Ölümün olduğu dünyada her şey boş

Geçen hafta teyzemi kaybettim, bayramdan beri de amcam yoğun bakımda yatıyor. Teyzemin evi, hayvanları ve çocukları vardı. Hepsini geride bıraktı, defnederken insan görüyor bir avuç topraktan başka bir şey yok. Amcam deseniz 20 yıldır gurbette, 7 yıldır gördüğüm yok. Hastalandığını duyar duymaz babam yanına gitti.

Sözün özü para, kariyer, ev, arsa ne varsa boş. Mutlu olmadıktan sonra, ağzın tadı yoksa...

2022 öğretmenlik mezunuyum. Üniversite olsun KPSS süreci olsun köpek gibi ders çalıştım bugüne kadar. Mezun olur olmaz özel okulda 1 yıl çalıştım, insan muamelesi gördüysem şerefsizim. Şimdi oturdum yine KPSS çalışıyorum, ne kadar çalışsam o kadar unutuyorum. Bu vefat ve hastalık haberlerini aldıktan sonra dedim ben ne yapıyorum nereye koşuyorum. Yine de çalışıyorum köle gibi.

Keşke hiç doğmasaydım, dünyayı görmeseydim bu boş dünyada koşmaktan yoruldum. Dedim içimi dökeyim şu köşeye.

Yunus Emre Hazretleri çok güzel özetlemiş dünya hayatını; Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara....

Hakikaten öyle, ne alırsan al insanla mezara gelen tek şey kefen.

ama o aldığın tadın zevkin seni max 50 yıl götürür ve yine bir anlamı kalmıyor hemen bitecek o 50 yıl

zevkli hoş olan şeyler alkol cinsellik eğlence gibi parayla kolayca kavuşmak bana tuhaf geliyor bu kadar kolay ve karşılıksız olmamalı hemen ulaşmak aptal gibi geliyor bana

"Kim dünyalık isterse ona ondan veririz. Kim ahiretlik isterse ona da ondan veririz. Biz, görevini yerine getirenleri ödüllendireceğiz"

islam dini hiç tesadüf değil kitabı o kadar kıvamında anlatıyor ki her okuduğumda şaşıyorum yapılmaması gereken şeyleri yapmamamız emrediliyor yapılması gerekenleri de yapmamızı

“Bir düzlükte karşısına öfkeli bir hayvan çıkan adam ondan kaçarak kurumuş bir kuyunun içine girer, ama aşağı baktığında kuyunun dibinde ağzını açmış kendisini yutmaya hazırlanan bir ejderha görür. Talihsiz adam öfekli hayvan tarafından öldürülmekten korkusuyla ne kuyudan dışarı çıkabildiği, ne de ejderha tarafından yenilmekten korkusu nedeniyle kuyunun dibine inebildiğinden, kuyunun içindeki bir çatlaktaki bir dalı yakalar ve ona tutunur.

Ellerinde gitgide güç kalmamakta, o da az sonra kendisini yukarıda ve aşağıda bekleyen ölüme boyun eğmek zorunda kalacağını düşünmekte, ama gene de dala sıkı sıkıya tutunmaya devam etmektedir. Derken iki fare görür. Bir siyah bir de beyaz fare. Fareler sürekli onun tutunduğu dalın üzerinde gezinir ve dalı kemirirler. Az sonra dal kopacak ve adam da ejderhanın ağzının içine düşecektir. Yolcu bunu görür ve ölümden kurtuluş olmadığını anlar. Dala tutunmaya tutunmaya devam etmekte ama aynı zamanda etrafına da bakınmaktadır. Dalın yapraklarında bir kaç damla bal görür ve ona diliyle uzanıp yalamaya başlar.

Ben de aynı şekilde hayatın dalına tutunmuştum, biliyordum ki ölüm ejderhası beni bekliyordu, ondan kaçış yoktu ve o beni paramparça edecekti. Böylesi bir işkencenin içine neden düştüğümü anlayamıyordum, ama o bal bana artık bir tat vermiyordu ve o siyah - beyaz, gece ve gündüz fareleri benim tutunduğum dalı kemirmeye devam ediyorlardı. Ejderhayı apaçık bir şekilde görebiliyordum ve baldan da artık bir tat alamaz olmuştum. Sadece, kendisinden kaçış olmayan o ejderhayı ve de fareleri görüyor, onlara odaklanmış olan bakışlarımı bir başka yana çeviremiyordum. Ve bu bir masal da değil, herkesçe anlaşılabilecek, o çürütülemeyecek hakikatin ta kendisidir.

