Şimdi Ara

insan kendisi(çıkarı, mutluluğu..vb) için olmayan bir şey yapar mı?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
15
Cevap
0
Favori
685
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • soruyu açayım,

    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? yani iyilik yapıyoruz çünkü bizi yok iken yaratan Yaratıcıya şükürlerimizi sunuyoruz.
    veya inanmayanlar varsa onlarda kendilerini değerli bir varlık olarak mı görmek için yapıyorlar.

    ne olursa olsun yaptıklarımız bizi mutlu ettiği için yapmıyor muyuz sonuçta bir ben merkezcilik var gibi.

    insanlara selam veriyoruz, tanımadığımız kişilere yardım ediyoruz,
    arkadaşlarımıza yalakalık ediyoruz bizi sevsinler biz de onları sevelim diye.
    hayatımızı onun yolunda harcayacağımız bir eş istiyoruz gözlerimize bakıp sevelim diye.
    akrabalar veya kendi ırkımız için koşup duruyoruz.

    veya kariyer yapıp değerli bir insan olabilmek için çalışıyoruz.

    övülmek istiyoruz insanlar bizi övsün istiyoruz.

    her ne olursa olsun Yaratıcıya kendimizi borçlu hissedip iyi bir insan olduğumuzu kendimize ispatlamaya çalışıyoruz .

    ama biraz da normal karşılıyorum böyle yaratılmışız. kötü bir niyet yok gibi

    ne dersiniz?
    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? ne yapar?
    dini çatışma olmasın lütfen







  • İnsanın kendisi başkasıdır.
  • Annelerin fedakarlıkları hadi hesaba sığmaz. Bunda anne bazen işkence bile çeker. Hatta hayatını bile feda eder. Bunda kendisine ne faydası olabilir ki. Örneğin tehlikedeki bir evladı için kendi hayatını feda eder.
  • annenin evladına olan sevgisini ben yorumlayamam beni aşan bir mesele

    ama dini açıdan bakarsak yunus gibi "ne cennet sevdası ne cehennem korkusu, kahrında hoş lütfunda hoş" diyebilenler çıkmış. genel olarak biz diyemiyoruz, biryerde beklentilere giriyoruz ki bu bizim zayıflığımız

    bunun yanında bediüzzaman hz.leri şefkat ve merhamet hissinin aşktan üstün olduğunu söyler
    aşk karşılık beklerken merhamet karşılık beklemediği için daha üstün imiş
    merhamet yaratıcının kullarına karşı hissi olduğunu bunun insandaki tek örneğinin annenin yavrusuna olan hissi olduğunu söyler

    sanırım insan ile yaratıcının ilişkisi karşılık beklemeksizin olması pek mümkün değil zira insan yaratıcıya karşı aşk hissedebilir ama ötesi yok o yüzden tasavvufta en yüksek mertebe ilahi aşk olarak ifade ediliyor
    yani yunuslar mevlanalar ne derseler desinler biryerde belkide "bir ben var bende benden içerü" dedikleri kısımları ilede olsa bir karşılık bekliyor olsalar gerek

    tasavvuf konusunda çok az bilgiye sahip birisiyim hatalarım varsa düzeltilmesi ve affedilmesi ricasıyla....



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi bahtiyar0011 -- 25 Ocak 2012; 22:49:17 >




  • İnsan her zaman olmasada çoğu zaman kendisini düşünür...Cenazelerde bile insanlar aslında ölen için ağlamıyor, kendisi için ağlıyor. Adam ölmüş zaten, o farkında değil öldüğünün, sen onu göremeyeceksin diye ağlıyorsun...Onun için değil...
  • Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*

    Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?

    Hayatın bir amacı varmıdır? Yoksa amaçları bizler mi yaratıyoruz?

    Yada şöyle sormak gerekirse;

    Dünyada ne kadar insan mutlu olabiliyor?

    Bence çok az...
  • quote:

    Orijinalden alıntı: newmonarch

    quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*

    Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?

    Hayatın bir amacı varmıdır? Yoksa amaçları bizler mi yaratıyoruz?

    Yada şöyle sormak gerekirse;

    Dünyada ne kadar insan mutlu olabiliyor?

    Bence çok az...

