Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Çok utangacım, hayatım avuçlarımdan kayıp gidiyor

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
152
Cevap
11
Favori
7.813
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
17 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Üniversite 1. sınıfım. Küçüklüğümden beri hep yalnız kalmayı sevmişimdir. Yaş ilerledikçe sosyalleşirim diye düşünmüştüm ama yanılmışım. İnsanlarla konuşmayı, tanışmayı beceremiyorum. Kimse benimle konuşmak istemiyor. Kötü biri değilim ama bu insanların umurunda değil. Çünkü ben dışarıdan yalnız ve zavallı biri olarak gözüküyorum. Okula yalnız gelen, tek oturan, sınıftan yalnız çıkan biri. 1 sene bitmek üzere tanıdığım insan sayısı bir elin parmağını geçmiyor ki onları da laboratuvar grubunda tanıdım(mecburi). Hiçbir sosyal aktivitem yok ve zamanım boşa geçiyor. Herkes ortamlara akarken ben evimde kitap okuyup oyun oynuyorum. Bazen geceleri saatlerce boş duvara bakıp kendime acıyorum. Ailesi dışında kimsesi olmayan, sevmeyi beceremeyen, hoşlandığı kızla göz kontağı bile kuramayan zavallı biri gibi görüyorum kendimi ki öyleyim zaten. Öyle anlar oluyor ki yaşama amacımı sorguluyorum. Yaşamamın o kadar anlamsız olduğunu hissediyor ve intiharı bile içimden geçiriyorum. Ama onu yapacak cesarete sahip değilim. Bilmem belki ileride bunu yapmak zorunda kalabilirim. Ağlamak, içimi dökmek istiyorum ama yapamıyorum. Herhangi bir gelecek planım yok. 5-6 yıl sonra asgari ücrete çalışan, yalnız ve zavallı bir mühendis olarak görüyorum kendimi. İçimde ki boşluk beni bitiriyor. Herkes aşırı karamsar olduğumu söylüyor ama böyle moktan bir hayata optimist bir şekilde bakmam imkansız.







    • En Beğenilen Yanıtlar

    Tüm Yanıtları Genişlet
    Ne istediğin ve eline ne geçtiği ile ilgili. Asosyal olman asıl sorunun değil. Gerçek sorunun bir yan ürünü. Gerçek sorun ise bir amacının olmaması. Çevrende gördüklerinin bir amacı olsa gerek. Eğlenmek, kız bulup sevişmek, gezmek vs. Kısacası "üniversiteli olmanın tadını çıkarmak" Senin motivasyonun ne?

    Belki de birileri seni bunları yapamayacağına inandırmış veya tecrübelerini gözden geçirip sen böyle bir hüküm vermişsin. Belli ki diğer insanlar tarafından kabullenilmeyi hak etmediğini düşünüyorsun. Yani önce onlar gibi olmadan, onların arasına katılamayacağın gibi yanlış bir fikre kapılmışsın Bu doğru değil.

    Senin şu anki durumun çevrendekilerin ilk defa gördüğü bir şey değil. Sosyalleşmeyle ilgili problemin olduğunun farkındalar. Belki sana yaklaşmak, yardımcı olmak gibi niyetleri de var ama senin böyle bir isteğin olmadığı kanaatine varmışlar demek ki vücut dilinden. Onlarla birlikte olmak için onlar gibi olmak zorunda değilsin. Biraz yaklaşırsan onlar da sana yaklaşıp seni tanımak isteyeceklerdir.

    Burada önemli olan senin onlar gibi davranmaya çalışıp rol yapman değil kendin olman. Yani sana ilk sorulacak şeylerden biri "hacı sen neden bu kadar sessizsin ya?" Sen de "ne bilim ya ben de böyle asosyal bi yaratığım işte" dersen sana ısınırlar, muhabbete başlarlar emin ol. Senle dalga geçmeyeceklerdir hatta yardım etmeye çalışacaklardır. Belki hakkında bir iki espri yapılır, tiye alınırsın ama kötü niyet aramayıp gülüp geçersen kabullenilirsin hatta çok da sevilebilirsin. Onlar seni tanırsa ve bu şekilde kabul edilirsen sessizliğin sıkıntı olmaz ve yalnız kalmazsın. Giderek açılır ve sosyalleşirsin.


