İki Küçük Su Damlası...

Wish10

Teğmen

167 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

İKİ KÜÇÜK SU DAMLASI

Zamanın birinde iki küçük su damlası yaşarmış. Birbirlerini o kadar
severlermiş ki birleşince okyanus olduklarına inanırlarmış. "Okyanusun
yarısı bir küçük su damlası olur mu hiç?" diye sorarmış onları tanımayan
insanoğlu.

Cevapları ise gayet basit olurmuş:

"Bir küçük su damlası,

İçinde saklı okyanusun her sırrı.

Onun anahtarı bende, benim anahtarım onda.

Açarız bütün sırları ve başlarız akmaya."

Bu bilmeceyi çözmeye çalışan insanoğlu kafasını kaşıyadursun. Su damlası
olmadan bilemez ki insan!

Bizim küçük su damlalarımız eğlenmeyi de çok severlermiş.. Kimi zaman göğe
çıkıp yağmur olur; kimi zaman da denize dalıp dalga olur, kıyılarda
birbirlerine çarpıp köpüklerle oynarlarmış. Bir bakarlarmış ki bir serçe
akıntının yanına konuvermiş, hemen gidip içtiği suya karışırlarmış. Yeni
yerler, yeni insanlar görmeyi, hikayeleri binbir canlılıkla yaşamayı bir
serçenin ruhunda bilirlermiş. Doğanın döngüsü devam ettikçe, gün olur
serçeden ayrılır, toprağa karışır, buhar olup gökyüzüne yükselir ve oyuna
baştan başlarlarmış.

Bir gün karşılıklı durgun suyun yüzeyinde dinlenirlerken, göz göze gelmişler
Kalplerinden bir cümle akmış:

"Biz yine biz olsak ama bir küçük insanda can bulsak?"

Bu fikri alkışlamışlar delice. Gidip okyanusun derinliklerinde yaşayan
bilge ahtapota koşmuşlar. Bilge ahtapot, çok yaşlıymış ve her şeyi
bilirmiş. Her canlıya kardeşi gibi davranır, kimseye kötülük yapmazmış.
Bizim küçük su damlalarını da pek bir severmiş. Ziyarete geldiklerinde
kollarının ucuna oturtur, bilinmeyen diyarlardan masalllar anlatırmış.
Meraklarını, sevinçlerini zevkle dinler, sonunda da hep şu öğütü verirmiş:

"Siz siz olun, başkasını kendinizden ayrı tutmayın. Çevrenizdeki herkese
ve herşeye sevgiyle yaklaşın. Sevgi paylaştıkça çoğalan tek duygudur."

O gün karşısında küçük su damlalarını görünce yine açmış kollarını.
Kucaklamış bir güzel. Anlamış bir soruları olduğunu.

Söze başlamış bizimkiler:

"Biz yeni bir oyun oynamak istiyoruz. Küçük insanoğlunun içine yerleşmek
ve birbirimizi yeni gözlerle seyretmek istiyoruz. Elele tutuşmak ve
yağdığımız çocuk bahçelerindeki kaydıraklardan kaymak, kahkahalar atarken
birbirimizi ne kadar sevdiğimizi hatırlamak istiyoruz."

"Peki" demiş ahtapot, "Bunun bir yolu var. Önce kendinize iki küçük çocuk
bulun. Serçenin ruhuna girmeyi nasıl seçiyorsanız, çocuk kalbine girmeyi
de önce seçmek zorundasınız. Eğer çok kuvvetli isterseniz, orada
istediğiniz kadar kalabilirsiniz. Bardaklarının içindeki suya düşün ve
kalplerindeki minik odacıklardan birine yerleşin. Gerisini çabucak
öğreneceksiniz."

"Ya dışarı hiç çıkamazsak, gözlerinden bakmayı beceremezsek, elele
tutuşamazsak?"

"Eğer içinizden çok isterseniz, yapamayacağınız şey yoktur ve sakın
korkmayın, bu yaşlı dünya dönmeye devam ettiği sürece size hiçbir zarar
gelmez. Yeryüzü ve gökyüzü bir olup sizi korumaya devam edecektir."

