Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı Özel
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Hayat ellerimden kayıp gidiyor

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Bu Konudaki Kullanıcılar:
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
8
Cevap
0
Favori
500
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
0 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Huzurlu veya mutlu olabildiğim bir saniye bile yok. Hayatım tamamen her şeyi düşünmekle, en ufak şeylere moral bozmakla geçiyor. Çevremden ve arkadaşlarımdan nefret ediyorum sürekli. Anlayamıyorum insanlar nasıl bu kadar rahat olabilirken ben bir saniye bile rahat olamıyorum. Hiçbir şekilde eğlenemiyorum, hiçbir şeyden keyif alamıyorum, gülsem bile içten gülemiyorum. Yaşım daha 21; ama o kadar yaşlanmış hissediyorum ki anlatamam. Çevremdeki insanlar gülüp eğlenirken, ben de onları kıskanarak ben niye mutlu olamıyorum diye kendime acı çektiriyorum. Çevremde çok denebilecek insan var ama sanki varla yok arasında gibiler. Sanki bana sadece işleri düştükleri, dertleri oldukları zaman geliyorlar gibi ama benim bir derdimde paylaşabileceğim hiç kimsem yok. Coronavirüs yüzünden zaten evdeyim evden de bunaldım, tek başıma kafamı dinleyemiyorum falan. Ani ruh değişimleri yaşamaktan sıkıldım, eğlenmem gereken yerde bile düşüncelere kapılıp sürekli huzursuz olmaktan sıkıldım. Psikiyatri, psikolog hepsine gittim ilaç kullandım ama hiçbir işe yaramadı. Yani ne olması gerekiyor benim az da olsa huzurlu, rahat hissedebilmem için ölmem mi gerekiyor. Eğer çözüm ölümse artık ciddi ciddi düşünüyorum. Çünkü hayatım bir film senaryosu gibi elimden kayıp gidiyor ve ben sadece mutlu olanları uzaktan izliyorum.







  • bir uzmanla konuşmalısın
    umarım geçer bu yaşadıkların
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Gereon Rath

    bir uzmanla konuşmalısın
    umarım geçer bu yaşadıkların
    Konuştum ama okul sebebiyle Erzurumda olduğum için doktorların pekte umurunda değildi açıkcası.
  • aklıma gelen ilk şarkı
  • birebir aynı durumdayız
    tek farkımız benim çevremde kimse yok
  • quote:

    Orijinalden alıntı: FollowTheLight

    birebir aynı durumdayız
    tek farkımız benim çevremde kimse yok
    Benim var da ne oluyor hocam? Olmasalar daha iyi açıkcası, sizi kötü hissettirmekten başka bir şey yapmıyorlar
  • hocam, bir benim gibi yalnız kalsan, o zaman anlarsın işte ne kadar daha kötü oluyor
    senin durumunu %100 anlıyorum diyeyim sana, hani lafın gelişi bir anlama değil, emin ol TAMAMEN anlıyorum, birebir yaşıyorum çünkü
    fakat eğer ki bu çevrendeki arkadaşların azcık kafa dengi ve seni arayıp soran, zor zamanlarında yanında olabilecek arkadaşlarınsa
    bunların hiç olmadığını düşün. Evde bunaldığında alo diyip dışarı çıkabileceğin kimsenin olmadığını düşün
    Sıkıldığında arayıp naber lan diyebilecek samimiyette kimseye sahip olmadığını düşün
    Tek başına çıkıp sıkılacağın için sokağa bile çıkmak istemeyeceğin bir durumda olduğunu düşün
    işte bu benim. Biliyorum, benim mallığım. Kendi hatam. Fakat zaten psikolojin bozuksa bunun üzerinede yalnızsan bildiğin felç oluyorsun
    depresyonun x2 artıyor diyeyim sana
    • 
Sayfa: 1

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız