23 yaşındayım hayata yeni atılcam. Araba almak haram bana (4. sayfa)

34 yaşındayım, arabam yok.

18 yaşımda babamdan borç alarak esnaflığa başladım, 24 yaşıma geldiğimde 3 dükkanım olduydu ve 25'ime girmeden dükkanların kimini devir ettim kimini de kapadım.

24 yaşımdayken, teknoloji bayileri atılımda bulunarak her şehir de yayılmaya başlamışlardı, bunun haricinde yurtdışı firmaları (mediamarkt gibi) TR'ye giriş yaptıydı. Kısacası para kazandığım sektör üzerinde hakimiyetimi kaybettim.

25'imde Üni sınavına girdim, kazandım. ilk 2 yıl güzel geçti, sonraki 3.yıl saldım okulu zira esnaflıktan kazandığım para günlük (masraflar hesaplanıp çıktıktan sonra) ortalama 2000 tl idi (yıl 2004-2009) ve okurken düşünüyordum, mezun olsam işe girsem alacağım para aylık 2500-3500TL ayarında olacaktı. Bir yanım oku bitir okulunu diyordu, öteki yanım boşa kürek çekiyorsun diye haykırıyordu. Daha fazla dayanamayıp orada burada çalışmaya başladım, garsonluk gibi, mağazalar da reyon görevlisi gibi. Amacım para kazanmak değildi(zaten kenarda birikimim vardı dükkanlardan kalan), asıl amacım eğer "okumayacaksam ne yapacağım" sorusuna cevap arayıp bulmaktı.

Oradan buraya savrulurken bir gün Youtube işine girdim, 1 daire parasına yakın para kazandım kısa süre içerisinde. O dönemler hayalim EVO X almaktı, bütçem de yetiyordu (o zamanlar en temizi 80 bin tl civarı idi) ama biliyordum ki onu almak marifet değildi. Aldıktan sonra ona binebilmek, onun masraflarını karşılayabilmek idi önemli olan. Yoksa alıp kapının önüne koyup ay da sadece 1-2 kez sürebiliyor olduktan sonra ne eyleyeyim öyle arabayı dedim.

Bu nedenle elimdeki para ile yatırımlar yaptım, bu esna da askerlik mevzusu geldi çattı(bedelli yaptım), üzerine ciddi sağlık problemleri çıktı derken paranın yarısı carcur oldu gitti.

Sonra piyasa git gide kötü olmaya başladı, kim dükkan açsa 3 ay sonrasında kapatır oldu. Baktım ki kimi esnaflar çalıştırdıkları işçilere verdikleri para kadar bile ceplerine para ayıramıyorlar işletmelerinden, kendi kendime dükkan açma zamanı değil dedim. Babam, vaktinde yurtdışında borsa ile para çevirip 3-5 bir şeyler kazanıyordu, aklıma o geldi, merak saldım ve borsa öğrenmeye başladım. Bu süreç 4-5 ayımı aldı (orta derece de öğrenmek), ve bu zaman boyunca hep cepten yemeye devam ettim olabildiğince harcamalarımı ufak tutarak. Ardından borsa'ya girdim, param kısa süre de 2'ye katlandı ama bir baktım almak istediğim araba 80bin TL'lerden fırlamış fırlamış 340 bin tl olmuş. Elimde o paranın fazlası olmasına rağmen kıyıp alamadım, hala daha haftada 2-3 kez açıp açıp sahibinden'den o modele bakarım.

Ailem ev al dedi, düşündüm hesapladım. Eve bayılacam 500 bin tl, kiraya versem bana getireceği para aylık ortalama 1500 tl olacak, vergisini osunu busunu düştükten sonra bana 10 aylık kira geliri kalıyor yıllık. Bu da eder 15 bin tl para.

15 bin tl / 360 gün = 41 TL

Düşündüm ki hayatımı geçindirmeye yetmeyecek bir gelir elde etmiş olacağım paramın %90'ını kaybederek. Peki ya sonra?

Sonra asgari ücretli bir işe gireceğim, o da tabi torpil olursa. (malum süper güçlü ülkemiz sağolsun, artık günümüzde kıçı kırık asgari ücretli iş için bile torpil aranır oldu)

Ne ev aldım, ne araba aldım. Borsa'da parayı işletmeye ve yıl da minimum %60 katlamaya devam etmeye karar kıldım.

Yaşım 35 olmak üzere, hala arabam yok. Acil olarak ihtiyacım da, önce geleceğimi ve emekliliğimi garantiye alayım diyorum 40'ıma gelmeden evvel.

"Herkesin arabası var, benim yok" diye iç geçirip efkarlanıyorsan aklına beni getir. 35 yaşında, hala arabası yok.