    Edit: Özet olarak önce kendini kabullenmelisin bilmem anlatabildim mi?
    İnsanların umurlarında olmak neden bu kadar önemli ? eğer karşı taraf dediğin gibi arkadaşca yaklaşımını umursamıyorsa başka kişilerle konuşacaksın.
    Her sınıf toplumun bir örneklemi gibidir senin kafa yapında da insan vardır hiç sevmediğin tipler de sen kendini yeter ki insanlara kapatma arkadaş edinirsin.
  • konu-avatar uyumu
  • Cossie C kullanıcısına yanıt
    Zayıflık dışında bir problemim yok ama ruhsal olarak ne gibi problemlerim var hiç bilmiyorum. Hayattan uzun bir süredir keyif alamıyorum.
  • mümkünse yarı zamanlı da olsa bir işe gir mutlaka faydası olur çekingenliğini atmak adına. okulda ise insanlara selam vermezsen, ortamdan uzak durursan normal olarak yabani görünürsün, biraz kendini zorlayıp üstüne gitmen gerek hocam, aslında cevabı biliyorsun sadece uygula
  • Şimdi her sınıfta senin gibi sessiz sakin olan da vardır çok konuşkan evde duramayan tipler de vardır.
    Hayatım boyunca bu 2 gruptan da arkadaşım oldu ki ben yalnızlığı seven bir insanım.
    Efendi ve sessiz arkadaşlarım beni hiçbir zaman yalnız bırakmadı fakat diğerleri hayatımdan uçup gitti.
    Çok konuşkan sosyal insanlar herşeyi hızlı yaşayıp hızlı tüketirler örnek veriyorum; Bir arkadaş edinirsin eğer çok içli dışlı olursan bir süre sonra paylaşacak bir şey bulamadığın için sıkılmaya başlarsın.

    Sessiz olmak, yalnızlığı sevmek sorun değil yeter ki gerektiği zaman sesini duyur.
    Gerektiği kadar arkadaş edin herkesle arkadaş olma insanlara güvenme

    Mesela örnek veriyorum bir grup bir konu hakkında konuşuyor, eğer bilgin varsa sen de sohbete direk ortadan gir çekinme 1 sefer yüzün kızarır 10. sefer yüzün kızarmaz.

    Bunlar aşılamayacak şeyler değil küçük adımlarla ilerle




  • ANTİ BUG kullanıcısına yanıt
    Ortama bir girer iki girer üçüncüde umurlarında olmaz benim gibi

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • kykyky kullanıcısına yanıt
    Hocam iş konusunda bile kendime güvenmiyorum. Zaten beceriksiz biriyim. Kaldı ki kendime iş ayarlamam bile zor. Herhangi bir konuşmayı başlatamıyorum. Kelimeler birbirine giriyor. Bazen bir bakıyorum öyle hızlı konuşmuşum ki ya da kelimeleri öyle çok yutmuşum ki ya da o kadar sessiz söylemişim ki karşı taraf beni anlamamış. Bunu yıllarca çözemedim. Kendimi hep geri plana attım.

    Sınıfımız da karşı cins sayısı fazla. Sınıftan herhangi birine selam vermek beni korkutuyor. Karşı cinse karşı fazla soğuğum. Selam verecek insan sayısı az o yüzden.
  • ANTİ BUG kullanıcısına yanıt
    Çok konuşkan insanların hızlı yaşadığı doğru. Zaten onlarla pek ortak noktam yok. Ama dediğiniz o yalnız grubu ben bir türlü bulamadım. Benim gibi duran kimse yok gibi. Ya da çevreme bakmayı bilmiyorum.

    Bazen sesimi duyuruyorum. Yapmak istemediğim bir şeyi belirtiyorum. Ama bunu sürekli hale getiremiyorum. İnsanları kırmak istemiyorum ki ne zaman yalnız kalsam bunun çok aptalca olduğunu anlıyorum ama iş işten geçiyor.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Guest-4C740587D

    Ortama bir girer iki girer üçüncüde umurlarında olmaz benim gibi
    İnsanların umurlarında olmak neden bu kadar önemli ? eğer karşı taraf dediğin gibi arkadaşca yaklaşımını umursamıyorsa başka kişilerle konuşacaksın.
    Her sınıf toplumun bir örneklemi gibidir senin kafa yapında da insan vardır hiç sevmediğin tipler de sen kendini yeter ki insanlara kapatma arkadaş edinirsin.
  • Cossie C kullanıcısına yanıt
    Aslında bu gerçek bir problem mi bilmiyorum ama uykudan kalktıktan sonra kesinlikle daha yıpranmış bir şekilde uyanıyorum. Yakın zamanda mutlu bir şekilde uyandığımı hatırlamıyorum. Gördüğüm berbat rüyalar ise işin öteki tarafı.

    Tehlikeli bir zayıflık benim ki. Yaşıma göre baya zayıfım. 50-55 kilo civarında seyrediyorum. Boyum 1.75. Haliyle berbat bir vücuda sahibim. Sınav senesi 45 e kadar düştüm. Herhangi bir ilaç kullanmadan.
  • Ne istediğin ve eline ne geçtiği ile ilgili. Asosyal olman asıl sorunun değil. Gerçek sorunun bir yan ürünü. Gerçek sorun ise bir amacının olmaması. Çevrende gördüklerinin bir amacı olsa gerek. Eğlenmek, kız bulup sevişmek, gezmek vs. Kısacası "üniversiteli olmanın tadını çıkarmak" Senin motivasyonun ne?

