Tom Clancy's Splinter Cell: Conviction İnceleme

                Conviction,
ilk duyurulduğunda bize genel olarak daha farklı bir Sam Fisher profili
sunuyordu: Saç-sakal birbirine karışmış halde, olabilediğince teknolojiden uzak
duran ve halkın içinde göze batmamaya çalışan bir Sam Fisher. Saç sakalın
karışık olmasıyla beraber, eski ve göze batmayan kıyafetler giyiyordu.
Teknolojik ekipmanı yoktu ve kendini gizlemek için telefon dahi taşımazken
halkın içinde bulunduğundan silah bile taşımamaya çalışıyordu. Yakın
saldırılara ve buna bağlı olarak kombo saldırı sistemine sahip olacağı,
çevredeki her şeyin dövüşürken bir silah gibi kullanılacağı vadediliyordu.
Bunların yerine daha çok böyle kırpılmış bir oyunla karşılaştı seriyi takip
edip, Conviction haberlerini okuyanlar. Vadedilen dövüş sistemi bir bakıma
Assassins’s Creed II’nin bazı özelliklerine denkti. Bunlardan bahsetmek
gerekirse: Yakın dövüşteki hareketlerin çeşitliliği, halkın içine karışarak
görünmez olmak, polis veya ajanlardan gizlenmek, gerektiği zaman da onları
sessizce öldürerek kayıplara karışmak ve daha serbest bir oyun tarzından
bahsediliyordu. Gölgelerin içine gizlenmek yerine, günün her saatinde
kalabalığın içinde kendini gizleyerek tek başına, kendi görevi hakkındaki
bilgileri edinerek ilerleme gibi bir sistem bekleniyordu ilk açıklamalardan
sonra.

                Onun yerine
saçı sakalı düzgün, temiz günlük kıyafetler giyen ve hikayenin ortasına
dalarak bir anda silahlı aksiyonla karşılaştık. İlk olarak gölge ve saklanmaya bağlı
gizlilik sistemine geri dönüldüğünü ama eski derinliğe sahip olmadığını fark
ettim. Son görüldüğümüz yerde seffaf bir şekilde o andaki izimiz kalıyor ve
oradan uzaklşarak düşmanımıza sürpriz yapabiliyoruz. Bana kalırsa bu özellik
çok iyi düşünülmüş ve oyuna renk katmış. Yakın dövüş sistemi ise ilk açıklanan
sistemin aksine çok basit bir sistem olmuş. Bölümlerde konuşturmamız gereken
düşmanları tutup sağa sola tek tuşla üç beş defa vurarak konuşturuyoruz ki bana
kalırsa bu özellik çok boş olmuş. Yani oyun arası sinematiklerinde sadece tek
tuşa basarak sonraki ekrana geçmek gibi olmuş. Tek eğlenceli yanı ise çevredeki
üç-dört eşyanın nasıl kırılıp yamulduğunu görmek olabilir.

                Teknolojik
olarak bana kalırsa yeterince gelişmiş araçlara sahibiz. Pompalı tüfekten
makinelilere; desert eagle’dan çeşitli patlayıcılra kadar seçebeileceğimiz bir
envantere sahibiz. İşin kötü tarafıysa bunlardan çoğunun ses çıkarıp anında
dikkat çekmesi ve düşmanların hepsini üstümüze toplaması. Susturuculu
silahların sayısı çok az olsa da bazı silahlar susturucu ile
geçiştirilebiliyor. Oyuna eklenen achievement sistemi sayesinde de silahları ve
senaryo haricinde zırhlarımızı geliştirebiliyoruz. Kullandığımız envai çeşit
zamazingo da aksiyonu bir adım ileri taşıyor. Kontrollerin ara sıra yarattığı
sorun da hoş olmayan durumlara sebebiyet verebiliyor.

İncelemenin devamı için tıklayınız