Hiç doğaüstü paranormal olay yaşadınız mı

?

Tanrı inancım yok ama metafiziği reddetmiyorum, edemiyorum çünkü paranormal olay yaşadım. Ben 7 yaşıma kadar anneannemde büyüdüm. Annem ve babam çalıştıkları için. Ne kadar saçma di mi? Neyse, o zamanlar internet bilgisayar falan yok. Çocukların deli gibi sokakta oynadığı zamanlar. Öğlen dışarı çıkılır, sabahtan akşama kadar tabanı yanmış it gibi koşulur, akşam ezanıyla eve girilir. Aynı zamanda öyle de bir zaman ki, kimse çocuğunu merak etmez. O kadar güven dolu bir ortam.

Yine bir akşam arka mahalleden samimi bir arkadaşımla oynuyoruz. Ezan okundu ama biz hadi az daha oynayalım dedik. Tek katlı bir evin inşaatı var, oraya tırmanıp aşağıdaki kuma atlıyoruz falan. Ezanın üzerinden bir saat geçip de hava tamamen kaararıp, ortada kimse kalmayınca dedik yeter bu kadar eve gidelim, zaten azar işiteceğiz. O evine ben de evime doğru yollandık. Bizim ev cadde üstü. Oynadığımız sokak caddeye çıkıyor zaten. O sokağı yürüyüp, caddeye çıkıp, sola dönücem, o bloğun sonunda köşedeki ev bizimki. Caddeye çıkan sokakta yürüyorum. Herşey sıradan ve normal. Akşam yemeği zamanı olduğundan 1 kişi gördüm sadece. Evde işiteceğim azarı düşünüyorum.

O dalgınlıkla caddeye ulaştım, tam sola döndüm bir adım attım, bizim evin önünde tam köşedeki aydınlatma lambasının altında, iki ayağı kaldırımda, iki ayağı caddede, attan biraz daha küçük siyah bir köpek duruyor. Şu an bile tüylerim diken diken oldu. Attan biraz daha küçük yani. Bana yan dönmüş ama bana bakıyor. Sonradan köpek cinslerini tanıyınca anladım doberman olduğunu. Tabii dobermanın gerçek olamayacak kadar büyük ve kaslısı. Kafası bizim evin balkonunun hizasında. 4-5 saniye öylece kalakaldım. Köpek hiç hareket etmiyor ama birdenbire üzerime koşacak gibi duruyor. Zaten koşsa yanıma gelmesi 3 saniye. Yavaşça attığım o bir adımı geri aldım. Köpeğe bakıyorum hala. Yana doğru bir adım attım, sonra başladım geldiğim sokaktan geriye doğru koşmaya.

Ne yapacağımı bilmiyorum. Bakkala doğru koştum ama bakkal kapalı. Sokakta kimse yok. Bi yandan da arkama bakıyorum geliyor mu diye ama yok gelmiyor. Ev köşede olduğu için diğer sokağa geçsem bile beni görebileceği bir yerde duruyor. Aklıma evin banyo penceresinden girmek geldi ama o araya girmek için de caminin tuvaletinden atlamak gerekiyor, caminin arkasında da tabut falan duruyo genelde o yüzden oraya da gidemiyorum. Bizim eve giden ve caddeye çıkan sokağı denemekten başka yol yok ama o sokaktan yolun başına nasıl bakıcam onu düşünüyorum. Kafayı çıkarırsam beni görebilir ama başka yol da yok.

İki evin birbirine çok yakın olduğu bir aralık var bizim eve en yakından gidebileceğim geçiş ora. Oraya girdim, kafayı caddeye doğru uzattım köpek yok. Az beklim dedim bu arada arkaya da bakıyorum sürekli. 1-2 dakika sonra gidersem anca böyle giderim dedim eve doğru depar attım. 15-20 saniyede kapıdayım, köpeğin durduğu yere de 10 metre mesafedeyim ama kalbim ağzımda atıyor resmen. O kapı neyseki hiç kapalı olmaz. Direk girdim birinci katta oturuyoruz zaten zili çaldım, kapı açıldı, azarlar yendi, yemeğimi yedim ama olayı anneannemle teyzeme anlatmadım. Hem bahane uydurdum sanacaklardı, hem de eve geç gelirsen böyle olur minvalinde bir ton laf edeceklerdi. Yemeğimi yedim ama işin kötü tarafı yattığımız odanın penceresi tam o aydınlatma lambasının önünde. Yattım ama hep bekliyorumki o pencereden karanlık bir köpek silüeti geçecek. Bayağı bi tırstım uzun zaman neyse ki bir sene sonra anne babamın yanına taşındım.

Ben öyle halüsinasyon gören, kafası gidip gelen bir tip değilim. O köpek belki gerçek de değildi ama oradaydı. İşin çok daha ilginç kısmı bu değil. 2 yıl önce takıldığım bir yabancı forumda, benzer bir konuda nickinden, yazı renginden bayan olduğu belli bir kullanıcı tek cümleyle "büyük siyah bir köpek gördüm" yazmış. Kadına bir kaç kere özel mesaj attım ama bana hiç dönmedi.

8

Bir tanesini anlat hocam