    Belki de birileri seni bunları yapamayacağına inandırmış veya tecrübelerini gözden geçirip sen böyle bir hüküm vermişsin. Belli ki diğer insanlar tarafından kabullenilmeyi hak etmediğini düşünüyorsun. Yani önce onlar gibi olmadan, onların arasına katılamayacağın gibi yanlış bir fikre kapılmışsın Bu doğru değil.

    Senin şu anki durumun çevrendekilerin ilk defa gördüğü bir şey değil. Sosyalleşmeyle ilgili problemin olduğunun farkındalar. Belki sana yaklaşmak, yardımcı olmak gibi niyetleri de var ama senin böyle bir isteğin olmadığı kanaatine varmışlar demek ki vücut dilinden. Onlarla birlikte olmak için onlar gibi olmak zorunda değilsin. Biraz yaklaşırsan onlar da sana yaklaşıp seni tanımak isteyeceklerdir.

    Burada önemli olan senin onlar gibi davranmaya çalışıp rol yapman değil kendin olman. Yani sana ilk sorulacak şeylerden biri "hacı sen neden bu kadar sessizsin ya?" Sen de "ne bilim ya ben de böyle asosyal bi yaratığım işte" dersen sana ısınırlar, muhabbete başlarlar emin ol. Senle dalga geçmeyeceklerdir hatta yardım etmeye çalışacaklardır. Belki hakkında bir iki espri yapılır, tiye alınırsın ama kötü niyet aramayıp gülüp geçersen kabullenilirsin hatta çok da sevilebilirsin. Onlar seni tanırsa ve bu şekilde kabul edilirsen sessizliğin sıkıntı olmaz ve yalnız kalmazsın. Giderek açılır ve sosyalleşirsin.


    Edit: Özet olarak önce kendini kabullenmelisin bilmem anlatabildim mi?



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi collossus -- 6 Nisan 2019; 0:40:33 >




  • spora başla. biraz kalıp ve testosteronla önümüzdeki sene başına özgüvenin gelir biraz. iyi bari üni 1mişsin o kadar fazla vakit kaybetmemişsin, sıkıntı yapma. çevre yapıcam diye kasma yeter, iyi olduğun bi kaç alan olsun sen kasmadan gelişir çevren. ama bunun için önce sen çalışacaksın.
  • İçine kapanıklıgın utangacların sebebi ve Sebepleri var hocam. Eminim say desem birçok sebep sayabilirsin. Lakin şöyle bir durum var tek değilsin, senin durumunda olan etrafında dahi çok fazla insan var. Senin gozun onları gormuyor tabi gozun sadece ortamlara akan insanları goruyor.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Neredesin, hangi okuldasın hocam?
  • collossus kullanıcısına yanıt
    Sanırım benim cidden bir motivasyonum yok. Onların,benim için basit bile gelse, bir motivasyonu, bir amacı var. Birkaç muhabbete girmeye çalıştım ama insanlar bana fazla soğuk geldi. Sonra yalnız kalmanın benim için çok daha iyi olacağı kanısına varıyorum lakin bir süre sonra bunalıma giriyorum ve döngü başa sarıyor. En azından benim kafadan bir iki kişi bulabilsem bu kadar dert etmezdim ama ortak noktaya sahip olduğum bir insan bulamadım daha. Üniversite ortamında öğrendiğim bir şey varsa o da insanların cinsel isteklerini tatmin etmek istedikleri bir yer olduğudur. İnsanların en çok konuştuğu şey ''kız" mevzuları. Kızlara yaklaşamaz oldum beni de o sürüden sanacaklar diye.
  • ClassımDeğilsin kullanıcısına yanıt
    Aslında spor yapmak istiyorum ama kendi imkanlarımla. Yani salona gidip her gün çalışmak yapabileceğim bir şey değil ki zaten derslerim buna müsaade etmez. Ayrıca çok zayıfım. Yemek konusunda asla bir sporcu gibi beslenemem. Olmuyor yani denedim, olmadı.
  • masterkame kullanıcısına yanıt
    Keşke kendilerini az da olsa belli etseler. Bunlar çözülemeyecek bir şey değilmiş gibi geliyor bana çünkü ne tipler ne hayatlar yaşıyor görüyoruz.
  • Samsun, Ondokuz Mayıs Üniversitesi. Sakarya'ya da gitmeyi düşünüyorum yatay geçiş ile.
    • 
Sayfa: 12345
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız