Merhabalar Değerli DH Üyeleri,

Bugün işsiz 28 yaşında bir gencin "annemi üzmeyin" notuyla intihar ettiği haberini görünce dayanamayıp buradan meramımı paylaşmak istedim.

Kız kardeşim Tarih öğretmenliği mezunu. Ben abisiyim. Kendisi 26 Yaşında. Üniversiteden 3 yıl önce mezun oldu.

3 Yıldır kendisine uygun iş arıyoruz. Maalesef ülkedeki pek çok iş arayan kişden birisi...

Ben kardeşime çok üzülüyorum. Kendisini çok uzun süredir yıpratıyor. Saçları tel tel beyazlamaya başladı. Daha 10 yaşında iken babamızı hastalıktan kaybetmiştik hayatımız zorluklar içinde geçti. Ben çocuk yaşta pazarda çalışmaya başladım. Yeri geldi hiç et yiyemiyoruz meyve yiyemiyoruz diye üzüldük ağladık hep birlikte. Üzerimize kıyafetler alamadık ve daha bir sürü şeyin acısıyla büyüdük yıllarca.(Yine de şükür böyle bir zamanda sağlıklıyız) Bir şekilde artık omuzlarındaki bu yükün hafiflemesini ümit ediyorum. Ben mühendis olarak firmada çalışıyorum. Kardeşime elimden geldiğince destek oluyorum ama kendi ayakları üzerinde duramadığı düşüncesi yıpratıyor ben ne yaparsam yapayım olmuyor.

Sizden bir iş istemiyorum eminim daha zor durumda olan pek çok kişi vardır sadece fikir vermenizi rica ediyorum.

-BIM/A101 e başvurdum ama hiç dönüş olmadı.

-Polislik sınavlarına defalarca girdik ama mülakatlarda elendik.

-KPSS ye hep çalışıyor ama atama sayısı az ve çok yüksek puanlar alamadık.

-DOMINOS un kapısında ilan gördüm aradım görüştüm ilan duruyor hep ama eleman aramıyoruz diyorlar.

-Kariyer.net deki bütün öğretmenlik ilanlarına başvurduk CV ye 6 ayda bir kere bile bakan olmadı.

-Bankada gişe personeli için başvurduk öğretmenlik mezunusun iş bulursan çıkarsın kalıcı olmazsın dediler reddettiler.

Kardeşim gözümün önünde mutsuzluktan parça parça yaşama enerjisini kaybediyor sanki. Sizce nerelere başvurmalıyız? Elimden ne gelirse yapmak istiyorum fikirlerinizi rica ediyorum.