Yeni Kayıt
Konudaki Resimler
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-EDBF14D2C -- 25 Ağustos 2018; 13:58:46 > < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > |
En Beğenilen Resimler
Hızlı 
Bildirim
...
Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla 
Bu Konudaki Kullanıcılar:
Daha Az 
1 Misafir - 1 Masaüstü
Giriş
Mesaj
-
-
Geçmiş olsun hocam böyle devam edersen ilerde pişman olursun kendine bi program ayarla diksiyonunu düzelt mesela geç aynanın karşısına kendine bi şey anlat bunu ben sunum yapacağım zaman uygulardım (kimse sunumu dinlemek istemiyodu mecbur :D). Spor yap bunun da özgüvene etkisi var, hobi edin gitar çal şarkı söyle uğraş bul, okulda gereksiz olmayan muhabbetlere gir etkinliklere katıl mutlaka orda zaten daha fazla sosyalleşirsin, aslında utanılacak bi şey olmadığını anlarsın. Kısaca o şunu der bu bunu der diye yaşama, hayat senin hayatın istediğin gibi yaşa
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Bi işe gir açılırsın.Hayatın gerçekten zor olduğunu gören insanlar asosyal olmuyor genelde.Bence sosyallik kazanılan bir yetenek.Ve kazanman için uğraşman gerek.En kolay yolda bi işe gir çalış
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Yaş kaç?
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
20quote:
Orijinalden alıntı: requizm
Yaş kaç?
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Öncelikle geçmiş olsun. Benim yaşım 29. Bundan yaklaşık 9 sene önce depresyona girdim. Ve hala daha geçmiş değil. Fakat şuanki durumun eskiye nazaran çok daha iyi.
Bu satırları bu durumdan sıkıntı yaşayan kişilere yardımcı olması için yazıyorum.
Üniversite zamanında ders bitince koridorda gezinirdim. Kantine gidip de oturamazdım. Bir sonraki derse kadar koridorda tek dururdum. İçine kapanıklık, duygularını ifade edememe vs. Çok şükür elim yüzüm düzgün konuşmayı bilen biriyim fakat bir sıkıntı hep beni tek kalmaya itiyordu. 20 yaşında doktora gittim ilaç verdi 6 ay kullandım. Geçtimi geçmedi. Sadece kafamı toparlayamıyordum. Bu yüzden de takamıyordum.
Öyle böyle derken yaş 28 e geldi. Artık tekrar yeter deyip doktora gittim ve gene ilaç verdi. İlacı 3 ay kullandım. Sonrasında psikodrama diye bir çalışma var. Ona katıldım. Ayda bir defa gidiyorum 6 aydır devam ediyorum. Bu çalışmanın çok yararını gördüm açıkçası. Tamamen geçtimi geçmedi. Kaldı ki yara bile iyileşince iz bırakıyor. Bu durumda öyle biraz hiç geçmeyebilir. Ama en etkisini en aza indirebilirsiniz.
Bu durumdan muzdarip arkadaşlara tavsiyem ötelenmesinler ertelemesinler... hayat çok güzel. Böyle sıkıntılarla vakit kaybederek bu güzellikten uzak kalmasınlar.
Sorusu olan, yardımım dokunabilecek kim var ise elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Hayatın gerçekten çok zor olduğunu ortaokulda gördüm. Ama ağırından bir asosyalim. 
-
fsm1453
kullanıcısına yanıt
Antidepresan mı verdi ? Denildiği gibi hep uyku mu yapıyor ? -
cakiyyyy
C
kullanıcısına yanıt
Öncelikle yaşını söylersen sana daha yardımcı olabilirim sana.
Sosyal anksiyete bozukluğu SADECE insan içine çıkamamak değildir. Bir çok sebebi ve dışa vurumu söz konusudur.
Bu hastalıklara verilen ilaç grubu antideprasandır. Fakat ilaç bu hastalıklara etkisi şu şekilde olur; ilaç durumunu stabil eder. İlacı kesince tekrar eskiye döner. Amacın seni neyin etkilediğini bulman gerekiyor. Hee bunu söylemek kolay zaten bulabilsem bu durumda olmazdım diyebilirsin. İşte bundan dolayında psikiyatriye gitmen gerekiyor. İlaç tek başına yeterli değildir.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
lan bir tatile çık yüz,gez,bisiklet sür,trene bin bişeyin kalmaz -
Kardeşim bu ruh hallerinin sebebi manevi yalnızlıktır. Dayanacak bir dayanağın güç alacak bir noktan olmadığı iÇin böyle hissediyorsun.
Allah'a tevekkül edip onun seninle olduğunu hiisedersen vallahi senden daha güçlüsü olamaz. Gram yalnızlık dahi hissetmez bu geçici dünyaları çokta önemsemeyerek Rahman'ın yolunda yürürsün Allah'ın izniyle.
