Hellblade: Senua's Sacrifice (2017) [PC ANA KONU]

Ara ara oynayarak tam iki ay gibi bir sürede bitirdim ki hiç huyum değildir. Ancak gerek bulmacalar olsun gerek oynanıştaki diğer hantallıklar olsun arada girip bir kaç saat oynamaktan öteye götüremedim. Yalnız bitirdikten ve kısa filmi de izledikten sonra şunu söyleyebilirim ki senaryo olarak ve dar bütçeye karşılık teknik olarak da müthiş bir emek var. Zaten oyunun en sevdiğim kısımları ara videolarıydı, savaşların tekdüzeliği bir de etrafta harfler aramak bir süre sonra acayip boğuyor. Bu tarz oyunlarda - İlk aklıma gelen örneklerden biri Evil Within - keşke şöyle animasyon çizgi dizisi falan olsaydı diyorum. Çünkü bir taraftan hikayeyi ölümüne merak ediyorsunuz ancak diğer taraftan da oyun oynanmayacak kadar kötü dizayn edilmiş oluyor.

Tek oturuşta 7 saate yakın bir sürede bitirdim. Oynanış biraz tek düze, mekanikler az olsa da, oyunu çok sevdim. 6-7 saatlik mükemmel bir deneyim yaşattı oyun bana. Ara sahnelerin, görüntülerin, seslerin kalitesi zaten tartışılmaz. Oyunun her anında hikaye anlatılmaya devam ediyor ve gördüğünüz her kısmın aslında buz dağının görünen kısmı olduğunu anlıyorsunuz. Bunu oyunu 1 saat oynayıp bırakanlar için söylüyorum. Hikayenin aşk, mitler, psikolojik sorunlar ve aile ilişkileri gibi şeylerin hepsine aynı anda değinmesi çok cesur geldi. Bir oyunda anlatılması çok zor olacak ağırlıkta bir hikayeyi yapılabilecek en iyi şekilde aktarmışlar. Uzun bir süre oynadıktan sonra "tamam yine mi aynı bulmacayı çözecez?" dediğim kısımlar oldu. Oyun genelde yürü, aynı tür bulmacaları çöz ve birazda olsa çeşitliliğini koruyan ama mekanikleri değişmeyen düşmanlarla savaş şeklinde ilerliyor. Bu oyun için bir eksi olsa dahi ben oynarken hikaye açılsın ve bir ara sahne daha izleyeyim, biraz daha şey öğreneyim gibi düşüncelerle hiç sıkılmadan devam ettim. Oyunun sonu havada kalmamış bence, hemen hemen her şeyi açıklamışlar. Sadece kafanızda gerçek mi değil mi sorusu kalıyor. Oyunun yapımcılarının koyduğu videoyu izleyince o soru da kalkıyor. Oyun beni karaktere çok iyi bağladı. Öyle ki karakter kendi psikolojik sorunlarıyla baş edip yorgun düşerken yada gerilirken aynı hisleri siz de yaşıyorsunuz. Tabii bu kimine rahatsız edici veya yorucu gelebilir.
Karakterimiz çoğu kahraman gibi çok güçlü olmadığını, korktuğunu ve bazen yenik düşüp vazgeçmeyi düşündüğünü bilmekte çok hoşuma gitti.
Dövüş sistemine de hemen değineyim. Dövüş sistemi başarılı, tek sıkıntısı tek bir dövüş sisteminin olması. Oyunun sonlarına doğru çok fazla düşmanla mücadele ettiğimiz kısımlarda, o duyduğumuz müzik ve karakterimizin hırsını hissetmemiz ile dövüş bana çok keyifli geldi. Boss dövüşlerinde sadece ilizyon tanrısı ile dövüştüğümüz kısım çok iyiydi. Gerisinde pek bir numara yoktu.

Artıları: Başarılı bir hikaye ve çok başarılı bir hikaye anlatımı. Grafikler, sesler, müzikler. İyi yazılmış ve içi doldurulmuş bir karakter.
Eksileri: Bulmaca ve dövüş mekaniklerinin yavanlığı ve oynanışın tekrar etmesi.