almancı"ya hiç benzemiyor. Tabii Türkiye'de doğup büyümenin de muhakkak etkisi vardır. Bence Türkiye'ye sırf akraba ziyaretine gelinir, yoksa çekilmez. Yaz tatili yapacaksanız Yunanistan daha ucuz ve kaliteli. En azından can güvenliğiniz olur.

Polonya'da yaşıyorum ben.

Yılda belki bir kere geliyorum Türkiye'ye, o nedenle her gelişimde bu değişiklikleri daha kolay bir şekilde gözlemleme şansım oluyor. Konuyu bu şekilde açma sebebim de, konunun "Türkiye cennet vatan, herkes kıskanıyor" konusuna dönmesini istememem. Karşılaştırma yapmak istemedim o nedenle, özellikle dikkat ettim yazdıklarıma :)

Geçen yıl bir günlüğüne yolum İstanbul'a düşmüştü.Açık söyleyeyim İstanbul kadar insanı boğan başka bir şehir görmedim.Bunun nedenide aşırı nüfusu.Trafik olsun,metro olsun vs aşırı insan dolu.Bir de bahsettiğiniz gibi esnaf genelde çok kaba davranıyor.İstanbul'un bence en güzel yanı boğaza sahip olması.Boğaz olmasa İstanbul çekilecek bir yer değil.Neyseki bir günden fazla kalmadan şehirden ayrılma imkanım oldu.Hala daha insanlar İstanbul'da nasıl yaşıyor bilemiyorum.

Lakin şuna da değinmeden geçemeyeceğim.İstanbullu arkadaşlarım hep derdi 'İstanbul dışında Türkiye'nin geri kalanı köy gibi' diye...Bunu doğru olduğu İstanbul'a gidince çok net bir şekilde gördüm.İstanbul'da yaşamanın olumsuzluğu belki çok fazla ama gerçektende Türkiye'de İstanbul ile rekabet edebilecek başka şehir yok.

Fazlası var eksiği yok. Ben bunun kasıtlı yapıldığını düşünüyorum. Beyaz un yemekten böyle oluyor

sen beklenen deprem olursa asıl izle o zaman hengameyi insan insanlıktan çıkar o gün o şehirde