Üye Girişi
Bağlan Google+ ile Bağlan Facebook ile Bağlan
Yeni Kayıt
Tüm Forumlar
  • Tüm Forumlar
  • Konu Dışı / Off Topic
  • Konu Dışı
  • Bu Konuda
Şimdi Ara

Mutsuzluk ve Hala Üniversiteye Alışamama

Sıcak Fırsatlarda Tıklananlar
Editörün Seçtiği Fırsatlar
Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
25
Cevap
2
Favori
1.632
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
Konuya Özel
9 oy
Öne Çıkar
Cevapla
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki
Giriş
Mesaj
  • Merhabalar, umarım doğru yere açıyorumdur konuyu. Üniversite başlayalı aylar oldu ancak ben hala doğru düzgün arkadaş yapabilmiş değilim, kontakt kurmaya çalıştığım birçok kişi ile sıkılıyorum bir süre sonra. 15-20 dakika sonra "ben burada ne yapıyorum?" diye düşünmeye başlıyorum. Esasında yalnızlığı da çok seviyorum lakin beni içten içe zehirlediğini ve zarar verdiğini düşünüyorum. Mutsuzum, ara ara intiharı düşündüğüm dahi oluyor. Muhtemelen edemem fakat sırf sosyalleşme uğruna birilerine vakit ayırınca hiç iyi hissetmiyorum kendimi. Okul dışında sohbetini sevdiğim bir iki kişi var, onlarla zaman güzel geçiyor fakat okul içinde inanılmaz tekim ve mutsuzum. Bilmiyorum buradan ne öğrenirim ne çıkarırım ama belki bu tarz bir şey yaşayıp da atlatmış olanlar vardır. Yardıma ihtiyacım olduğunu son demlerime kadar hissediyorum. Bölüm de Tıp gibi yoğun bir şey olunca ders kaygısı ile birleşiyor bu durum ve baş edilemez bir hal alıyor. Yanlış anlamayın bu arada, kimseyi küçük de görmüyorum ancak nedendir bilmem aradaki buzları eritemiyorum bir türlü hiç kimse ile. Teşekkür ederim okuyan herkese.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • Tıp okuyor olman iyi olmuş. İlk dönem böyle hissetmen normal. Sınıflarınız sabit olduğu için zamanla arkadaş edinirsin. Edineceğin arkadaşlarınla altı sene geçireceksin. O nedenle onları bulmak için acele etme. Kabak gibi ortaya çıkacaklar zamanla ve hatta nasıl arkadaş olduğunuzu bile hatırlayamayacaksınız.
  • Start Again kullanıcısına yanıt
    Teşekkür ederim hocam cevabınız için. Burası çok seçenek hiç seçenek mevzusu gibi bir durum yaratıyor. 300'den fazla kişi var sınıfta ve kimseyi bulamıyorum, anlamadım. Amfide tekim, yemekte tekim, konakladığım yerdekilerle aram öyle ahım şahım değil. Babam, git gez toz okey oynayın vs. diyor lakin inanın hiç zevk vermiyor bunlar, bu tip şeyler. Eski arkadaşlarımla dahi sevmezdim pek, kaldı ki buradaki hiç tanımadıklarımla oynamak hiç ilgimi çekmiyor. Aylar oldu ve hala tek başımayım, çok izole ediyorum gibi geliyorum kendimi. İntihar etmeyi düşünmüyorum ama yaşamaktan da yorulduğumu hissediyorum. Yediğim yemek zevk vermiyor, içtiğim kahve zevk vermiyor. Başarılarım anlamsız geliyor. Bir çukura düştüm ve ne yapacağımı bilmiyorum. Laf olsun diye bir ilişki de kuramıyorum ya, hiç sevmiyorum bu huyumu.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Hiç unutmuyorum üniversiteye başladığım ilk sene ben neredeyim ne yapıyorum demiştim hiç bilmediğim bir şehre hiç bilmediğim bir yere gitmiştim özel bir yurtta kalıyordum ve ben biraz geç gittiğim için herkes ortamını kurmuştu ben sanki tek başımaydım 3 gün falan odadan çıkmadım sonra dedim ki ben ne yapıyorum ben burada 4 sene geçireceğim ya ben kazanacağım ya burası....

