Benim için önemli unsurların hepsine sahip sağolsun. -Küçük -Flac çalabiliyor -Şarkıları klasör şeklinde görebiliyorum -Ses kalitesi gayet iyi -Arttırılabilir hafıza
Oh miss. Minik kıskansın
quote:
Orijinalden alıntı: Siyah Nur
quote:
Orijinalden alıntı: MinikYas
ee napalım.
?
Ağaca çık.
@nasozby: Öyledir o gavur cihazı, kıymetini bil
3. kez cavap yazmaya çalışıyorum.
Flac çalabilmesi, minik olması, hafıza kartı desteği, dosyaları klasörlemesi, ses kalitesi... Clip candır kısaca.
quote:
Orijinalden alıntı: nasozby
Benim için önemli unsurların hepsine sahip sağolsun. -Küçük -Flac çalabiliyor -Şarkıları klasör şeklinde görebiliyorum -Ses kalitesi gayet iyi -Arttırılabilir hafıza
Oh miss. Minik kıskansın
Minik ne anlar kaldı ki kıskanacak
Forumda bi' mallık var zate benim de mesajlar 2. veya 3. de gidiyor.
Bi tutturmuşunuz minik, ağzınızdan düşürmüyonuz.
Şimdi şöyle bişi var, ben pihilips gocearımnan mutlu mesut geçiniyom. Ben de klasörleri görüyom. benimkin de minik, zes kalitesi başkasını dinlemediğim için en iyisi, sevdiğim şarkı gısıtlı, çoh hafızaya gerenk yog. Ayrıca uzun zamandır ayrıyıh hiç tavır neyin de yapmıyor maaşallah, ben adım atsam kulaklarıma kendi sarılıyor.
O değil de ben konuşma yönünden çok bozdum buralarda, ama öyle böyle değil epey bozdum. Neye gerekse anlamadım. Yoksa eskiden beni öğretmen ve bayan sananlar yok değildi yazımın düzgünlüğünden. Gel gelelim yüksek ihtimal bu konuyla birlikte epey değişti. İlginç tabi. Bak ekleme yapayım, alttaki cümleden sonra. Normalde yaw'dan hiç haz etmem, hacım, hacum kelimelerini de bana öyle seslenenlere söylerim. Hacı çoğu zaman samimiyetsiz gelir. Yabancılara karşı düşüncem hakkında iyiyse yaşıtım veya büyüğüm farketmez, abi derim. Hakkındaki düşüncelerim nötr veya negatifse -ki karşılaştığım on insandan dokuzu bu sınıfa girer genelde :D- usta diye seslenirim. Kendimden küçükse (ergen yaşlarda) zaten muhatap olmam. İlla olacaksam hitapta bulunmam mesela. Arkadaş arasında hacı diyerek seslenirim ama bunu hiç sevmem, ve yakıştırmam kendime. Bir de insanlara ikinci ve genelde kullanmadıkları isimlerle hitap etmeyi severim. Çok sevdiğim insanlara isim ve soyisimlerinin sonuna ım, im vb. gibi iyelik ekleri getirerek seslenirim. Bunların bi alt grubuna da sadece ismine iyelik eki getirerek seslenirim. Ama buralar biraz bulanık, iki grubu ayırt eetmek dışarıdan zor olur. Bazen bu iki grupta olmayan insanlara da iyelik ekiyle seslenebilirim. Karışık meseleler. Her zaman her yerde geçerli bi durum değil, genel geçer daha uygun gelir. Şimdi bunları niye yazdım diye sorarsam, esti yazdım diyerek de cevaplayabilirim.
Robinim de yoğun be yaw. Gelemiyor cancağaz.
quote:
Orijinalden alıntı: MinikYas
Bi tutturmuşunuz minik, ağzınızdan düşürmüyonuz.
Şimdi şöyle bişi var, ben pihilips gocearımnan mutlu mesut geçiniyom. Ben de klasörleri görüyom. benimkin de minik, zes kalitesi başkasını dinlemediğim için en iyisi, sevdiğim şarkı gısıtlı, çoh hafızaya gerenk yog. Ayrıca uzun zamandır ayrıyıh hiç tavır neyin de yapmıyor maaşallah, ben adım atsam kulaklarıma kendi sarılıyor.