Yediğimizden içtiğimizden zevk almamamız çok fazla canımızın sıkılması ve ruhumuzun daralması manevi eksikliğimizden kaynaklanıyor
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Bunun çözümü sana destek olacak bir arkadaşının olması. Birlikte takılarak az da olsa üzerindeki cesaretsizliği atarsın. Yalnızlıktan olur bu tarz şeyler.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Daha beter belkide. -
Hayatı insanları bu kadar ciddiye almayın oğlum sen kimsin onlar kim, onlar kim sen kimsin. Ne farkın var. Başın dik yürü, karşına biri çıkaraa gülümse geç, bir şey dediyse he de geç
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > -
Madem konu açtım içimi dökeceğim biraz. Lise üçüncü sınıfa kadar efendi, kendi halinde, sessiz denilen, derslerinde orta-iyi arası olan çocuktum. Kızlarla pek konuşamazdım mesela utangaçtım ama azda olsa iyi arkadaşlarım olurdu hep, çocukluğum evde değil sokaklarda geçti örneğin. Ne olduysa ergenlikle birlikte başladı fiziksel kusurlarımı kafaya takmaya başladım, aşırı mütevazi, utangaç yapım yüzünden öz güvenimi kazanamadım, kendi fikirlerimi savunamadım arkadaş gruplarımı oluşturamadım. İki üç tane olan arkadaşlarımla da aram açılınca toparlayamadım bir daha. Eve kapandım, hayattaki her şeyi sorgulattı bana dinden bu dönemde uzaklaştım mesela ancak sosyal fobi artmaya devam etti artık hiçbir şey yapasım gelmiyor ağır bir depresyona sürükledi. Evde dursam ayrı evden çıksam ayrı dert. Dışarıda, toplu taşıma, kalabalık alanlar da anksiyete artarsa titreme, kızarma, sıcak basması gibi belirtiler oluyor bazen sanki insanlar bana bakıyor benimle dalga geçiyorlar gibi geliyor, her hareketimi önceden planlamaya çalışıyorum yolda düzgün yürüyemiyorum bazı zamanlar. Mesela bir yere gideceksem veya bir şey yapacaksam acaba ne olacak, ne demeliyim o nasıl karşılık verecek, nasıl cevaplarım, nasıl davranmalıyım vb. her şeyi önceden düşünüyorum, dışarıdan tuhaf, ezik gözüküyorum muhtemelen öyleyim zaten ama insanlarla rahat iletişim kuramıyorum ki elimde değil bu durum. empati yeteneğim aşırı yüksek, mükemmeliyetçiyim her şeyi kafama takıyorum. ortamlarda insanlarım en ufak mimik, hareketlerine dikkat edip kendim aleyhime çıkarımlar yapabiliyorum vb. bir sürü şey sayabilirim ne desem boş şimdi okulda başarılı olamıyorum ileride gerek iş gerek hayatla ilgili hiç umudum yok potansiyelimin çok altında kalıyorum bu hastalık yüzünden aslında yaşamak için en ufak sebebim de yok. Tatile çık, gez dolaş ile düzelecek bir durum değil. İlaç da sosyal fobi için çözüm olmuyor. Evet belki kafa dengi, beni anlayan biri çıksa karşıma yardımcı olsa yavaş yavaş düzelebilirim ama çok zor bu ihtimal. yalnız kaldım.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-EDBF14D2C -- 24 Mayıs 2018; 20:36:19 >
-
fsm1453
kullanıcısına yanıt
20
Psikiyatri başka ne yapıyor ki ? -
Değerli arkadaşlar damdan düşeni en iyi damdan düşen anlarmış derler. Bende bu durumu dibine kadar yaşadığım için sizi gayet iyi anlıyorum ve çok beter bir durum olduğu için elimden geldiğince size yardımcı olmaya çalışıyorum.
Bir arkadaş manevi eksiklik demiş. Ben bu durumu yaşarken dergah’a gidip geliyordum. 5 vakit namaz kılıyorum. Ve bu durum bu şekilde geçebilecek bir durum değil.
Bir arkadaş gez dolaş tatile çık demiş. Evet etkisi olabilir olumlu yönde. Fakat tamamıyla değişmez. Bende ttile çıktım gezdim arkadaşlıklar edindim. Fakat bu durumu yaşarken ikili ilişkilerini yürütemiyorsun.
Cosmik’”in yaşadığı aynı durumları yaşadım. Belki daha dibini yaşadım. İlk önce şunu unutma bu durumu ne ilk sen yaşıyorsun ve de en son yaşayacaksın. Mutlu ol ki çözümü olan bir durum. Dermansız bir hastalık değil. Nasıl düzelecek dersen? Bunu önce istemen gerekiyor. Bana sorarsan da geç kalmadan fazlasıyla istemen gerekiyor. Sonra geç kalınca benim gibi keşke diyebiliyorsun.