    Kendimi dışarı attım ve kayboldum gezdim dolaştım sora sora öğrendim şuan o şehirin her yerini biliyorum sanki benim memleketim gibi ondan sonra herkesle konuşmaya başladım çok güzel ortamlarım oldu 4 senenin sonunda okulu uzatmayı düşündüm ortam o kadar güzeldi ki bitsin istemedim..

    Ama kazanan ben oldum mezun oldum ve çok güzel bir işe girdim hayatımın bir çok şeyi değişti hayat aslında şuan gerçekçi olduğunu anladım isyan eden olmadım çabalayan ve bundan bıkmayan biriydim..

    İlk senelerde bunları yaşayabilirsin fakat sonradan güzel arkadaşlıkların olacak girişken ol konuşkan ol ezik durma senin karakterinde olan insanlar sana zaten yakınlaşacaktır fazla arkadaşlık kurma en yakın olarak 2-3 gerisi çerez




  • quote:

    Orijinalden alıntı: Irina Spalko

    Hiç unutmuyorum üniversiteye başladığım ilk sene ben neredeyim ne yapıyorum demiştim hiç bilmediğim bir şehre hiç bilmediğim bir yere gitmiştim özel bir yurtta kalıyordum ve ben biraz geç gittiğim için herkes ortamını kurmuştu ben sanki tek başımaydım 3 gün falan odadan çıkmadım sonra dedim ki ben ne yapıyorum ben burada 4 sene geçireceğim ya ben kazanacağım ya burası....

    Kendimi dışarı attım ve kayboldum gezdim dolaştım sora sora öğrendim şuan o şehirin her yerini biliyorum sanki benim memleketim gibi ondan sonra herkesle konuşmaya başladım çok güzel ortamlarım oldu 4 senenin sonunda okulu uzatmayı düşündüm ortam o kadar güzeldi ki bitsin istemedim..

    Ama kazanan ben oldum mezun oldum ve çok güzel bir işe girdim hayatımın bir çok şeyi değişti hayat aslında şuan gerçekçi olduğunu anladım isyan eden olmadım çabalayan ve bundan bıkmayan biriydim..

    İlk senelerde bunları yaşayabilirsin fakat sonradan güzel arkadaşlıkların olacak girişken ol konuşkan ol ezik durma senin karakterinde olan insanlar sana zaten yakınlaşacaktır fazla arkadaşlık kurma en yakın olarak 2-3 gerisi çerez
    Helal olsun hocam bende kazanmak istiyorum hayatı bakalım ne olacak

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • quote:

    Orijinalden alıntı: siyahatlıprens

    Helal olsun hocam bende kazanmak istiyorum hayatı bakalım ne olacak

    Alıntıları Göster
    çok güzel bi bölümün ve insanlar tıp okumak için senelerini veriyor bunu düşün öyle hareket et önemli olan senin hayatın o insanlar gelip geçiçi yanında olan çok az kişi olacak bu yüzden o hayatı kazan
  • Hocam, içimde hiç itki kalmadı ilişkiler bazında özellikle. Tıpı isteyerek de seçtim ama bazen inanılmaz büyük bir hata yaptığımı düşünüyorum ders yükünden. Çok istiyorum mutlu olmayı ama çok düşünüyorum, çok kafaya takıyorum. Kolayca üzülüyorum, hakikaten anlamadım gitti yahu. Herkes diyor az kişi yeter diye de o azı da bulamıyorum ki. İlişkilerimde anlam arıyorum artık ve bu da beni izolasyona itiyor sanırım. Gerçekten yardıma ihtiyacım var, antidepresan dahi almayı kafamdan geçirdim ama kalıcı bir çözüm bulamıyorum bir türlü.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Keşke senin yaşına tekrar geri dönebilsem. Değil başkalarıyla sosyalleşme, kendi düşüncelerimi bile dinlemez dürtüsel yaşardım. Çılgınlar gibi dersine çalış yoksa tünelin sonunda hem okulundan olursun hem yıllarından. Bunların hiçbiride geri gelmez. Çok sıkılıyorsan evde film dizi takıl, ben yapmadım ama spora git bir zararı yok.
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Antor