"Peki", deyip ayrılmış su damlaları. Tekrar okyanusun yüzeyine çıkıp
başlamışlar dua etmeye:

"Biz iki küçük su damlası,

Varolmak istiyoruz iki ayrı kalpte,

Birbirimizin elini tutup,

Tekrar birleşmek istiyoruz sevgiyle."

Ve bir anda uyumaya başlamışlar. Uyandıklarında, bakmışlar ki bir masanın
iki ucunda iki ayrı bardağın içindeler. Çevreden çocuk sesleri duyuluyor.
Hepsi de cıvıl cıvıl ve çok neşeliler. Bir zil sesi ile bütün çocuklar
masaya koşmaya başlamışlar. Yemek başlıyor!

Bir dikişte boşalmış bardaklar. Su damlaları son kez kendilerini akıntıya
bırakıp bilinmez bir maceraya doğru yol almaya başlamışlar. Gözlerini
sıkıca yummuşlar. Ve tekrar açtıklarında bambaşka hissediyorlarmış. Artık
kulakları
burunları, elleri, ayakları varmış. Birleştikleri çocuğun tüm dugularını
hissedebiliyorlarmış. Bir süre bu yeni yerlerine alışmaya çalışmışlar.
Henüz aradan yarım saat geçmeden, su damlası olduklarını ve okyanusun
dibindeki bilge ahtapotu, dalgaları, kıyıları, gökyüzünü, yağmurları.
unutmuşlar.

Çocuklar, yemeklerini bitirince oyun odasına geçmişler. Sadece iki çocuk
kalmış yemek masasında. Birbirlerine baktıklarında aynı olduklarını
hissetmişler. Bu onlara garip gelmiş. "Nasıl sen ve ben aynı olabiliriz?
Ben başka bir ailede doğdum ve sen başka bir ailede doğdun. Ben makarna
yemeği severim, sen sebze yersin. Ben en çok kovalamaç oyunundan
hoşlanırım, sen ise saklambaç."

Diğer çocuk konuşmaya başlamış: "Evet ama o kadar garip ki. O kadar
tanıdık geliyorsun ki bana. Adını bilmiyorum ama sanki biz her zaman
beraber olmuşuz gibi tanıyorum seni. Elinden tutup oyun oynamak,
kaydıraktan kaymak, seninle kahkahalar atmak istiyorum."

"Evet, ben de."

"O zaman boşver bu garipliği. Nasıl olmuşsa tanımışız birbirimizi işte.
Dışarı çıkıp oyun oynamak ister misin?"

"Tamam, öğretmenden izin alıp bahçeye çıkalım."

Ve öğretmenlerinden izin alıp arka bahçedeki kaydırağın yanına gitmişler.
Bir, iki derken az önceki garip konuşmayı unutup oyuna dalmışlar.
Oynadıkça büyüyen bu oyun, diğer çocukların da gelmesiyle beraber daha da
neşeli bir hale bürünmüş. Kocaman bir aile olmuşlar ve zil tekrar çalana
kadar gülüp eğlenmeye devam etmişler.

Bu sırada, onları izleyen yeryüzü, gökyüzü ve bilge ahtapot gülümsüyorlarmış
Çocukların neşesi onları da neşelendirmiş. Rüzgar, bulut, dalga, yağmur,
toprak ve bütün canlılar da aynı neşe oyununu oynamaya başlamışlar kendi
aralarında.

Herşey küçük su damlalarının hayalindeki gibi devam etmiş. Onlara özenen
diğer küçük su damlaları da çocukların içtikleri sulara karışmaya
başlamışlar. Zaman içinde her çocuğun bardağına bir küçük su damlası
girmeye başlamış.

Şunu hiç unutmayın ki çocukların içtikleri su her zaman saftır. Ve su
damlaları da bu yolla daima kalplere neşe ve huzur getirirler.

Deep Impact

Yarbay

6581 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

guide

Yarbay

3771 Mesaj

Tüm Başarılarını Gör

Benzer içerikler