Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Yaş ilerledikçe yalnız ve asosyal olmak çok zor gelmeye başladı, herkeste öyle mi?

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
37
Cevap
2
Favori
3.577
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
12 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Evet beyler 20 yaşıma kadar bunu dert etmiyordum. pcye takılıyordum, ders kitap tv ıvır zıvır bireysel aktivitelerle bir şekilde avutuyordum kendimi. ne yapacağım sosyalliği arkadaşları diyordum. hatta çok da mutluydum lise günleri zaman bir şekilde geçiyordu, yalnız başıma bir şeyler yapmaktan hoşlanıyordum. arkadaşın sevgilin yok mu diye soran aileme ne yapacağım onları ben halimden memnunum diyordum, gerçekten de öyleydim yani.

    20 yaşından sonra işler değişti tek başıma kendimi ancak o kadar idare edebildim. 23-24 yaşına geldim tek bir arkadaşım yok, olanlarla da irtibatım kesildi yavaş yavaş. artık anladım ki insan sevmek sevilmek istiyor sosyal ortamı olsun istiyor. bu saatten sonra da olacağını sanmıyorum, berbat bir üni hayatım var bir kişiyi bile tanımıyorum zaten gittiğim de yok. bu hayat gerçekten çekilmez hale gelmeye başladı, önüm hiç parlak değil rezalet bir hayatım var ve değişecek gibi de görünmüyor. hiçbir konuda bir başarım yok hiçbir işte iyi değilim. elimden hiçbir iş gelmez. işin trajikomik tarafı da liseye kadar böyle değildim, tam tersiydim. hatta lisede bile bir nebze iyiydim, birkaç arkadaş vardı. ne olduysa liseden sonra oldu. hayata tutunacak tek bir dalım yok resmen ben böyle bir çöküş görmedim. eğitim hayatım iyi olsa bari ona tutunurdum ama o da yok, tam bir tembelim kendimi mahvettim. tam bir tipsize dönüştüm zaten o da ayrı bir dert, ergenken elim yüzüm daha düzgündü mutsuzluk beni çökertti. bi aynaya bakıyorum bir de eski fotoğraflarıma eski halim için neleri vermezdim... gören ne loser biri diyordur içinden eminim. ailem de benden bıkmıştır durmadan somurtan negatif enerji yayan başarısız bir adamı kim çocuğu olarak istesin..

    ne doğru düzgün işim ne ailem olacak ileride adım kadar eminim. bir umut yaşıyoruz işte...




    bu arada psikolojim hiç iyi değil hissediyorum yani. bir an çok mutluyum, planlar yapıyorum bunları uygularsam düzeleceğim en azından iyi bir iş güç sahibi olacğaım diyorum birkaç saat sonra ise dünyanın en mutsuz adamıyım. gün içinde duygu durumum çok değişiyor. son 4 5 yılda 1 hafta mutlu olduğumu hatırlamıyorum twitterda instagram insanların hayatlarına imreniyorum artık, eskiden kafayı takmazdım sosyal medyaya ama artık cidden büyük etki bırakıyor bende. bir de nerden rastladıysam bir kızı takip ediyorum yazdıklarını okudukca stalkladıkça etkilendim. aşk gibi değil sadece sohbet etmek arkadaş olmak isterdim yani onla. bu tip şeyleri forumda yazanları görünce ne mal insanlar var derdim şimdi aynı durumdayım. pc oyunları film dizi vesaire olmasa hepten kafayı yerim herhalde.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi birişeymidedi -- 20 Haziran 2018; 15:26:40 >







  • Herkeste öyle değil durum. Ama bahsettiğin durumu yaşayanlar olarak az sayılmayız. 20'li yaşlardan sonra ben de daha çok hissetmeye başladım. Dışarda samimi insanları görmek yalnızlığı daha fazla hissettiriyor. Dediğin durumu yaşamamak için instagramı sildim. Üniversite ise daha çok iç acıtıyor. Bu hayatı yaşamıyoruz ya da yaşamayı bilmiyoruz.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Sosyal medya hesaplarını sil. Sosyal medya insanı delirtir. Zaten hepsi sahte o sosyal medyada "mutlu" pozları falan. Kendi hayatını yaşa, insan dünyaya kendi başına gelir ve kendi başına da ölür. Sosyal çevre falan hepsi para tuzağı.
    Kendin kendine yetmelisin. Yoksa kafayı yersin.
    Edit imla



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Golden Unsullied -- 20 Haziran 2018; 15:46:23 >
    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • salih uçan S kullanıcısına yanıt
    @salih uçan

    vallahi kafayı yiyeceğim. adamların normal hayattaki sosyallikleri bir yana twitterda bile arkadaş ortamı kurup orada sanal bir ortam yaratıyorlar kendine. hatta reele bile taşıyorlar bunu. o kadar imreniyorum ki... ben kendimi twit atarken bile hayal edemiyorum, sadece takip ediyorum milleti. instagram da öyle. zaten tipsizin tekiyim, bu tiple senin neyine fotoğraf atmak espri kasmak geyik çevirmek... hayatı spec modunda takılıyorum. nereye kadar gidecek bilemiyorum bu ama bir gün bu hayata son vereceğim herhalde. beceremedim yani yapamadık normal insan gibi yaşamayı.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi birişeymidedi -- 20 Haziran 2018; 16:1:10 >
  • Hangi üni ? hangi bölümde ? Okuyorsunuz hocan

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: keremak35

    Hangi üni ? hangi bölümde ? Okuyorsunuz hocan
    tm'de 80-90 bin civarı dandik bir bölüm. daha fazla detaya girmeyim bu kadarı bile iç karartıcı. Zaten bu halde olmamın ana sebeplerinden biri de rezalet eğitim hayatım. Keşke kendimi adayabileceğim, tüm vaktimi alacak zor bir bölümde okuyabilseydim. beni hayata tutundururdu. ne yazık ki tembel işe yaramaz adamın tekiyim., azıcık ders çalışabilsem her şey farklı olurdu. bu bölümü bile bitiremeyebilirim çünkü nefret ediyorum, kitabi açınca çıldıracak gibi oluyorum.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: birişeymidedi

    tm'de 80-90 bin civarı dandik bir bölüm. daha fazla detaya girmeyim bu kadarı bile iç karartıcı. Zaten bu halde olmamın ana sebeplerinden biri de rezalet eğitim hayatım. Keşke kendimi adayabileceğim, tüm vaktimi alacak zor bir bölümde okuyabilseydim. beni hayata tutundururdu. ne yazık ki tembel işe yaramaz adamın tekiyim., azıcık ders çalışabilsem her şey farklı olurdu. bu bölümü bile bitiremeyebilirim çünkü nefret ediyorum, kitabi açınca çıldıracak gibi oluyorum.

    Alıntıları Göster
    Ben zor sayılabilecek bölümde okuyorum. Kendini yetersiz görme fikrinin bununla pek alakası yok. Yani okuduğum bölüm bıkkınlığı ve ara sıra dürten intihar duygusunu önlemiyor. Sen de kendi puanındakiler ortamında yalnızsın ben de.

    Aslında yetiştirilme biçimi ve aileyle ilgili olduğunu düşünüyorum ben. Şahsen aile güvenini hiç bir zaman arkamda hissetmedim. Çekirdekte güçlü olamayan toplumsalda nasıl mutlu olsun.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Kardeşim öncelikle pozitif düşünmeye gayret et hedefler belirle sana iyi gelicek aktivitilere katıl, kurs gibi falan okuldaki hayatında bir kaç arkadaşın vardır onlara takıl bilgisayarı falan bir süre bırak sosyal olmaya çalış.
  • %75 kendimi gördüm.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: koray6852

    Kardeşim öncelikle pozitif düşünmeye gayret et hedefler belirle sana iyi gelicek aktivitilere katıl, kurs gibi falan okuldaki hayatında bir kaç arkadaşın vardır onlara takıl bilgisayarı falan bir süre bırak sosyal olmaya çalış.
    Pozitif olmayı çok denedim, planlar kurdum hedefler belirledim ama nihayetinde kendimi kandırdığımı anladım. Neşesini kaybetmiş bir insan için dediğin çok zor. kimseyi de arayıp sormam 4-5 tane arkadaşım vardı çağırdıklarında gitmedim bir daha da aramaz oldular zaten. 2 yıldır arayan soran tek bir allahın kulu yok.

    Bu yaşıma kadar hiçbir işte çalışmadım elimden bir şey gelmez, benden ancak amele olur taşı, kaldır, bırak ancak bu kadar. bir insanın elinden hiç mi bir şey gelmez tek bir başarısımı olmaz ya. tamamen umutsuz vakayım. kurs murs işleri de çare değil yine yalnız olurum o sınıfta ortamda. ben insanlarla iletişim kurma arkadaş edinme yetimi kaybettim. herkese karşı soğuğum, hiçbir zaman muhabbet başlatan olmadım olmam da çok samimiyetsiz geliyor tanımadığın birinin yanına gidip sorular sorup konuşma başlatmak, kendimden tiksiniyorum gerçekten. hilkat garibesi gibi adamım aq yemin ediyorum dünyanın en boş insanı olabilirim, bu yaşıma geldim neyi bekliyorsam sanki ileride güzel şeyler olacakmış gibi.

    keşke şöyle 40-50 kişiye kadar bir bölümde okusaydım derse devamlılığın zorunlu olduğu. arkadaşlık doğal yollardan gelişirdi. sosyal fobisi anksiyetesi olan en mal adam bile samimi olamasa da en azından okul ortamında muhabbet ederdi insanlarla. o bile psikolojini diri tutardı. geçen sene hazırlanayım dedim sınava tekrardan ilk bir hafta bir şeyler yaptım sonra karamsarlığa düşüp elime bir kere bile kitap almadım. evde sınava tek başına hazırlanmak çok zor insanı yiyip bitiriyor. 2 kere girmiştim sınava zaten, çalışamayacağım belli mal gibi heveslenmiştim geçen sene, şimdi bunları yazarken kendime güldüm.

    zaten gururdan kibirden başarısızlığı kendime yedirememekten bu yaşıma kadar bir kere bile psikoloğa psikiyatriste filan gitmedim. aslında oraların müdavimi olmam lazdımdı bu depresyonla. hoş gitsem ne olacak onların bir şey bildiklerini düşünmüyorum o mesleğe saygım ve güvenim sıfır. belki şu kimyasallar filan bir işe yarar diye gururumu ayaklar altına alıp gitmeyi düşünüyorum son çare olarak.




  • Klasik olacak ama sanirim evlenme zamanın gelmis



    Dogru duzgun uni secmezsen ortamin mortamin olmaz uni hayati cok onemli is hayatinda nerden dost bulacaksin bende baba zoruyla b.k gibi bir yerde okuyorum seni anlıyorum

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: salih uçan

    Ben zor sayılabilecek bölümde okuyorum. Kendini yetersiz görme fikrinin bununla pek alakası yok. Yani okuduğum bölüm bıkkınlığı ve ara sıra dürten intihar duygusunu önlemiyor. Sen de kendi puanındakiler ortamında yalnızsın ben de.

    Aslında yetiştirilme biçimi ve aileyle ilgili olduğunu düşünüyorum ben. Şahsen aile güvenini hiç bir zaman arkamda hissetmedim. Çekirdekte güçlü olamayan toplumsalda nasıl mutlu olsun.

    Alıntıları Göster
    sen şuan elindenin değerini bilmiyorsun çünkü daha dibin dibini görmemişsin. beni anlayabilsen veya benim yerimde olsan haline şükredip sıkı sıkıya bağlanırdın o bölüme. ayrıca yanlış anlama lütfen, kendi beceriksizliğini ve hayat başarısızlığını ailene bağlama, her ne kadar sana karşı olan görevlerini yerine getirememiş olsalar bile. sonuçta hayatını değiştirebilme gücü senin elinde.

    benim ailem de 4 4 lük değildir ama onları mahcup ettiğim ve hayırlı bir evlat olamadığım için hatayı kendimde buluyorum. şuanki durumumdan da sorumlu tutmam kesinlikle, cahil gariban insanlar. benim bilincimin yarısında bile değiller onları niye mesul tutayım bu halimden.



    okul olayı benim bilinç altımda fazlaca yer etti o yüzden taktım ona ben. hayallerimi gerçekleştiremediğim için belki de, hep kendimi üstün gördüm, herkesi ve her şeyi küçümserim üstten bakarım. halbuki dandik okulda okuyup da hayatından memnun olanlar da var. ben de pekala öyle olabilirdim. mesela her sene başı kendimi motive edip derslere giderim ama kafayı yiyecek gibi olurum. sınıftaki aptalların soru soruşuna dünyanın en berbat esprilere gülüşüne bile takarım kafayı, içimden küfür ede ede ders arasını bekledim çıkmak için. onların vasatlığına sıradanlığına ayar oluyorum hayatta katlanamıyorum.




  • quote:

    Orijinalden alıntı: hamza5806

    Klasik olacak ama sanirim evlenme zamanın gelmis



    Dogru duzgun uni secmezsen ortamin mortamin olmaz uni hayati cok onemli is hayatinda nerden dost bulacaksin bende baba zoruyla b.k gibi bir yerde okuyorum seni anlıyorum
    Evlenme mi :d kardeşim okumadın galiba ne iş var ne başka bir şey. en son kızlarla lisede konuştum. lisede ve ortaokulda beni seven kızlara burun kıvırırdım herhalde şimdi beni görseler yüzüme iğrenerek bakarlar o kadar tipsiz oldum. stres sıkıntıdan şakaklar da açılmaya başladı bir de o dert çıktı. okulu bitirebileceğimi de sanmıyorum çünkü derslere çalışırken midem bulanıyor. yani gerçek anlamda midem bulanıp başım dönüyor. hem bitirsem ne olacak ki olabileceğim en üst şey memurluk. o kadar az kazanırsam vasat biriyle evlenirim, onu da istemem.




