Şimdi Ara

AİLEM HAYATIMI MAHVETTİ?

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
20
Cevap
0
Favori
1.409
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
1 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • koruyucu yetiştirme tarzı yüzünden hayatım mahvoldu.ailem beni hep evde oturan, evde biri olarak yetiştirdi, küçükken playstation oyunu isterdi almazdi bende yazları çalışmak isterdim kazandıgımla kendi oyunumu kendim alayım derdim izin vermediler. Hayatta tek bildikleri okuldu Bana okulunu bitir sana istedigini alayim derlerdi ama onuda almazlardi ilkokul bitti sbsye giricektim iyi lise kazan sana iphone alayim dediler iyi lise kazandim almadilar Ygsde iyi uni kazan sana araba alayim dediler iyi uni kazandim almadilar.Arkadaslarim herseye sahipken ben hicbirseye sahip degildim telefonumu bile 18 yasinda aldim.Lisede falan telefon yok diye zorluk cektim arkadas arasinda.Veni hep evde tutturdular, şu an öylesine asosyal biri oldum ki, küçükken edinemediğim onca tecrübesizlik bana hep zarar verdi. hayatı hiç öğrenemedim mesela suan bir yere gitsem yabanci biriyle gram konusamam hesap bile odeyemem konusmaya calissam heyecanlanir birseyler sacmalarim.hep evde oturdum çünkü hayat konusunda tecrubesizim.
    ailem hatamda hakaretle karşılık verdi herseye bagirdi ne giyecegime ne yiyecegime hep onlar karar verdi.Bir yere giderken kiyafetimi onlar secerdi halada oyle onu giymek istemedigimde bagirilardi.Bir yerde yemek yiyecegimiz zaman onlarin iatedifi yemegi yemeyince bagir ilardi.hakaretlerle karşılık vermeleri bagirmalari özgüvenimi yok etti. küçükken azarlamalar yüzünden şimdi içine kapanık utangaçim Ailem bana hiçbir şey öğretmedi, ne mücadele etmeyi ne ayakta kalmayı ne insanlarla iletişim kurmayı varsa yoksa okul beni zorla 7/24 ders calistirdilar.Hayatim boyunca hep ozel okulda okudum hic devlet okukuna gitmedim ama ben ne zaman ders calismamak istesem bana seni okuluna yilda 45.000 tl veriyorum calisacaksin dediler hep okulun larasini yuzume vurdular ustelik ozel okula gitmek bneim secimim degildi.İlkokul 1e baslarken veni ozel okula yazdilar oarada devan ettirdiler lise bitine kadar.bu davranışları bana bile öylesine etki etti ki, şuan asosyal biriysem onlar yüzündendir. özgüvenimi yok eden eve hapis olmamı sağlayan onlar. hiç unutmam küçükken ne zaman dışarı çıkmak istesem arkadaslarla veya kendim çoğunlukla zor müsaade ederlerdi Ailem yuzunden arkadaslarimin bana guveni bile kalmadi bana satici diyorlar.Bulusmalara gelmiyorsun sen satiyorsun hep diyorlar ama bilmiyorlarki evde cins bir ailem var.
    ha bu arada, kendime ait paramida hic serbestce harcayamadim . ne alırsam onlardan izin almak zorunda kaldım halen de öyle. mesela şimdi gidip kendime 200 tl ps4 oyunu almak istesem onlardan izin almam gerekir. kendime ait para ustelik borsadir bahisdi oynayarak kazaniyorum..Buna ragmen serbestce harcayamiyorum.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >







  • Verebilsem onları öldürmen için dokunulmazlık verirdim

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Paragraf açmayı da öğretmemişler anlaşılan..
  • Bu senin sucun, ailenin degil. Aradaki mesafeyi ayarlayabilirdin. Her seye boyun egmissin.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Kendimi okudum nerdeyse. Ama özel okul vb. para pul olayları bende yok :) çünkü biz ciddi anlamda fakirdik ki,bayram harçlığımla sadece 2-3 adet sakız alabiliyordum.Bende asosyalim,otobüs,dolmuşlara tek başıma binemem,alışveriş merkezlerine tek başına gidemem,tek başıma bir halt edemiyorum. Bu arada yaş 32 :D yaşlandık ve halen aynıyım.Sonuca gelirsek,hayat öyle ya da böyle yaşanıyor.Ağlayarak da yaşanıyor,gülerek de yaşanıyor.Hayatının geri kalanında ağlamak da gülmek de senin elinde.Ailen seni ağlatsa bile,gidersin odana tek başına gülersin.gülemiyorsan da ömür boyu ağlarsın
  • Thesis Statement kullanıcısına yanıt
    Öyle olmuyor işte,bekara karı boşamak kolaydır mantığıyla ilerlemek pek de akıllı bir yol değildir.İnsanın bir mizacı vardır,sendeki farklı bir mizaç olduğu için,herkesin senin yapabildiğini,yapabileceklerini düşünme bence
  • Benim kafama koydum mu önüme geçemeyeceklerini anladılar yaşta ilerlemeye başlayınca ergenlige göre yani 21 yaşındayım çok ellesmiyorlar yazılım okuycam dedim yazılım okuyorum ne uğraştılar vazgeçirmek için ama nafile bu arada mobilden sadece ilk iki üç satırı okudum

