Bunu sürekli yaşıyorum, hiçbir şey uğraşılmaya değmeyecekmiş gibi, hiçbir şeye takmaya, peşinden gitmeye değmeyecekmiş gibi bir his. Tamamen bir sıfır noktasında hareket edemeden durmak. Yemek yemek, durmak. Biraz bir şeyler izlemek, durmak. 9-10 saat uyumak, durmak. Hayatımın bir kayık olduğunu ve benim onun içinde oturduğumu fakat onu hareket ettirecek küreklerin yanımda hiç bulunmadığını hissediyorum. Öylece duruyorum, sonsuza kadar da durabilirim. Ne kadar boktan, depresyondan da boktan bir şey bu. Keşke depresyona girseydim dedirten bir şey. < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi barryallenn -- 26 Kasım 2020; 22:17:17 > |
Bildirim