    Hayatın amacı yoktur,herkesin farklı bir hayat amacı vardır.Mutlu olmak istiyosan hayat amacının sana uygun olması gerekir.Mutlu olamayan kişiler,ünlülerin hayat amacının özentisi olur.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: nonvolatile

    soruyu açayım,

    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? yani iyilik yapıyoruz çünkü bizi yok iken yaratan Yaratıcıya şükürlerimizi sunuyoruz.
    veya inanmayanlar varsa onlarda kendilerini değerli bir varlık olarak mı görmek için yapıyorlar.

    ne olursa olsun yaptıklarımız bizi mutlu ettiği için yapmıyor muyuz sonuçta bir ben merkezcilik var gibi.

    insanlara selam veriyoruz, tanımadığımız kişilere yardım ediyoruz,
    arkadaşlarımıza yalakalık ediyoruz bizi sevsinler biz de onları sevelim diye.
    hayatımızı onun yolunda harcayacağımız bir eş istiyoruz gözlerimize bakıp sevelim diye.
    akrabalar veya kendi ırkımız için koşup duruyoruz.

    veya kariyer yapıp değerli bir insan olabilmek için çalışıyoruz.

    övülmek istiyoruz insanlar bizi övsün istiyoruz.

    her ne olursa olsun Yaratıcıya kendimizi borçlu hissedip iyi bir insan olduğumuzu kendimize ispatlamaya çalışıyoruz .

    ama biraz da normal karşılıyorum böyle yaratılmışız. kötü bir niyet yok gibi

    ne dersiniz?
    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? ne yapar?
    dini çatışma olmasın lütfen

    Sen eğer yaratıcıdan korktuğun için ona buna yardım ediyorsan,hiç etme...
    Ne yani içinden gelmiyor mu?Sırf korktuğun için ya da şükürlerini bu şekilde sunmak için mi etrafa iyilik yapma amacındasın?

    İnsan iyilik yapınca kendini nasıl değerli görür anlamadım..çok saçma. Ben inananlardan değilim ve çevrem de bunu bilmediği halde ne kadar iyi ve yardımsever bir insan olduğumu söyler dururlar.

    Cebimde 20 tl ile alışverişe çıkıp kasap kasap gezinir köpekler için artık et ararım.Yine sokak kedileri doysun diye artık yemeklerimi asla çöpe atmam,ayırır onlara veririm.Olmadı indirimde 1 tl lik sosis salam vb olduğunda para verir alırım...sırf doysunlar diye....
    İnsanlara yaptıklarımı anlatmaya cümleler yetmez ve gerek de yok zaten..

    Demek istediğim,ben ''Alalhım beni çok sev'' yada ''Cennete gireyim'' diye yapmıyorum bunları. Elbette işin ucunda mutlu olmak var. Yaptığın her haraket,parmağını oynatışın bile kendini mutlu hisset diyedir. Empati kuruyorum ben. ''Başkası bana iyilik yapsa mutlu olurum'' diye düşünüp,ben başkalarına yaparak,onların hissedeceği mutluluğu yaşıyorum. Hepsi bu aslında. Yaklaşımında bir derece haklısın. ''Benmerkezcilik'' diyebiliriz. Sonuçta bilimsel bir doğru var:GEN BENCİLDİR.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*
    Hayatın amacı yoktur,herkesin farklı bir hayat amacı vardır.

    Hayatı eğer kendi irade ve çalışmamız ile kazanmış veya kendimiz üretmiş olsaydık, o zaman hayatın anlamının olmadığını iddia edebilir, kişiden kişiye değiştiğini söyleyebilirdik.

    Ama hayatı bize ve herkese bir süre verip alan her ne ise veya kim ise, elbette bize bir amaç için verdiği anlaşılır. Her bir şehri yüz defa mezaristana boşaltan ölüm, elbette hayattan ziyade bir istediği var. Hayatın anlamını, hayatı veren belirler. Hayatın anlamını, o hayatı kullanan belirlemez. O kişi sadece asıl anlamını anlayamamış veya yanlış anlamış olur. Örneğin yemek pişirmek için birisi sana ateş verse, o ateşin anlamı, yemek pişirmekle gerçekleşir. Eğer sen o ateşle evi tutuştursan veya sigaranı yaksan, sen o ateşi vereni anlayamamışsın ve o ateşi verenin hakkına girmiş olursun. İşte hayat da böyle bir ateştir ki girdiği benedi bir amaç için hareketlendirir. Biz o bedeni, hayatı verenin istemediği bir şekilde kullanıyorsak, o zaman o hayatı vereni anlayamamışız demektir.