O değil de ben konuşma yönünden çok bozdum buralarda, ama öyle böyle değil epey bozdum. Neye gerekse anlamadım. Yoksa eskiden beni öğretmen ve bayan sananlar yok değildi yazımın düzgünlüğünden. Gel gelelim yüksek ihtimal bu konuyla birlikte epey değişti. İlginç tabi. Bak ekleme yapayım, alttaki cümleden sonra. Normalde yaw'dan hiç haz etmem, hacım, hacum kelimelerini de bana öyle seslenenlere söylerim. Hacı çoğu zaman samimiyetsiz gelir. Yabancılara karşı düşüncem hakkında iyiyse yaşıtım veya büyüğüm farketmez, abi derim. Hakkındaki düşüncelerim nötr veya negatifse -ki karşılaştığım on insandan dokuzu bu sınıfa girer genelde :D- usta diye seslenirim. Kendimden küçükse (ergen yaşlarda) zaten muhatap olmam. İlla olacaksam hitapta bulunmam mesela. Arkadaş arasında hacı diyerek seslenirim ama bunu hiç sevmem, ve yakıştırmam kendime. Bir de insanlara ikinci ve genelde kullanmadıkları isimlerle hitap etmeyi severim. Çok sevdiğim insanlara isim ve soyisimlerinin sonuna ım, im vb. gibi iyelik ekleri getirerek seslenirim. Bunların bi alt grubuna da sadece ismine iyelik eki getirerek seslenirim. Ama buralar biraz bulanık, iki grubu ayırt eetmek dışarıdan zor olur. Bazen bu iki grupta olmayan insanlara da iyelik ekiyle seslenebilirim. Karışık meseleler. Her zaman her yerde geçerli bi durum değil, genel geçer daha uygun gelir. Şimdi bunları niye yazdım diye sorarsam, esti yazdım diyerek de cevaplayabilirim.
Robinim de yoğun be yaw. Gelemiyor cancağaz.
Hacı lafına Sakarya'da alıştım ben. Bir de Hafız'a alıştırmışlardı da Allah'tan ondan kurtuldum
Onun haricinde ne saçmalıyon olum sen sunum mu çarptı
quote:
Orijinalden alıntı: Siyah Nur
quote:
Orijinalden alıntı: MinikYas
Bi tutturmuşunuz minik, ağzınızdan düşürmüyonuz.
Şimdi şöyle bişi var, ben pihilips gocearımnan mutlu mesut geçiniyom. Ben de klasörleri görüyom. benimkin de minik, zes kalitesi başkasını dinlemediğim için en iyisi, sevdiğim şarkı gısıtlı, çoh hafızaya gerenk yog. Ayrıca uzun zamandır ayrıyıh hiç tavır neyin de yapmıyor maaşallah, ben adım atsam kulaklarıma kendi sarılıyor.
O değil de ben konuşma yönünden çok bozdum buralarda, ama öyle böyle değil epey bozdum. Neye gerekse anlamadım. Yoksa eskiden beni öğretmen ve bayan sananlar yok değildi yazımın düzgünlüğünden. Gel gelelim yüksek ihtimal bu konuyla birlikte epey değişti. İlginç tabi. Bak ekleme yapayım, alttaki cümleden sonra. Normalde yaw'dan hiç haz etmem, hacım, hacum kelimelerini de bana öyle seslenenlere söylerim. Hacı çoğu zaman samimiyetsiz gelir. Yabancılara karşı düşüncem hakkında iyiyse yaşıtım veya büyüğüm farketmez, abi derim. Hakkındaki düşüncelerim nötr veya negatifse -ki karşılaştığım on insandan dokuzu bu sınıfa girer genelde :D- usta diye seslenirim. Kendimden küçükse (ergen yaşlarda) zaten muhatap olmam. İlla olacaksam hitapta bulunmam mesela. Arkadaş arasında hacı diyerek seslenirim ama bunu hiç sevmem, ve yakıştırmam kendime. Bir de insanlara ikinci ve genelde kullanmadıkları isimlerle hitap etmeyi severim. Çok sevdiğim insanlara isim ve soyisimlerinin sonuna ım, im vb. gibi iyelik ekleri getirerek seslenirim. Bunların bi alt grubuna da sadece ismine iyelik eki getirerek seslenirim. Ama buralar biraz bulanık, iki grubu ayırt eetmek dışarıdan zor olur. Bazen bu iki grupta olmayan insanlara da iyelik ekiyle seslenebilirim. Karışık meseleler. Her zaman her yerde geçerli bi durum değil, genel geçer daha uygun gelir. Şimdi bunları niye yazdım diye sorarsam, esti yazdım diyerek de cevaplayabilirim.
Robinim de yoğun be yaw. Gelemiyor cancağaz.
Hacı lafına Sakarya'da alıştım ben. Bir de Hafız'a alıştırmışlardı da Allah'tan ondan kurtuldum
Onun haricinde ne saçmalıyon olum sen sunum mu çarptı