    Keşke senin yaşına tekrar geri dönebilsem. Değil başkalarıyla sosyalleşme, kendi düşüncelerimi bile dinlemez dürtüsel yaşardım. Çılgınlar gibi dersine çalış yoksa tünelin sonunda hem okulundan olursun hem yıllarından. Bunların hiçbiride geri gelmez. Çok sıkılıyorsan evde film dizi takıl, ben yapmadım ama spora git bir zararı yok.
    Öyle yapıyorum zaten ancak memnuniyetsizlik var hep. Bilmiyorum hocam, açığım tüm fikirlere.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Yukarı, yok mu hiç bunları yaşamış birileri?

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • ..



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi faber12 -- 10 Mart 2021; 17:10:55 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • hangi şehirdesin?
  • Çok büyük olmayan ancak çok küçük de olmayan bir şehir hocam, afişe etmeyeyim burada.

    @-Betelgeuse-, hocam inanın yılın başında öylesine denedim ki bunu... İnanılmaz şekilde neşeli ve girişkendim, ardından girdiğim ortamlardan ve konuştuğum kişilerle hakikaten bir şey paylaşmadığımı fark ettim. Arayış sevdam soldu, kendi içime çekildim, inanın artık kaçmaya dahi başladım insanlardan, kendimle de mutlu olabiliyorum genelde ama bazen öyle krizler geliyor ki anlatamam acı yoğunluğunu. Nadir oluyorlar ama çok rahatsız ediyorlar.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Boş adamlarla mı okuyorsun.Öyleyse ne kadar uğraşırsan uğraş imkansız.Belki çok farklı dünyalarda da olsanız takılacak adam bulursun.Bir kişi falan.Hem kimyanız hem sosyo kültürel doku uyuşacak
  • quote:

    Orijinalden alıntı: Irina Spalko

    çok güzel bi bölümün ve insanlar tıp okumak için senelerini veriyor bunu düşün öyle hareket et önemli olan senin hayatın o insanlar gelip geçiçi yanında olan çok az kişi olacak bu yüzden o hayatı kazan

    Alıntıları Göster
    Yanlış anladınız hocam benim tıp kazanma gibi bir derdim yok zaten o kadar fazla net yapabilseydim gider pilot olurdum ben sadece hayat başarınızı takdir ettim

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Zodion, öyle demeyi istemem ama ortak nokta bulamıyorum. Sinemanın, edebiyatın, politikanın yahut pozitif/sosyal bilimlerin oldukça efektif bir araç olduğunu düşünüyorum bu konularda tabii.

    Kötü bir şey mecburiyetten olunca yalnızlık.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Akısına bırak zorlamayla planlamayla olmaz. alısırsın
    zorladıkca dahada beterlesir.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: gren

    Akısına bırak zorlamayla planlamayla olmaz. alısırsın
    zorladıkca dahada beterlesir.
    Hocam ama pasif oldukça bir şey değişmiyor gibi, aksiyon alınca da pişman oluyorum genelde. Herkes diyor zamanla diye ancak, aylardır da bir şey olduğu yok. Anlamadım gitti.

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
  • Yukarı. :(

    < Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >
    • 
Sayfa: 12
Sayfaya Git
Git
sonraki

Benzer içerikler

- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz. DH’ye girerek kullanım izni vermiş sayılırsınız.
Anladım Veri Politikamız