    "Hayat verilmiştir" dedim, çünkü bu dünyada ve kainatın dümeni gibi görünen su ateş toprak ışık gibi büyük unsurlardan azot, hidrojen oksijen vs. zerrelere kadar hiçbir varlık, o hayatı verme yeteneğine, iradesine ve kuvvetine sahip değil.

    Saygılar...




  • quote:

    Orijinalden alıntı: newmonarch

    quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*

    Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?

    Hayatın bir amacı varmıdır? Yoksa amaçları bizler mi yaratıyoruz?

    Yada şöyle sormak gerekirse;

    Dünyada ne kadar insan mutlu olabiliyor?

    Bence çok az...

    Bu mutsuzluk "inandığı gibi yaşa(ya)mamaktan" kaynaklanıyor.

    Sistemin dişlileri arasında öğütülürken, hayal kırıklıkları ile yaşarken, kimse "kendisi" gibi olamıyorken,inancımızı dahi sorgularken, mutlu olmak ne kadar mümkün ? Namümkün.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: vural_kral

    quote:

    Orijinalden alıntı: newmonarch

    quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*

    Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?

    Hayatın bir amacı varmıdır? Yoksa amaçları bizler mi yaratıyoruz?

    Yada şöyle sormak gerekirse;

    Dünyada ne kadar insan mutlu olabiliyor?

    Bence çok az...

    Bu mutsuzluk "inandığı gibi yaşa(ya)mamaktan" kaynaklanıyor.

    Sistemin dişlileri arasında öğütülürken, hayal kırıklıkları ile yaşarken, kimse "kendisi" gibi olamıyorken,inancımızı dahi sorgularken, mutlu olmak ne kadar mümkün ? Namümkün.

    Evet bencede azınlığın mutlu olmaya hakkı var, ama nedense depresyon ve intahar oranı zenginlerde daha yüksek. Gerçekten anlaşılması güç...

    Acaba gerçektende "Umut, fakirin ekmeğimi?"




  • quote:

    Orijinalden alıntı: newmonarch

    quote:

    Orijinalden alıntı: vural_kral

    quote:

    Orijinalden alıntı: newmonarch

    quote:

    Orijinalden alıntı: Volleyballer*

    Bunlara çıkar denemez ki,bunlar olmadıktan sonra hayatta ne amacın olucak?

    Hayatın bir amacı varmıdır? Yoksa amaçları bizler mi yaratıyoruz?

    Yada şöyle sormak gerekirse;

    Dünyada ne kadar insan mutlu olabiliyor?

    Bence çok az...

    Bu mutsuzluk "inandığı gibi yaşa(ya)mamaktan" kaynaklanıyor.

    Sistemin dişlileri arasında öğütülürken, hayal kırıklıkları ile yaşarken, kimse "kendisi" gibi olamıyorken,inancımızı dahi sorgularken, mutlu olmak ne kadar mümkün ? Namümkün.

    Evet bencede azınlığın mutlu olmaya hakkı var, ama nedense depresyon ve intahar oranı zenginlerde daha yüksek. Gerçekten anlaşılması güç...

    Acaba gerçektende "Umut, fakirin ekmeğimi?"

    İnsanın başına ne gelirse "umut" tan gelir.
    Yine başa dönüyorum zaten : Hayal kırıklığı, umduğunu bulamamak, kendi zihninde yarattığın dünya ile tezat bir yaşam sürmek ve buna müdahale edememek. Bu kavramlar bence mutsuzluğun lokomotifleridir. Ben paranın KALICI bir mutluluk etkisi olmadığını düşünüyorum.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: xxPyromaniaxx

    quote:

    Orijinalden alıntı: nonvolatile

    soruyu açayım,

    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? yani iyilik yapıyoruz çünkü bizi yok iken yaratan Yaratıcıya şükürlerimizi sunuyoruz.
    veya inanmayanlar varsa onlarda kendilerini değerli bir varlık olarak mı görmek için yapıyorlar.

