üniversite sınavı

sınava 78 gün kaldı. bitik haldeyim yoruldum. annem sürekli ev işlerinde yardım etmemi hatta direkt benim veya kız kardeşimin yapmasını istiyor. küçük kız kardeşim var onun ödevleriyle ilgilenmem isteniyor. sınavımın ciddiyetinde değiller. annem bizim zekamızı küçümseyerek konuşuyor. aşağılar gibi ifadeler kullanıyor, sürekli yüksek sesle konuşuyor. sınava çalışmaya çalışıyorum zatençok eksiğim var daha da zorlaştırıyor bu durum. annemin dediği cümleler resmen kafamın iç sesi oldu kendime inanmayıp güvenmemeye başladım. masa başına oturduğum zaman ağlama hissi geliyor.başaramayacak hissi geliyor. çalışınca diğer öğrendiğim şeyi unutuyorum gerçekten aptal olduğumu düşünmeye başladım. erkek arkadaşım var derece yaptı kendisi benim de öyle yapmamı istiyor ama yapamayacağım ve bu utandırıyor beni. başka şehir de kazandı ve ilişkimiz benim sınavı kazanıp kazanamama bağlı. herkesin bir beklentisi var ve resmen sırtımda yük oldu. her dakika kötü bir ruh halindeyim sürekli ağlayasım geliyor, ağlıyorum da. özellikle annemin laflarından sonra. çok sıkışmış hissediyorum kendimi. nasıl ders çalışacağımı, nasıl duymazlıktan geleceğimi, nasıl kendime güvenip ağlamayı keseceğimi bilmiyorum gerçekten.