Eskiden felsefeyi yolda şimdi ise insanda buluyorum

Konu gene imkansızlıklar.Bir şeylerin kazanımı diğer şeyleri kaybı

Fakat bu kayıp total bir kayıp değil,yolda sadece bir tercih değil

Artık aslında neyin iyi olduğu neyin anlamlı olduğu hakkında net bir fikrim var

O yüzden nihilizm buyurganlığı yapanlara,yolun sonuna geldiği sanan bir takım insanlara gülüyorum.Evet nihilizmden fersah fersah uzakta olup onun hakkında toptan,net çizgilerle konuşan,nihilizmin nasıl olması gerektiğinin formülünü veren ''düşünce'' tarifi veren aşçılar da gizli nihilistlerdir

Kayıp kayıp olduğu için kazanabiliyorsun.Gerçek bir umut olmasa bile o halin ıslak rüyası için bile denemek ister insan

Deneyip toz olmanın,büyük dao yolunda yanmanın umutsuzluğundan yeğdir.Biz zaten tozuz ki.Yaşayan tozlar.Sönen ateşler.Ne diye korkuyoruz ki.Korkunun negatifi anlamsızlık.Ama kafamızı çevirdiğimizde etrafımızdaki şeylere hepsi de çok anlamlı gözüküyor.İstediğin kadar kendine şeyleri yalan ve önemsiz olduğunu söyle.Gerçekten böyle düşünemeyenler için bu sadece geçici bir uyuşturucu.İnsan doğası böyle bir şey.Uyuşanlar,uyananlar,acı çekenler,öylece yaşayabilenler

Ya içindeki orantısız renkli dünya yaşatır,ya da takıntıların ve korkuların.Ya da başka bir şeyler.Tatmin olmak gibi mesela

Felsefeyi insanda bulmanın ilk emareleri demek, o insanın sorgulamaya başladığı demektir. Bu iyi birşeydir. Ama kafada saç kalmaz  

Sözlüklerdeki tanımlı felsefe ile değil benim felsefeye nasıl baktığımla alakalı olay

Ben insanlarda ne gördüğümü anımsamıyorum bile. Çoğu insan gündelik ekmeği için yaşıyor neredeyse.