Hayat çok bunaltıcı değil mi ?

Jim carreyin bir lafı vardı:Umarım birgün herkes zengin ve ünlü olur ve aradıkları şeyin bu olmadığını anlar diye.Hayatta Yaratıcısını tanımayıp ona ibadetle dua ile teşekkür etmesini bilmeyip heva ve hevesinin peşinde koşupta mutluluğa eren yoktur,erdiğini sanan vardır

Kurallar dostum kurallar.Bu insanoğlunu tatmin etmek imkansız gibi bir şeydir.Çok değişik varlıklarız.Herkes der değil mi şunu yapayım, bunum olsun diye.Ama istediği şeyleri yaptıktan sonra bile kalıcı bir mutluluk elde edemez.Çünkü kalıcı mutluluk yoktur Mutluluk, mutsuzluk, arzular, heyecanlar hepsi beynimizdeki basit kimyasal olaylardan ibaret.Dopamin ve diğer nörotransmitterler hakkında araştırma yaparsanız bunların insan yaşamının temelini oluşturduğunu görürsünüz.Bu kimyasallar sabit değildir.Seviyeleri şartlara ve duruma bağlı olarak sürekli iner çıkar.Bir insan her şeye sahip olsa, her şeyi yapmış olsa bile elde ettiği mutluluk ve tatmin duygusu sonsuz olmaz ki sürekli mutlu olmak sağlığa zarar verir.Bu kimyasallar aşırı miktarda salgılanırsa beynin işleyişi bozulur.Bir süre sonra hiçbir şeyden zevk alamayan birine dönüşürsün.Bal yiyen baldan usanır demişler.İmzamdaki adamın her şeyi vardı ama intihar etti.Bunun daha tonla örneği var.Yani demek istediği şey şu : Hayat tekdüze değildir.Mutluluk gibi mutsuzluk da gereklidir.Hayat ne saf siyah ne de saf beyazdır.İnersin çıkarsın, inersin çıkarsın.Her şey gelir geçer.Bugün hayattan bıkarsın, yarın ise içinde bir yaşama sevinci açığa çıkar.Bilemezsin... Tatminsizlik ve sıradanlaşma için ise benim bulduğum tek çözüm kabullenmektir.Çünkü doğanın kanunu böyle.Kanaat etmeyi bilmek gerek.Elindekilerin kıymetini bilmek gerek.Mutlu olmak insanın içindedir.Öyle çok uçuk şeylere ihtiyacınız yok.Ben mutsuz olunca benliğimin dışına çıkar ve kendime uzaktan bakarım ve şöyle derim : Dopamin seviyem düştü ve bir süre sonra tekrar yükselecek.Basit.... Her şey kimyasal olaylardan ibaret.Yaşam bu şekilde.Kabullenmekten başka bir çare yok.