  • Kendimi gördüm.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: birişeymidedi

    Evlenme mi :d kardeşim okumadın galiba ne iş var ne başka bir şey. en son kızlarla lisede konuştum. lisede ve ortaokulda beni seven kızlara burun kıvırırdım herhalde şimdi beni görseler yüzüme iğrenerek bakarlar o kadar tipsiz oldum. stres sıkıntıdan şakaklar da açılmaya başladı bir de o dert çıktı. okulu bitirebileceğimi de sanmıyorum çünkü derslere çalışırken midem bulanıyor. yani gerçek anlamda midem bulanıp başım dönüyor. hem bitirsem ne olacak ki olabileceğim en üst şey memurluk. o kadar az kazanırsam vasat biriyle evlenirim, onu da istemem.

    Alıntıları Göster
    Sartlardan bahsetmiyorum tandigim bu bosluga dusen cogu kisi evlendi



    Evlenince is guc sorumluluk ev cocuk mocuk derken yıllarca kafani kaldirmadan calisip sorgulamiyorsun bu tarz seyleri

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >




  • Bence sizi hayata döndürecek kişiler anne babanız ve kendidiz. Anne babanız bir şey diyor mu ? Onlar ne yapıyor hayatlarında ? Kardeşiniz var mı ? Öncelikle farklı bir yerde yaşamaya başlayın değişikliği buradan başlatın. Para için burger king , MC Donalds a girin sonuçta lise mezunusunuz en az , burada rahatça çalışabilirsiniz.Konusmayi bilmeseniz bile buralarda sorun çıkacağını sanmıyorum. Onun dışında para biriktirin . İngilizce öğrenin , biriktirdiğiniz parayla yurtdışına çıkın . Böylece rahat bir nefes alırsınız . Ülkece zaten boğuk bir havanın içindeyiz . Baksanıza kedi köpek kesenler falan . Ülkenin insanıda kendisini iyi hissetmiyor tabi. Ben geçen yıl Ekim'de Paris e gitmiştim. Sürekli midesi bulanan biriyim sürekli stresliyim. Lakin Paris'e gitmek bana iyi gelmişti . Dışarı çıkıp bir şey yediğimde kendimi gayet rahat hissediyordum midem bulanmıyordu bu ülkedeki gibi .



    Yurtdışından geldikten sonra kendinize bir hedef belirleyin gerçekçi olsun . Spora başlayın , sağlıklı beslenin, su için . Dışarı çıkıp bisiklet sürün . Bakın bu forumda theologist nick'li birisi vardı . Etkinlikler düzenliyordu doğu ekspresi ile gezmek gibi . Buradan bile arkadaş edinebilirsiniz böyle etkinliklere katılarak. Gitmek zorunda olduğunuz (üniversite gibi) yerlerde arkadaş edinemiyorsanız grupları , etkinlikleri araştırıp katılın. Böylece sıfırdan hiç tanımadığınız insanlarla arkadaş olmaya başlayabilirsiniz.



    Güzel müzikler dinleyin . Size tavsiyem Frank Sinatra - September of my years albümünü dinlemeniz. Klasik müzik dinleyin .



    Bilgisayar başında çok vakit geciriyorsanız vaktinizi programlama veya c# gibi dilleri öğrenmeye ayırabilirsiniz.



    Önemli olan şey küçük bir cesaret sonrası gelecek zaten . Siz hiç bir şey yapmazsanız , önünüzede güzellikler gelmez.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • Evlilik güzeldir evlen bekar kaldığın gunleri aramassin evde seni bekleyen bir eşin ve çocuklar var olduğu nu düşün

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Psikolog'a git hocam. Durum daha da vahimleşmeden.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Oh be tek değilmişim ekleyin ist içi takilak

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: kayasaray

    Evlilik güzeldir evlen bekar kaldığın gunleri aramassin evde seni bekleyen bir eşin ve çocuklar var olduğu nu düşün
    Kardeşim iyi güzel diyorsunuz da dünyadan haberiniz yok galiba. ne para ne pul ne iş ne aş neyle evlenecen :d

    evlenmek için önce üniversiteyi bitiricen işe giricen sonra kızı bulucan. bu süreç basit değil.
    • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız