|
Bildirim
|
Hiç sevgilim olmadığı için şu yaşanılan durumu merak ediyorum, umarım yaşamam tabiki
|
Vay be hocam tesadüfe bak...
Bugün ben de ayrıldım, Hem de 5 yıllık sevgilimden, ilk sevgilimden, hayat arkadaşımdan.. sanki bir yakınımı kaybetmişim duygusu sardı içimi... Ah be unutulur mu ömrümün en güzel senelerini verdiğim kız... İçim parçalanıyor keşke hiç tanışmasaydım, keşke üzmeseydim; üzülmeseydim. Yıkıldım şuan ne yapacağımı da bilmiyorum ben, asıl üzen de ayrılmamızın sebebi. Hani birimiz bir kötülük yapmış olsak diğerine, ya da kırsa öyle ayrılsak gam yemem. Ufak tefek tartışmalardan anlaşmazlıklardan, birbirimizi çekememe durumundan oldu. Yani bugün kafeye gittik oturuyorduk. Ben arkadaşlarla buluşcaktım bugun falan dedim senle görüşmesem. Ona da yorgunum demiştim ama buluşmaya geldiğim halde. -Benimle buluşmaya gelince mi yorgunsun o zaman" tarzı bir trip falan attı neyse falan dedim biraz suskunluk oldu. Sonra etrafına falan bakınıyodu tripli haliyle, güldü. Ne oluyo dedim, sevgilimi düşünüyorum tarzında şaka yapmıştı. Ben de "iyi.." dedim. Sonra yine sessizlik falan derken kulağına 8. deliği ne zaman açtırıyosun dedim şakayla karışık, sessizlikten bozulmuş olsa gerek saçma sapan sorulara cevap vermiyorum dedi. Sonra yine sessizlik falan derken ben de bozuldum konusmadım o bir şey diyene kadar. Muhabbet açılmadı ben de sabırla bekledim öyle. Sıkıldığımı anlasın diye telefonla falan bile uğraştım derken kalktı hesabı ödeyip çıktı. Arkasından gittim noluyo ne bu tavır diye, gidiyorum eve konusmuyosun bile falan dedi. Sonra iki atıştık, biraz sinirlenince salak salak cevaplar veriyodun mal mal bakıyodun bana konusmadın bile ben bir şey sormayınca dedim. Kırıldı kızdı falan gidiyodu bi sinirle bitti diye.. Ben de çok kızdım öyle bi tavıra. Tamam bitsin bu kadar basitse dedim metroya indim. Arkamdan geldi hemen. Dur konusucaz diye. Hemen de gidiyorsun bitti diyince anladım değerimi falan dedi, Kızgınım dedim böyle yaparsan.. sinirden ben de bakmıyorum bile suratına. Sonra metroda tam 2 saat ağladı... konuştuk... Daha önce de çok ayrılmaya yakın barışmamız olmuştu ama yeter dedim daha fazla böyle olsun istemiyorum anlaşamıyoruz bir yere varamayacağız falan dedim. Ama seviyorum da onu, o da beni deliler gibi seviyor. Bir türlü ayrılamadık zaten bindiremedim metroya onu ağladı hıçkıra hıçkıra... Dokunamadım bile tekrar yumuşarım da yine aynı şeyleri yaşarız sonunda diye, burada bitirmezsem gene 1 2 ay sonra benzeri bir şey olacak ayrılma noktasına gelip aynı sıkıntıları çekeceğiz diye. Hem onu düşündüm, mutlu edemediğimi düşünüyorum gerçekten öküzün tekiyim lanet olsun ya... Velhasıl, eve gelene kadar ben de için için ağladım kafamı bile kaldıramadım utancımdan toplu taşımada... Seviyordum, seviyorum da ama olmuyor... Allahtan hep hayırlısını istedim, demek ki hayırlısı buymuş. Daha 2 gün önce dua etmiştim, hayırlısıysa devam edelim, değilse bir şekilde yolunu bulsun bu ilişki Allah'ım diye... İçimde ömür boyu onu unutamayacak olmamın burukluğu, onun da aynı şekilde aklına gelecek olmamın üzüntüsü var. O değil de ben ne yaparım.. Bana ben seni başkasıyla görmeye birlikte olduğunu duymaya dayanamam diyordu giderken bile... Aynı şekilde benim için de öyle. Mutlu olsun istiyorum ama başka bir hıyarın gelip de onu üzmesi bitirir beni. Şimdi düşünüyorum da Allah gösterir de 50 60 yaşlarımı görürsem, düşünüyorum, onun evlenişine şahit olacağım. Çocukları olacak belki onları göreceğim. Belki gözümün önünde yaşlanışını göreceğim. Belki yalnız olur ben başkasıyla evlenmiş olurum. Ama hep aklıma gelir ya işte ondan korkuyorum. Bu his beni paramparça ediyor, gözlerim doluyor... Buraya olayın sıcaklığıyla içimi uzun uzun döktüm kusura bakmayın. Biraz da karışık oldu zaten. Bana bir çıkar yol lazım ne yapacağımı bilmiyorum of... Her türlü tavsiyenize açığım dostlar, hayırlı mutlu huzurlu geceler dilerim hepinize... |
|
|
|
|
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Helalinden 10 -- 20 Nisan 2018; 0:43:50 > |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|