Büyük konuşmamak gerekmiş

Büyük konuşmamak gerekmiş. Hayatımı gözden geçirdiğimde ne kadar büyük konuştuğum şey varsa hepsini teker teker yapmaya başladım. Onca eleştirdiğim insan bu halimi görse bana neler derlerdi acaba?

İnsanları eleştirmeyi ve yargılamayı iyi öğrenmişim ama insanları anlamayı öğrenememişim. Aynı şeyler başıma gelince anladım ki hiçbir şey söylendiği kadar kolay olmuyormuş. Çok acımasız bir insandım, çevremdeki insanlara yaptıkları hataları yüzlerine vurmaktan hiç çekinmez, onlara neyin doğru olduğundan bahseder dururdum. Şimdi ise geldiğim noktada o insanlardan pek bir farkım kalmadı. Belki de bu kadar ahkam kesmek yerine onları anlamaya çalışsam, davranışlarının nedenlerini düşünsem aynı hataları yapmazdım. Şimdi ise geri dönüş yolu kalmadı. İnsanları yalancılıkla suçlarken en büyük yalancı oldum, insanları kötü alışkanlıklara sahip olmakla kötülerken aynı şeyleri yapar oldum, doğru olduğuna şüphesiz olduğum değerleri insanlara dikte ederken ve bunları yapmadıkları için onları suçlarken, şimdi ise onlar gibi davranmadığım için pişmanlık duyar oldum. İnsanları cahillikle itham ederken asıl cahilin kendim olduğunun farklına varamadım.

Bir şeyi yaşamadan nasıl bir deneyim olduğunu fark etmenin yolu var mı acaba? Neden hep sonradan aklım başıma gelir?

Anladım ki bu dünyada mükemmellik diye bir şey yok. Her insan yalan söylemeye, kötülük yapmaya mahkum. Çok iyi, kusursuz bir insan gibi davranmak kendime yaptığım bir kötülük. Diğerlerinden üstün bir insan gibi davranmanın bir anlamı yok zira bende herkes gibiyim. Artık fark ediyorum ki insanları yargılamadan önce çok iyi düşünmek gerekiyor, belki de hiç yargılamamak gerek. Daha fazla tükürdüğümü yalamak istemiyorum.

Olgunlaşmanın bence en büyük adımlarından biri empati hocam seni tebrik ederim. Taşıması kolay değildir ama. Yabancıların sevdiğim bir lafı var "botlarımın içinde 50 mil yürümeden beni yargılama" Başkalarının kişisel alanına girerken bu kadar rahat, bu kadar gaddar davranan başka bir millet görmedim. Gerçi bizimkiler neyin ne olduğunu çok iyi biliyorlar da işlerine gelmiyor kolaya kaçıyorlar.

Zamanın birinde birisi bana şu düşünce kalıbını benimsememi önermişti: "Ne yapıyorsam, kendime yapıyorum". O zaman bu ifade benim çok ilgimi çekmemişti ama aklımda kalmıştı. Sonradan hep gördüm ki, tamamen doğru. Başlık anlatımı bana bunu çağrıştırdı.

özet yoksa okumam

savul hocam.