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Uzuldum kotu yav



    Ama artik yas ilerlemis yirtman sart bunlari

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • Üzüldüm adınıza. Gerçekten kantarın topuzunu kaçırmışlar ebeveyn olarak.
  • Kolay gelsin, ne diyim. Turk aile yapisi malesef cogunlukla boyle. Sen universiteye basladin mi? Baska bir sehire git, hatta baska bir ulkeye gitsen daha iyi olur senin icin. Belli ki iyi ogrencisin, cikip gitmen lazim o evden, bir yol bulman lazim! Cesaretli ol! yoksa curup kalirsin orda...Kendi hayatlarini sana yasattiriyorlar...yazik cocuga!
  • Yaş kaç reis

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • quote:

    Orijinalden alıntı: EdgarDavids

    Yaş kaç reis

    18 hocam

    < Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
  • Sinirlarini cizmenin vakti gelmiste geciyor, seni biyolojik olarak urettiler diye uzerinde sonsuz hakka sahip degiller. Ne diyecegimi bilemedim, akil fikir versin.
  • gençsin düzelir takam kafana
  • valla biraz kendimi gördüm ama ben bunları 5.sınıfa geçinceye kadar yaşadım her şeyime karıştılar okulda herkes 3 te cıkardı ben babam müdür yardımcısı diye 5 e kadar kalırdım okulun demirbaşıydım bütün kurslara zorla sokardı özel derslere giderdim birgün canıma tak etti bağırdım çıktım kaçtım sokağa adım attığımda sanki evren değiştirdim hani böyle bir müzik keşfedersin kulaklığı takarsın başka evrene götürür ya öyle hissettim sokakta hayat vardı her şeyi sokakta öğrendim batıyı otostopla gezdim ailem kabullenmeye başladı sigaraya başladım kabullendi şuan her kızla konuşcak potenselde değilim ama güvensizde değilim ruh halime göre biri şunu yapalım dediğinde düşünürüm uygunsa yaparım kestirip atmam hayat senin ailenin değil ne istiyosan onu yap sonucunu iyi kötü sen çekersin ne olmak istiyosan onu ol kimseye kulak asma he de geç doğrunu yanlışını oluştur benim babamda eğitimci her telefonu kapatırken dersine iyi çalış der kendine iyi bak tan çok bunu der hayat onları sen değiştiremiyosan seninde birileri tarafından değiştirilmene izin vermicek yapını oluşturman lazım hayırı eveti öğrenmen şimdi gidip ailene atarlanma bağırma kanın deli aktağı yaştasın benimde öyle böyle şeyler yazıyorum diye tecrübeli abilik tasyalan biri olarak görme ne yaşadıysam bana göre neyse onu yazdım belki işine yarar hayat senin en iyi şekilde kullan.

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >




  • yazdıklarımı saldırganlık olarak algılama ama bence bakış açını değiştirip tecrübe kazanman gerekecek.

    nedense zengin bir aile çocuğunun zırlamalarını okuyormuşum gibi geldi bana.
    quote:

    Hayatim boyunca hep ozel okulda okudum hic devlet okukuna gitmedim ama ben ne zaman ders calismamak istesem bana seni okuluna yilda 45.000 tl veriyorum calisacaksin dediler


    sadece bu cümlede bile sahip olduğun iki şey göze çarpıyor. birincisi bir aileye sahip olduğun ikincisi varlıklı olduğun. ama "bu hayatta sahip olduğum hiçbir şey yok" diyerek kestirip atmışsın. yazık.

    ikincisi birşey öğretilmez, öğrenilir. öğrenmek edilgen değil etken bir davranış biçimidir.
    bana bir şey öğretmediler diye ağlamak acizlik.

    son olarak hikayende ailenin değil kendi yetersizliğini anlatmışsın. hayata negatif bakıp suçu başkalarına yüklemek kolaycılıktan başka bir şey değildir.
    benim anladığım sen kendini sürekli kısıtlayıp duruyorsun.




  • a



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi diyardandiyara -- 6 Aralık 2016; 1:36:18 >
  • yahu azıcık insaf be.

    adam aciz, evet. çünkü ailesinin psikolojisi bozuk, adama acizlik aşılamışlar bilmeden. insan kendisine öğretileni, algıladığı biçimde öğrenir. kelime oyunlarına gerek yok. sen birisini çocukluğundan beri bastır, sonra büyüdüğünde de çok eziksin diye eleştir. bu zalimlik değil de ne?

    dostum sana gelince, kaç kurtar kendini. ne yap ne et yap bunu, ailen deli. yine sev onları, saygı duy ama uzak dur mümkün mertebe. çünkü bir başına bu halinle onları düzeltemezsin. git kendini kurtar kurtarabildiğin kadar. çok oku, çok düşün.



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-73A8A7D1E -- 6 Aralık 2016; 1:43:04 >
    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Onları değiştiremeyeceğini düşündüğün kadar onların da seni değiştiremeyeceklerini düşündürt.Evet annen baban ama hayatını yaşayamadıktan sonra her koşulda saygı duymanın bir anlamı kalmıyor.Bazı uç noktalardan itibaren karşı çık, kabullenme. İleri gittiklerini düşündüğün noktadan normal düzeye doğru ilerle.



    NOT(Bence):Gelişmenin, geliştirmenin 1.koşulu ve gerekliliği eleştirmek ve eleştirilmektir farkında olunulmayan hata veya eksiklik düzeltilip tamamlanamaz.

    < Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.