    ne olursa olsun yaptıklarımız bizi mutlu ettiği için yapmıyor muyuz sonuçta bir ben merkezcilik var gibi.

    insanlara selam veriyoruz, tanımadığımız kişilere yardım ediyoruz,
    arkadaşlarımıza yalakalık ediyoruz bizi sevsinler biz de onları sevelim diye.
    hayatımızı onun yolunda harcayacağımız bir eş istiyoruz gözlerimize bakıp sevelim diye.
    akrabalar veya kendi ırkımız için koşup duruyoruz.

    veya kariyer yapıp değerli bir insan olabilmek için çalışıyoruz.

    övülmek istiyoruz insanlar bizi övsün istiyoruz.

    her ne olursa olsun Yaratıcıya kendimizi borçlu hissedip iyi bir insan olduğumuzu kendimize ispatlamaya çalışıyoruz .

    ama biraz da normal karşılıyorum böyle yaratılmışız. kötü bir niyet yok gibi

    ne dersiniz?
    insan kendisi için olmayan bir şey yapar mı? ne yapar?
    dini çatışma olmasın lütfen

    Sen eğer yaratıcıdan korktuğun için ona buna yardım ediyorsan,hiç etme...
    Ne yani içinden gelmiyor mu?Sırf korktuğun için ya da şükürlerini bu şekilde sunmak için mi etrafa iyilik yapma amacındasın?

    İnsan iyilik yapınca kendini nasıl değerli görür anlamadım..çok saçma. Ben inananlardan değilim ve çevrem de bunu bilmediği halde ne kadar iyi ve yardımsever bir insan olduğumu söyler dururlar.

    Cebimde 20 tl ile alışverişe çıkıp kasap kasap gezinir köpekler için artık et ararım.Yine sokak kedileri doysun diye artık yemeklerimi asla çöpe atmam,ayırır onlara veririm.Olmadı indirimde 1 tl lik sosis salam vb olduğunda para verir alırım...sırf doysunlar diye....
    İnsanlara yaptıklarımı anlatmaya cümleler yetmez ve gerek de yok zaten..

    Demek istediğim,ben ''Alalhım beni çok sev'' yada ''Cennete gireyim'' diye yapmıyorum bunları. Elbette işin ucunda mutlu olmak var. Yaptığın her haraket,parmağını oynatışın bile kendini mutlu hisset diyedir. Empati kuruyorum ben. ''Başkası bana iyilik yapsa mutlu olurum'' diye düşünüp,ben başkalarına yaparak,onların hissedeceği mutluluğu yaşıyorum. Hepsi bu aslında. Yaklaşımında bir derece haklısın. ''Benmerkezcilik'' diyebiliriz. Sonuçta bilimsel bir doğru var:GEN BENCİLDİR.

    peki diğer insanlar için kendini yorman seni neden mutlu ediyor? kendini değerli mi hissediyorsun?




  • quote:



    İnsanın başına ne gelirse "umut" tan gelir.
    Yine başa dönüyorum zaten : Hayal kırıklığı, umduğunu bulamamak, kendi zihninde yarattığın dünya ile tezat bir yaşam sürmek ve buna müdahale edememek. Bu kavramlar bence mutsuzluğun lokomotifleridir. Ben paranın KALICI bir mutluluk etkisi olmadığını düşünüyorum.


    Bu birazda "ivme" etkisi ile açıklanabilir.

    Yani ayda 1500 tl kazanan bir adam birden bire $1-2 milyon elde ederse oldukça farklı bir yaşama sahip olabilir, tamamen statü meselesi.

    Yani 0'dan 100'e çıkarken mi daha çok zevk alıyoruz, yoksa 100'den 200'e çıkarken mi? Tabiki de 0'dan 100'e çıkarken koltuğa daha fazla yapışırız çünkü "ivme" çok daha fazladır.

    Yani adam $2 milyon serveti , $4 milyon yapsa o kadar fark etmez mesela. Bir süre sonra zenginliği hazmedip alışıyor zaten. Ama yeni zengin olanlar öyle olmuyor işte, o yüzden toplumda sonradan görme diye bir kavram var, ama bence en çok zevk alanda onlar.




  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.