Dün Forum Bornova'daydım Ikea'dan almam gereken bir şeyler vardı akşam saatleri baya yoğundu alacaklarımı aldım çıktım ama gördüklerim karşısında dehşete düşmüş ardındanda bir o kadar hüzünlenmiştim.Arkadaş herkes bir kızın elinden tutmuş güzel yada çirkin herkes yanına birini almış geziyor oturuyor kahve içiyor yemek yiyor oturdum herkesi inceledim böyle bir duyguyu acaba ben yaşayabilecek miyim diye düşünürken 45 dk geçtiğini fark ettim o kadar özendim ki o insanlara söylenerek orayı terk ettim.Eve gelene kadar bu gördüklerimi düşündüm ya sırf bır kızla çıkmak için çıkan biri değilim gerçekten sevmem aşık olmam lazım belkide 24 yaşımızda ondan yalnızım ha yanlış anlamayın ben 10 yaşlarımdan beri evde yalnız büyüyen bir çocuktum yalnızlık bana koymaz ama sevmek sevilmek yaşamak istediğim bir duygu sizinde içinizi kararttım kusura bakmayın sadece paylaşmak istedim bu forumdaki çoğu kişi benim gibi yalnız olduğunu okuduğum kadarı ile biliyorum belki dertleşiriz dedim nedenlerini sorgularız
Öncelikli yapman gereken; Kendin ol ve seni ilgilendirmiyorsa başkalarını yargılama. Yalnızlık bazı insanlara göre güzeldir ve ancak ruh ikizini bulmadıkça bozulmamalıdır. Hatta ruh ikizin ile yalnız olunmalıdır. Bazıları da yalnız kalmak istemeyip yalnız kalır. Bu da alışkanlıklar ile alakalıdır. Alışkanlıkları değiştirirsen şuan ki halini de değiştirirsin. Bazıları ise kalabalık için de yalnızdır. Şuan konuşacak biri olduğu halde gerçek anlamda birlikte hissetmiyordur. son olarak da haklı olarak bazıları bulur sevdiğini, hayatı yaşar istediği gibi. Bu son kısım tabi ki çok az bulunur ortalıkta, çünkü onlar birbirleri ile meşguldür.
Umarım herkes istediği gruptaki insanların arasına katılır.