bu işin sonu nereye varacak? yaş geçtikçe kendi kendime baskı uyguluyorum bir şeyler yapman lazım diye. ama ben de iş yok her yerim falsolu. bu yaşıma kadar erkek arkadaş çevresi bile edinemedim nasıl bir kız arkadaş bulabilirim ki? imkansız gibi görünüyor. bazen diyorum sal her şeyi umursama işe git eve gel işe git gel öyle yaşa işte diye. ama arkadaş böyle hayat geçer mi? bu yaşıma kadar sıfır yaşanmışlıkla yaşadım bundan sonra da düzeleceği yok gibi görünüyor. dışarıda dönen hayata baya imreniyorum bu yaşıma kadar kendim gibi bir tane bile insana rastlamadım hemen herkes sosyal ve iyi ilişkilere sahipti. ilginc gercekten bana mı vurdu bu piyango? bu yaştan sonra düzelmez değil mi? biri gelse beni silkelese adam etse diye bekliyorum resmen.
yıllardır depresyondayım yediğim içtiğim hiçbir şey tat vermiyor. eş dost yok. özgüven yok beceriksiz ve çekingen biriyim. sevmediğim bir iş yapıyorum. karşı cinsle muhabbetim yok. mal gibi yaşıyorum. tutuk beyinlinin tekiyim tam. bıktım bu hayattan.
hıcbır sekılde o hoslandıgım kısıyle konusamayacagım benı sevmeyecek hadı butun ımkansızlıklar yok oldu ve o kısı de benı ıstedı bırlıkte olmaya basladık falan. bu sefer de bır sure sonra benım rutın,sıkıcı,ruhsuz hayatımdan ve kısılıgımden sıkılıp benı terk edecek. her turlu depresyona cıkıyor yanı olay.
kimseye güvenilmez harbiden. insanlar ne kadar iki yüzlüler. gelip yüzüne gülüyor anlatıyor ama senin olmadığın ortamda arkandan atıp tutuyor. bari yüzüne karşı da söyle de iki yüzü oynama. bu nasıl bir ahlaksızlıktır.
sizde de böyle oluyor mu? eskiden bu kadar kafaya takmazdım ama yaş ilerledikçe katlanılmaz bir hal almaya başladı. ne bir sosyal çevremiz var ne de bir kız. boşa yaşadık hayatı.
yılların asosyaliyim çok uzun yıllar evden hiç çıkmadan yaşadım son 2 yıldır ise değişim için çabalıyorum ama arkadaş girdiğim her sosyal ortam da rezilliğin daniskasını yaşıyorum. özellikle erkekli ortamlardan nefret etmeye başladım. geçen gün iş yerindekiler halı sahaya çağırdı yıllardır top oynamıyorum ama topu severim bir de iş yerindekiler ile kaynaşırım falan diye kabul ettim. girdim 10 dk koştum nefes nefese kaldım geri kalan 30 dk paso yürüdüm bütün topları ezdim bana laf etmeye başladılar :D rezil oldum yani yine. ne kadar zorlasam da olmuyor olmayacak da galiba. insanlar ile nasıl konuşulur sohbet edilir bilmiyorum. ben kibar ve sessiz biriyim ama çok sıkıcıyım kimse arkadaşlık kurmuyor bir yere çağırmıyor. kendim gibi birilerine de denk gelmiyorum hiç. insanların ne düşündüğünü de çok kafaya takıyorum. en önemli mesele bence bu kimin ne düşündüğünü umursamamak düşünmemek. bunu nasıl başarabilirim?
arkadaşlar yaklaşık 4 ay önce falan babam halkbank ortak atm'den ziraat kartı ile hesabına para yatırırken atm parayı yutmuş. ziraat bankasını defalarca aradım sistem de görünüyor en yakın zaman da yatacak diyorlar ama 4 ay oldu tık yok hala. 3 bin tl civarı bir paraydı belki kira paramdı belki borç ödemeseydi birden fazla kez arayıp söylememe rağmen hala daha yatırmadılar. ben bu parayı bunlardan nasıl alacağım nereye şikayet edebilirim bir yol gösterin lütfen.
6 