Ha araba gerekli mi, evet gerekli. Hele ki sevgili/kız işlerine ciddi anlamda girmeye başladığında zaman zaman ihtiyacını hissediyorsun. Özellikle tatile ve gezmeye gidecekte, ama bir şekilde araba kiralayarak bunu da geçiştiriyorsun. Yoksa kadın dırdırından geçilmiyor zaten, "beni yollar da süründürüyorsun" diye söylenmeye başlarlar. Ama işte eş adayına veya sevgiline; planlarını, geleceğe dair hayallerini anlatıp onu da düşüncelerine ve geleceğine ortak etmeyi başarabilirsen emin ol araba "acil" olmaktan çıkıyor. Anca çoluk çocuk olmadan 1-2 ay önce araba alacak şekilde kendini ve bütçeni ayarlarsın olur biter.

Bu arada, aylık 3500 TL üzerinde bir gelir elde edemiyorsan veya potansiyelin yoksa zaten arabayı unut gitsin. Ömrünün yarısını araba taksitini ödemeye çalışarak mı geçireceksin, az saksıyı çalıştır. Önceliğin her zaman gelirini yükseltmek olsun, asla 1 gelir kaynağı ile sabit kalma. Refaha ermenin yolu buradan geçmekte.

Gençlerin gözünden bakarsanız karamsar olmakta haklılar bence. Düşünüyorum şu an. Hobilerime bakıyorum, hepsi acayip pahalı. Araba, motor, bisiklet. 2013 model bisikletimin sıfırı olsa 40bin falan olacak fiyatı. Şaka gibi. Keyifli bir araba 300bin. Güzel bir motor 100bin. Eviydi, geçim derdiydi. Haklı yani gençler. Başımızdaki kan emiciler bitirdi gençlerin hayallerini.

Tigra al.

33 yaşındayım 10 k civarı gelirim var yöneticiyim. Para tasarrufu konusundada oldukça iyiyimdir. Benim bile araba alma hayalim yok bu zamana kadar hiç arabamda olmadı, sen 23 yaşında ne arabası? Ama toros felan alacaksan bilemem tabi ama benim bahsettiğim biraz binibilecek arabaya benzeyen arabalar. Bu ülkede ailen zengin değilse araba işi zor artık. Hele ki 5.000 TL ve altı maaşlara sağdan soldan destek yoksa sıfır ihtimal kimse kimseyi kandırmasın. Ha bir yemeye ekmeği olmayıp kapıya araba koyanlar değişik bir kafa. Kiramı ödeyeceksin karnını mı doyuracaksın araba mı alacaksın. Araba alıyorum satıyorum diyenlerin çoğu şanslı adamlar aileden.

Bende 23 yaşındayım okumadım , lise mezunuyum

Anca bir egea 1.4 easy sahibi oldum onuda zor aldim

Babamdan kalan bir tane ev var 4+1

Başkada birseyim yok birde 20,000 lira filan nakit

eğer babadan zengin değilsen ve iyi bir mesleğin varsa hayatı refah bir şekilde yaşamak için 40-50 yaşından sonra başlıyor. e tabi bu şu ana kadardı bu saatten sonra bir mimar olarak mezun olduktan sonra bakalım ne olacak ben de çok merak ediyorum.

Konuya gereken cevap verilmis

Almayın kardeşim, araç almayın. Almayıverin.

Daha gençsin araba senin neyine diyenler, şükret diyenler. Allah sizi bildiği yapsın, siz kraldan çok kralcı dediğimiz akıl mantık çizgisinde düşünce yetisini kaybetmiş boşuna yaşayan varlıklarsınız.

Babanızla izleminizi öneririm. bütün sorularının cevapları burada.

Bir kişi de dememiş keşke önce Türkçe okuyup yazmayı öğrenseymişsin hayata "atılcam" demeden önce.

İnşaat değil Çevre Mühendisi'yim. Yani işim sizinkinden daha zor. İnşaatta C Sınıfı İGU olarak çalıştım. Destek için teşekkürler.

Benim imkanlarım buydu. Hayatın bana sunduklarını ve ona sunduklarını kıyaslayıp kötü bir yolda olmadığını görsün istedim ama siz olayı başka yere çekmişsiniz. Sadece ne kadar kötü olursa olsun tünelin ucunda ışık var. Vazgeçme ve pes etme demenin nesi kötü? Sanırım siz fazla karamsarsınız.

Hocam Hakan Erdoğan'ın Facebook sayfasını takip et ve imkanın varsa kitabından çalış. İşe girer girmez y.lisansa başla. Y.lisans için istersen tavsiye de veririm. Fakat baştan söyleyeyim maaşlar düşük. C asgariden başlıyor. Aramıza şimdiden hoşgeldin ve yolun açık olsun.

Mevzuat kapsamında; sahada görülen noksanlıkların giderilmesi, iş ekipmanlarında periyodik kontrollerin takibi, çalışanların eğitimi, ortam ölçümleri vb. konularla ilgili çalışmalar yapılıyor. Eğer OSGB'ye girersen tecrübeli kişiler sana yardımcı olacaktır. Eğer çok tehlikeli yerde yardımcı uzmansan A Sınıfı olan sana destek olacaktır. Yeni uzmanlar genellikle bu pozisyonlarda iş buluyor.