Takıntılar hayatımı mahvetti

Sürekli geçmişe takılmak, anı yaşayamamak ve pişmanliklar kafamda dolanip duruyor. Bakiyorum cevreme insanlar herseyi oldugu gibi yasiyorlar ve kabullenmisler. Gecmiste yasadigim travmalar, hatalar ve umutsuzluk mahvediyor. Parayi kafaya takmak fobisi hele ki parasiz kalma korkusu, harcamaya elim gitmiyor. Akan hayatim an itibariyle durdu. Disaridaki dunya yalan, dolan ve entrika uzerine kurulu bir sistem var. Ozellikle ikili iliskilerde kimseye guvenemiyorum ve olani oldugu gibi konusamiyorum. Son olarak eskiden askeri personeldim, agir psikolojik travma yasadim istifa etmek mecburiyetinde bulundum bunyem kaldirmadi hem bedenen 57 kg ya dustum hemde zihinsel acidan. Hayat benim icin durdu, gercekleri kabul edemiyorum normalde de pesimist bir insandim ama eskisinden daha kotuyum. Cabaliyorum biseyler yapayim edeyim diyorum hep aksilikler engeller sorunlar karsima cikiyor. Bir B planim vardi fakat tutmadi ve C planim yok.

Disaridaki dunyayi da askeri ortam gibi sandim fakat yanilmisim. Herkes kendi tantanasinda ve pokerface takiliyor. Bilmiyorum belki ben cok takiyorum hayati ama kasada hesap oderken bile dalip gidiyorum uzaklara kadin ikaz etmese hesabi odemeyi unutacagim. Paxil ilaci verdi dr fakat biraktim kullaninca dusunme yetimi kaybediyorum zombiye donusuyorum. Mucadele etmekten yildim ugrasmaktan hedeflere ulasamamaktan. Bu meslegi yaparken nuksetti hastalik iyice ben kacip kurtulunca oradan bitecek sandim hersey dert tasa ama bitmedi. Konfor alanindan evden cikinca disariya icimde bir bosluk olusuyor orada rutbeliyken disarida hicsin koca bir hic. Herseye yeniden baslarim duzenimi kurarim dedim fakat battikca batiyorum kafami hicbirseye veremiyorum dusuncelerde boguluyorum. Zamanin insani, populer kulturun kolesi ve asosyal oldugumdan mi bilemiyorum. Disaridaki insanlari gorunce bu illet iyice nuksediyor asagilik kompleksi ve kaybolmusluk zirve yapiyor. Intihar edemedim iman korkusundan dolayi disaridaki dunyada hersey zamanla oluyor ivedi degil. Bekle bekle sabir sabir artik tahammulum kalmadi napacagim bilmiyorum. Kpss den de umudum kalmadi, bosa kurek cekiyormus hissediyorum.

Disarida aranan adam olmalisin. Pisman olacaksin, herseye yeniden baslayacaksin... bu sozler yankilanip duruyor beynimde. Gecmisi silmek cok zor, insan herseyden kaciyor ama gecmisinden kacamiyor. 3 yil omurden omur gitti napacagim bilmiyorum.

 Geçmişin arkasına sığınmak insanın bir müddet “ben gelecek” için yaşamayacağım demesini getirir.

Bu soz gelecek icin yasamamak tam degil, gelecegi neden sonuc baglaminda goruyorum. Asgari ucrete talim etmis bir zavalli geliyor aklima, su bu olmadi diyelim kalakaldim. Ne kendi ayaklari uzerinde durabilen bir yetiskin olabilirsin ne de bagimsiz hayata kavusabilirsin.

Disarida aranan adam olma lafi o an belki degersizdi gozumde ama disariya cikip sosyal hayata girince onemini goruyorsun. Disarida isim hazir olsayi bunlar olmayacakti. 71 puanim vardi suresi gecti kg dan elendim vesaire simdi tekrar basla herseye. Ne sosyal cevren ne sayginligin ne sosyal hayatin ne de gundelik yasamin kaliyor. Sevmesende sevsende iyi kotu bir yasantim varmis simdi takili kalmis bir saat gibiyim. Disariya cikinca basliyor sorunlar ve kusurlarim goz onune gelmeye. Ilaclari kullansan beynin uyusur odaklanamiyorsun hersey zamana bagli disarida hemen olmuyor. Iste o beklemek sabretmek tahammul ben sinir hastasi olmus cikmisim. Ac degilim acikta degilim ailemle beraberim ama disari cikinca topluma karisinca yasanmisliklar kaybedilmislikler aklima geliyor. Gelir isimi bulur, duzenimi kurar ve ekonomik bagimsizligimi saglarim diye dusunuyordum anneme yuk olmam diye fakat olmadi. Bir emir yazilir hemen gorev icabi yapilir kurs alirsin sertifika alirsin 1-3 haftalik vs. gibi dusun fakat disaridaki hayatta oyle olmuyor. Yas ilerliyor zaman ilerliyor disarida hayat duzeni var hayat ilerliyor teker donuyor bense camdan bakiyorum icine dahil olamiyorum seyirciyim... karisinca insanlar arasina basliyor zihnimdeki bir yere ait olamama korkusu. Sinirlerim bozuluyor aglamaya basliyorum, gecmisimdeki maddi sikintilar geliyor aklima garsonluk yaptigim fastfoodlarda calistigim karin tokluguna yasamaya calistigim gunler geliyor benim etim budum neymis diyorum kiziyorum kendime kafama silah dayayip siksaydim da girmeseydim keske bu yola. DEHB bendeki sorun buymus ama farkina varamamisim gecmiste, ritalin alinca rahatliyorum.

Karakter boyle bisey iste herkes herseyinden vazgecer, siler veya unutur. Ama karakterinin ezilmesi, gozunde yerlerde surunmesi ve yokolmasi kadar elzem,lanet bir durum yok. Birseyler yapayim diyorsun spordur, aktivite, hobi, dizi vesaire yok yok hepsi bos geliyor. Icimde bir bosluk var sanki. Ne gelecek goruyorsun ne bastan baslayacak guc goruyorsun.