TOPLUMSAL VE AHLAKSAL NORMLARIN SAÇMALIĞI

quote:

Orijinalden alıntı: nuclearbat

sorguladığın şeyi takdir etsem de bahsettiğin örnekler çok dramatize be abi. bahsettiğin yazılmış kurallar zaten ahlak kuralları değil anayasadır. ha adamın hırsızlığını gizli yapıp o ülkenin "adaletin"den paçayı yırtmasından sonra vicdan yapmaması da o adamın etik sistemiyle ilişkili. tamamen sanal bir olay bu. yani ahlak kurallarının bilimsel veriler gibi ne biliyim en basidinden su 100 derecede kaynar gibi kesin bir karşılığı yok ki. hırsızlık yanlıştır diye bir şey söylenemez o şekilde. kollektik yani toplumsal bir ahlak gelişmiştir bir toplumda, hırsızlık yapanı içerde barındırmamak gibi ve sen de o topluma kabul ettirmek için kendini yapmazsın o "ahlaksızlığı". adam o "ahlaksızlığı" yapmaya devam edip de hala toplumda kabul görüyorsa ya da derdi toplumda kabul görmek değil küçük küçük şirketciklere sahip olmaksa yapmaya devam edecektir. bu durum o kuralın saçma olduğunu göstermez.

ha toplumda kabul edilme kaygısı olabilir o endişe, din olabilir ya da tamamen anayasadır, devletle bozuşmak istemez adam onu bilmem. ben de bir müslüman olarak bu konuyu irdelerim. ahlak konusunu baya kuvvetli bir şekilde ilişkilendiriyorum din mevzusuyla. sosyal bi' alan ve bilimsel bir temele oturtmak biraz zor geliyor insanlara. olayı hesaplamak açısından değil de tam da bahsettiğin gibi makinalaşmaktan, materyalist gözükmekten korkulduğu için. müslüman olduğumu belirtmeme rağmen bazı konularda maddeci düşünmekten kaçınmam, bunun inancımla ters düştüğünü sanmıyorum.

bilinçaltı mevzuları var ayrıca, vicdan dediğimiz olaya etki ediyor ve insanlığın oluşumundan kimisi evrim desin kimisi yaratılış konu o değil, biyolojik anlamda değil ama sosyal anlamda evrilen kollektif bi' süperego var. nedir bu, çevrenin etkilediği ve insandaki devamlılık dürtüsününde katkıda bulunduğu bi durum. onun açıklaması uzun ama özet geçecek olursam, tarihten bu yana insan öldürmek, daha doğrusu bir masumu öldürmek anlamsız olduğu için, neslin devamı için tehlike arzettiğinden yahut başka bir çok sebepten yanlış görülmüştür ve toplum onu yıllarca geliştirerek bugün ahlaki bir sistem oluşturmuş olabilir. ama yine de insan öldürmenin yanlış olması rasyonel bi' dayanağa oturmuyo. bu vicdanın oluşmasındaki etkenleri say, sayısını 100e çıkart, belki bine, ama birisi çıkıp da ben o etkenlerden hiç birini önemsemiyorum diyerek cinayeti meşrulaştırabilir mi? sallıyorum kendi güvenliğimizi, sosyal düzeni düşündüğümüzden mi cinayet işlemiyoruz, adam bunu umursamıyor, o zaman o öldürebilir mi diyeceğiz?

çok uzattım da, toplumsal ve ahlaksal normlar saçmalıksa, özgürlük diyelim, o özgürlüğün sınırlarını ne çizsin?