Bu psikoloji nasıl düzelecek arkadaş!?

Bir insan düşünün ki yaptığı bir hata yüzünden tam 14 senedir ağır depresyon, anksiyete ve OKB ile boğuşuyor. Yaşı 30 olmasına rağmen hayat tecrübesi sıfıra yakın, hala kendi ayakları üstünde duramıyor ve ailesine bağlı yaşıyor, şimdiye kadar hiç sosyal çevresi ve kız arkadaşı olmamış hiçbir işten anlamıyor, ailesi elinden geldiğince her türlü imkanı ona sunmasına rağmen o gidip istemeden de olsa en yanlış yolları seçiyor, onu hayata bağlayan hiçbir şey yok ve bu yaşta hala ailesiyle umutla umutsuzluk arasında yaşıyor. Tabi bununla beraber özgüveni de yıllardır diplerde ve hiçbir hayali yok. İnanın ne yapacağımı bilmiyorum denemediğim yol kalmadı gitmediğim doktor kalmadı ve sanki herkes bir şekilde tutunmuş da en kötü durumda olan benmişim gibi hissediyorum. Ve en çok da sürekli şunu merak ediyorum acaba zamanında o yolu değil de diğer yolu seçseydim yine bu şekilde sancılı ve sıkıntılı mı olurdum? Lütfen tecrübeli ve bilgili insanlar bana bir yol göstersinler gidecek hiçbir yerim yok.

23 yaşındaki halinim

Peki sorması ayıp hayatını nasıl idame ettiriyorsun ne yapıyorsun?

İş yok piyasa berbat ve olsa bile haftanın altı günü eşek gibi çalışmayı bünyem artık kaldırmıyor

Kardeşim güzel diyosun da isim yok çalışmıyorum sadece işsizlik maaşı alıyorum o dediğin anca iyi bir işin ve gelirin olduğu zaman olur aslında bir erkek en geç 25 yaşında aileden uzakta kendi evine çıkması gerekir düzenini kurması gerekir ama maalesef çoğu gencin böyle bir fırsatı olmuyor ben otuz yaşına geldim üni dışında hiçbir zaman tek başına kalmadim şimdi memur olsam kazansam bile acaba diyorum nasıl alisacam birdenbire tek başına diye. Keşke olay sadece bununla bitse ama bir sürü sakat var düşün ki bir tercih bütün hayatını altüst ediyor ve değiştirebilmek için nerdeyse mucize gerekiyor amiyane tabirle kaportanin komple değişmesi lazım

+1

kole gibi calisiyorsun gercekten, evde oturup kafayi yedigim zamanlari dusundugumde bu opsiyon cok cok daha mantikli

sosyal cevre + ise girmek..

p.s. insanin dogasinda kolelik var herhalde :/

kölelik birazda bi çok düşünülmesi gereken şeyin, başkası tarafından düşünülmesini istemek. tembellik de denebilir.

Merhaba

Öncelikle öz saygı kazanman lazım ardından özgüven

Konfor alanından çıkman gerekiyor.

Mesela hep en yanlışı seçerim diyerek kendine haksızlık ediyorsun hepimiz hata yapabiliriz her insan yapabilir önemli olan bunlardan ders çıkartıp tekrarlamamak.

Özsaygı çok önemli kendinin değerli bir insan olduğuna inanman lazım.

Niye hayatım alt üst olur diye korkuyorsun ki nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha güzel olmadığını ?

Farklı bir şehirde tek başına yaşamak bu hayatta yapılavilecek en güzel şeylerden birisi ilk başlarda yalnızlık seni korkutacak ürkütecek bir süre sonra kendini tanımaya başlayacaksın yeri gelecek tek başına ağlayacaksın ama o raddeden sonra artık çok farklı bir insan olacaksın kendine saygısı olan özgüveni olan biri

18 yaşından sonra normal bir hayatım olmadı. Lisede yaptığım hatadan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadi. O olaydan sonra sağlıklı düşünme yetimi kaybettim. Dengemi şaşırdım. Normalde bir insan acı çektikçe tecrübe kazanır olgunlaşır ama acılar beni daha sinirli, zayıf ve huysuz bir insan haline getirdi. İnsanın en kritik yaşları yirmili yaşlardir. Genelde bu yaşlarda yapılanlar ileriki halimizi belirler. Ama benimki bomboş geçince çok toy kaldım dışarı çıktığımda bile ter basıyor. İnan ne kadar anlatsam da bazı durumları birebir yaşamak gerekiyor. Keşke bir tedavi olsa da hafızamı kaybetsem diyorum durum o raddeye geldi artık.

Psikiyatriye görünmelisin İnan gerçekten faydasını görürsün.

Bak kendini sevmeyi öğrendikten sonra özsaygı kazandıktan sonra hayat çok keyifli oluyor.

Çok özel değilse lisede ne gibi bir hata yaptınız

Sırf düz liseye gitmiim diye bı de PC merakindan dolayı meslek lisesine gittim ama bin pişman oldum ondan sonra dengemi kaybettim 13 senedir her şey üst üste geldi bir baltaya sap olamadık her şey bı yana o kadar meslek lisesi okumama rağmen bir mesleğim yok şimdi napacagimi şaşırmış durumdayım

Kendinize karşı çok kırıcı konuşuyorsunuz bir yerden çalışmaya başlayın hayatta hiçbir şey için geç değil.

Satış danışmanı olarak başlayıp şube müdürü olan kişiler var. Kendinize güvenin inanın birşeyler başarırsınız tabi psikiyatrik destek şart.

Hangi bölüm mezunusunuz

Kamu yönetimi mezunuyum ne özelde ne de kamuda bir karşılığı yok. O verdiğiniz örnek doğru ama Türkiye'de çalışma saatleri çok yüksek ve insanlar emeklerinin karşılığını alamıyor. Yıllardır her şey üst üste gelince zihnen çok yoruldum ve artık bir an önce rahat etmek istiyorum bir şey öğrenirken çok zorlanıyorum. İlgimi çeken nerdeyse hiçbir alan yok PC teknik kurslarına basvurdum onlardan da bir şey çıkmadı. Ben ilerde iyi yerlere gelemeyeceğimi biliyordum ama bu işin bu kadar uzun ve sancılı olması beni çok zorluyor. Kesinlikle normal şeyler yaşadığımı düşünmüyorum.

Bir an önce rahat etmek diye bir şey yok malesef hocam hayat sürekli bir mücadele koşuşturma

Bende aynı durumdayım halkla ilişkiler ve reklamcılık mezunuyum. 29 yaşındayım aile yanındayım bazı hatalar insanın hayatına bedel oluyor. Sana tavsiyem doktordan akineton yazdır çok iyi geliyor ve unutuyorsun geçmişini. İlaç sakinleştirici etkisi gösteriyor,rahatlatıyor. Hayat bir mücadele kardeşim sabır et ve kovala. Bende senin gibi çok düşünüyorum geçmişi takıyorum ama elden ne gelir ?