Bu hakikati nasıl dikkate alamam? Hayata delicesine tutunanlar sadece yaşam sarhoşu değiller de nedir?”

/ İtiraflarım, Tolstoy

@eski_nesil hocam bölüm nedir?

yavan dünya

hayat sadece dünyadaki maddi manevi güzellikler için harcanamayacak kadar değerlidir.

dünyadan sonrasına da hazırlık yapmak, oradaki azığı da bu dünyada ayarlamak gerekir.

dünyanın boş olduğunu düşünen kişi hayatı sorgulayan kişidir. şeytana uyup tekrar uzaklaşmazsa hayatı niye yaşadığını da öğrenecek olan kişidir.

özetle: Allah bizleri yaratıp, bilinç olarak/ruh olarak, bakın bir cennet bir de cehennem var, dediklerimi yaparsanız, emirlerime uyarsanız, yasakladığım şeylerden uzak durursanız hayal dahi edemeyeceğiniz kadar güzel bir cennette sonsuza kadar ağırlanacaksınız, size hizmet edilecek; ama dünyada zevk sefa için emirlerime karşı gelir ve harama dönerseniz hayal bile edemeyeceğiniz kadar kötü bir azap sizi bekliyor olacak.. dediği zaman hepimiz, sen ben ve diğer herkes, tamam Ya Rabbim, biz uyacağız dedik ve dünyaya geldik.

dünyaya gelmeyi kabul ettik, onayladık. ne işim var benim burada demeyelim. biz seçtik, istedik.

çünkü dışarıdan bakınca, haram yememek, günde yarım saat ibadet etmek çok basit geldi (mantıklı düşününce halen basit aslında) ama işin içine girince birkaç senelik faydaların peşinde koşup sonsuz faydayı da boşverdik!

Allah hayırlı akıl fikir versin hepimize.

öyle ama ev sahibi hadi çık dediği zaman bunu düşünemiyorsun, ne yapalım kafamıza mı sıkalım...

Boş tabi hem de bomboş bozuk para gibi harcıyoruz her bir dakikasını.. O kadar kıymetli ki her bir saniyesini gidip senelerce mesailer yaparak, yıllarca kağıt parçaları kazanmak uğruna tüketiyoruz..

Saçma sapan insanoğlunun yarattığı bu düzende var olmaya çalışıyoruz, koskoca dünyanın belki de sadece milyonda birini bile göremeden ölüp gidiyoruz..

Ait olduğumuz, bir parçası olduğumuz doğadan uzaklarda betonlar içerisinde mutlu olmaya çalışıyoruz..

Hırslar, zenginlik, konfor arzuları, teknoloji bağımlılıkları ve kaos dolu bir ömür geçiriyoruz..

Belki de hiç bir zaman ulaşılamayacak maddiyat hayalleri ve bunun getirdiği zorluklar ile yaşıyoruz..

İnsan son nefesinde pişmanlık duymadığı bir hayatı son kez gözlerinin önünden geçirmeli, hayatında ki imkanları dahilinde olan hiç bir şey için keşke dememeli.

Yaşama dair olan kavramlar içinde en önemlisi bence budur.

Yoksa geçen bir ömür koca bir hiçtir.

Okul öncesi öğretmeniyim ama uzman öğretici olarak çalıştım.

Sözleşmeye imza atarken 40 saat derse gireceğim söylendi ama 48 saatin üzerinde çalıştırdılar, nöbet ücretlerini vermediler. Resmi tatil olduğu zamanlar izin gününü resmi tatile denk gelmiş gibi gösterip izin kullandırmıyorlardı. Veli toplantılarına koordinatör olmadan katılamıyorduk. İş yükünü maksimum seviyeye çıkarıp maaşı da asgaride tutmuşlardı. Şimdi düşünüyorum da işim yok şuan geçici bir işte çalışıyorum galiba tekrardan özel okul çilesine dönmem gerekebilir.

Başınız sağolsun. Bu duyguları yaşayınca geri kalan herşey boş geliyor gerçekten.

adam gibi gelişmiş bir ülkede yaşamadığımız sürece bu rezillikleri çekmeye devam edeceğiz.

Türkiye ve Dünya yaşlanıyor ilerleyen yıllarda toplu ölümler daha fazla olacak... çok fazla ölüm konusu açılıyor