Bu duruma yol açan sebepler var. Çocuklukta yaşadığın travmalar buna sebep olabiliyor. Aynı vucudun kas sistemi gibi beynin de sistemi var. Ve çalıştırdıkca gelişiyor. Sosyal zeka denilen bir şey var. Küçüklükte bunu geliştirecek durumlara maruz kalmadıysan yani anne baba direktifleri ile yaşadıysan anne veya baba deyince yaptıysan. İleride de sudan çıkmış balığa dönüyorsun. Ve ne yapacağını bilemiyorsun. Hiç bir şey için geç kalınmış değil. Fakat vücüt çalışmaya başlarken nasıl ufak ağırlıklarla başlıyorsan bu duygularını geliştirmek için ufak adımlarla başlaman gerekiyor. Örneğin markete girdin mi kasiyere selam vererek bir kaç cümle kullanacaksın. Ufak adımlarla. Bir anda her şey günlük güneşlik olmaz. Olsun diye de uğraşırsan ağırlığın altında kalan vucutcu gibi olursun. Bunun gibi bir çok yöntem var.
Cakiy’in sorusuna gelirsek. psikodrama bilişsel davranış terapisi diye geçer. Bilişsel demek düşünce demektir. Davranışlarını belirleyen düşüncelerindir. Düşüncelerini değiştirirsen davranışlarında değişir.
Örnek; yolda yürürken bir sokaktan geçmekten korkuyorsundur. Çünkü o sokakta köpek olduğunu düşünüyorsundur. Ve yıllar geçer senin bu düşüncen değişmediği için o sokaktan otomatik geçmezsin. Hayatının sonraları o sokağa benzer sokaktan da bilinçsizce geçmezsin. Sen farkında değilaindir. Sonra dersin ki bende ki sorun ne niye böyle sıkılıyorum dersin.
İşte bilişsel davranış terapisi bu durumu ortaya çıkarıp düşüncelerini düzeltir. Sonra bir bakarsın ki hayatıma yazık etmişim niye bu kadar kendime eziyet etmişim. Bak burda köpek yokmuş. Kaygılanacak korkulacak bir şey yokmuş dersin.
Umarım faydalı olmuşumdur.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi fsm1453 -- 24 Mayıs 2018; 21:40:44 >
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
-
Abi ne buna sebebiyet veriyor ? Anlamıyorum sizi vallaha ya.Yiyecekler sanki seni.
Şu işi kafada bitirin.Topu topu 60 yıl yaşıyoruz.Evrende bir toz tanesinin milyarlarca kat küçüğü kadar bile DEĞİLİZ.Değersiz yaşamımızdaki sorunlarınıza bakın. -
Bi de kız kız diye delirenler var ıyyquote:
Orijinalden alıntı: 37debdeb37
Abi ne buna sebebiyet veriyor ? Anlamıyorum sizi vallaha ya.Yiyecekler sanki seni.
Şu işi kafada bitirin.Topu topu 60 yıl yaşıyoruz.Evrende bir toz tanesinin milyarlarca kat küçüğü kadar bile DEĞİLİZ.Değersiz yaşamımızdaki sorunlarınıza bakın.
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > -
Yazmayı_Severim
kullanıcısına yanıt
Hocam ben de kız kız diye deliriyorum yalan yok.Bu hormonal birşey sevgilim yok,testesteron var.
Ama bir kızla konuşmaktan çekinmem.
En Beğenilen Yanıtlar
Tüm Yanıtları Genişlet
|
Kardeşim bu ruh hallerinin sebebi manevi yalnızlıktır. Dayanacak bir dayanağın güç alacak bir noktan olmadığı iÇin böyle hissediyorsun.
Allah'a tevekkül edip onun seninle olduğunu hiisedersen vallahi senden daha güçlüsü olamaz. Gram yalnızlık dahi hissetmez bu geçici dünyaları çokta önemsemeyerek Rahman'ın yolunda yürürsün Allah'ın izniyle. Yediğimizden içtiğimizden zevk almamamız çok fazla canımızın sıkılması ve ruhumuzun daralması manevi eksikliğimizden kaynaklanıyor |
Benzer içerikler
- güzel etüt isimleri
- sümkürürken kulak tıkanması
- evde arı yuvası var ne yapmalıyım
- tipsiz olduğunu nasıl anlarsın
- geriye dönük rapor nereden alınır
- prompt mühendisliği
- dead trigger 2
- büyük indirim günleri ne zaman
- yeşil nasim
- kartondan direksiyon yapımı
Ip işlemleri
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
Bu mesaj IP'si ile atılan mesajları ara Bu kullanıcının son IP'si ile atılan mesajları ara Bu mesaj IP'si ile kullanıcı ara Bu kullanıcının son IP'si ile kullanıcı ara
KAPAT X
